Paula Kania-Choduń
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 6 listopada 1992 |
Wzrost | 168 cm |
Gra | praworęczna, oburęczny backhand |
Status profesjonalny | 2008 |
Zakończenie kariery | aktywna |
Trener | Hubert Choudury |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje | 0 WTA, 5 ITF |
Najwyżej w rankingu | 128 (15 czerwca 2015) |
Australian Open | 2Q (2014, 2016) |
Roland Garros | 2R (2015) |
Wimbledon | 1R (2014, 2016) |
US Open | 1R (2014) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje | 1 WTA, 14 ITF |
Najwyżej w rankingu | 58 (2 maja 2016) |
Australian Open | 1R (2016) |
Roland Garros | 3R (2015) |
Wimbledon | 1R (2015, 2017) |
US Open | 2R (2014, 2016) |
Paula Kania-Choduń (ur. 6 listopada 1992 w Sosnowcu) – polska tenisistka, reprezentantka kraju w Pucharze Billie Jean King. Mistrzyni Polski w grze pojedynczej, podwójnej i mieszanej, a także drużynowa mistrzyni Polski. Zwyciężczyni jednego turnieju WTA w grze podwójnej[1][2][3].
Kariera tenisowa
Zaczęła grać w tenisa w wieku siedmiu lat. Pierwszy kontakt z profesjonalnym tenisem miał miejsce w maju 2007 roku, w kwalifikacjach do turnieju ITF w Warszawie. Debiut nie był udany i tenisistka po przegraniu pierwszego meczu z Kim Grajdek odpadła z kwalifikacji. W sierpniu tego samego roku otrzymała dziką kartę do turnieju głównego w Gdyni, ale zarówno w singlu, jak i w deblu odpadła po pierwszej rundzie. We wrześniu zagrała w Kędzierzynie-Koźlu i o ile w singlu odpadła już w pierwszej rundzie, to w deblu (w parze z Weroniką Domagałą) dotarła do półfinału. Pierwszy wygrany mecz singlowy zaliczyła w lipcu 2008 roku, na turnieju w Toruniu, gdzie pokonała w pierwszej rundzie Verdianę Verardi. W maju 2009 roku dotarła do półfinału gry singlowej w Warszawie, pokonując między innymi Sarah Gronert.
W 2010 roku odniosła pierwsze znaczące sukcesy. Na początku lipca wywalczyła złoty medal w tenisowych mistrzostwach Polski, pokonując w finale Aleksandrę Rosolską[4]. Potem, w parze z Weroniką Domagałą, wygrała turniej deblowy w Pieszczanach, a we wrześniu zwyciężyła w singlu, na turnieju w Gliwicach. Rok 2011 przyniósł jej kolejne sukcesy w postaci jednego wygranego turnieju w grze pojedynczej i dwóch w grze podwójnej rangi ITF.
W maju 2010 roku po raz pierwszy wystąpiła na turnieju WTA Tour. Miało to miejsce w Warszawie, gdzie z dziką kartą w parze z Magdą Linette zagrała w pierwszej rundzie turnieju głównego. We wrześniu 2012 roku wystąpiła w kwalifikacjach gry pojedynczej do turnieju Tashkent Open, ale przegrała w pierwszej rundzie z Jekatieriną Byczkową. Sukcesem natomiast okazał się jej udział w turnieju gry podwójnej. Wystąpiła w nim z Paliną Piechawą, z którą w finale pokonały parę Anna Czakwetadze/Wiesna Dołonc. Było to pierwsze zwycięstwo tenisistki w rozgrywkach cyklu WTA Tour.
W 2013 roku, razem z zespołem Carbo Koks Górnik Bytom, zdobyła tytuł drużynowej mistrzyni Polski[5].
W 2014 roku razem z Oksaną Kalasznikową zanotowała finał zawodów WTA International Series w Stambule. W meczu mistrzowskim para przegrała z Misaki Doi i Eliną Switoliną wynikiem 4:6, 0:6.
W 2015 roku, razem z zespołem Carbo Koks Górnik Bytom, ponownie zdobyła tytuł drużynowej mistrzyni Polski.
Finały turniejów WTA
Legenda | |
---|---|
Wielki Szlem | |
Igrzyska olimpijskie | |
WTA Tour Championships | |
2009 – 2020 | |
WTA Premier Mandatory | |
WTA Premier 5 | |
WTA Premier | |
WTA International Series | |
WTA 125K series (2012–2020) |
Gra podwójna 6 (1-5)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwyciężczyni | 1. | 15 września 2012 | Taszkent | Twarda | Palina Piechawa | Anna Czakwetadze Wiesna Dołonc | 6:2, krecz |
Finalistka | 1. | 20 lipca 2014 | Stambuł | Twarda | Oksana Kalasznikowa | Misaki Doi Elina Switolina | 4:6, 0:6 |
Finalistka | 2. | 4 sierpnia 2014 | Stanford | Twarda | Kateřina Siniaková | Garbiñe Muguruza Carla Suárez Navarro | 2:6, 6:4, 5–10 |
Finalistka | 3. | 31 lipca 2015 | Florianópolis | Ceglana | María Irigoyen | Annika Beck Laura Siegemund | 3:6, 6:7(1) |
Finalistka | 4. | 20 września 2015 | Québec | Dywanowa (hala) | María Irigoyen | Barbora Krejčíková An-Sophie Mestach | 6:4, 3:6, 10–12 |
Finalistka | 5. | 29 kwietnia 2016 | Praga | Ceglana | María Irigoyen | Margarita Gasparian Andrea Hlaváčková | 4:6, 2:6 |
Wygrane turnieje rangi ITF
turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
turnieje z pulą nagród 75/80 000 $ |
turnieje z pulą nagród 50/60 000 $ |
turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Wygrane turnieje singlowe (5)
Data | Turniej | Naw. | Finalistka | Wynik | |
1. | 05/09/2010 | Gliwice | ziemna | Anna Korzeniak | 7:6(2), 3:6, 7:5 |
2. | 24/07/2011 | Horb | ziemna | Carina Witthöft | 4:6, 6:4, 7:5 |
3. | 07/07/2013 | Toruń | ziemna | Katarzyna Piter | 6:4, 6:4 |
4. | 02/11/2013 | Tajpej | twarda | Zarina Dijas | 6:1, 6:3 |
5. | 10/08/2014 | Landisville | twarda | Uns Dżabir | 5:7, 6:3, 6:4 |
Wygrane turnieje deblowe (14)
Puchar Federacji
Gra pojedyncza
Rok | Runda | Data i miejsce | Przeciwnik | Nawierzchnia | Rywal | Zwycięstwo/Porażka | Rezultat |
---|---|---|---|---|---|---|---|
2016 | Grupa Światowa II | 6–7 lutego 2016 Kailua, Stany Zjednoczone | Stany Zjednoczone (0:4) | Twarda | Venus Williams | Porażka | 5:7, 2:6 |
Sloane Stephens | nie rozegrano | ||||||
2016 | Grupa światowa II Play-off | 16–17 kwietnia 2016 Inowrocław, Polska | Chińskie Tajpej (1:4) | Twarda (hala) | Hsu Ching-wen | Porażka | 3:6, 4:6 |
Lee Ya-hsuan | Porażka | 6:2, 3:6, 7:9 |
Gra podwójna
Rok | Runda | Data i miejsce | Przeciwnik | Nawierzchnia | Partnerka | Rywalki | Zwycięstwo/Porażka | Rezultat |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2013 | Europa/Afryka Grupa I | 6–8 lutego 2013 Ejlat, Izrael | Rumunia (2:1) | Twarda | Alicja Rosolska | Sorana Cîrstea Raluca Olaru | Porażka | 6:7(10), 2:6 |
Turcja (3:0) | Başak Eraydın İpek Soylu | Zwycięstwo | 7:5, 7:6(4) | |||||
2016 | Grupa Światowa II | 6–7 lutego 2016 Kailua, Stany Zjednoczone | Stany Zjednoczone (0:4) | Twarda | Klaudia Jans-Ignacik | Bethanie Mattek-Sands Coco Vandeweghe | Porażka | 1:6, 5:7 |
2017 | Europa/Afryka Grupa I | 8–11 lutego 2011 Tallinn, Estonia | Austria (2:1) | Twarda (hala) | Katarzyna Piter | Julia Grabher Tamira Paszek | Zwycięstwo | 6:3, 6:2 |
Gruzja (2:1) | Magdalena Fręch | Oksana Kalasznikowa Sopia Szapatawa | Porażka | walkower |
Przypisy
- ↑ Paula Kania-Chodun | Player Stats & More – WTA Official, Women's Tennis Association [dostęp 2022-07-21] (ang.).
- ↑ Paula Kania-Chodun Women's Singles Overview, www.itftennis.com [dostęp 2022-07-21] .
- ↑ Tenis w Polsce - Polski Związek Tenisowy - PZT.pl, portal.pzt.pl [dostęp 2022-07-21] .
- ↑ Tenisowe mistrzostwa Polski. Paula Kania wygrała w singlu (pol.). sport.pl. [dostęp 2010-07-08].
- ↑ Drużynowe mistrzostwa Polski kobiet i mężczyzn – wyniki (pol.). Polski Tenis, 2013-06-20. [dostęp 2013-06-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-17)].
Bibliografia
- Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2013-08-23] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-08-23] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2013-08-23] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Chinese Taipei Olympic Flag. According to the official website of Chinese Taipei Olympic Committee, Blue Sky(circle) & White Sun(triangles) above the Olympic rings is neither the National Emblem of the Republic of China, nor the Party Emblem of Kuomintang (KMT), but a design in between, where the triangles do not extend to the edge of the blue circle, as registered at International Olympic Committee in 1981 and digitally rendered in 2013. Besides, the blue outline of the five-petaled plum blossom is broader than the red one. Moreover, the CMYK code of the blue one and the Blue Sky & White Sun is "C100-M100-Y0-K0", and different from the Olympic rings (C100-M25-Y0-K0). Note that it's the only version recognized by IOC.