Paulina od Serca Jezusa
| ||
 | ||
| Data i miejsce urodzenia | 16 grudnia 1865 Vigolo Vattaro | |
|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 9 lipca 1942 São Paulo | |
| Czczona przez | Kościół katolicki | |
| Beatyfikacja | 18 października 1991 São Paulo przez Jana Pawła II | |
| Kanonizacja | 19 maja 2002 Rzym przez Jana Pawła II | |
| Wspomnienie | 9 lipca | |
| Patronka | diabetyków | |
Paulina od Serca Jezusa Konającego, Łucja Amabile Wisenteiner (ur. 16 grudnia 1865 w Vigolo Vattaro, zm. 9 lipca 1942) – święta Kościoła katolickiego, założycielka Zgromadzenia Małych Sióstr Niepokalanego Poczęcia[1].
Pochodziła z ubogiej rodziny[1]. Urodziła się w miejscowości Vigolo Vattaro w dzisiejszych Włoszech (wówczas Cesarstwo Austriackie). W 1875 roku wraz z rodziną wyemigrowała do Brazylii. Na edukację dziecka wpływ mieli jezuici[1]. Jej zaangażowanie w działalność charytatywną datowana jest od momentu przyjęcia pierwszej komunii świętej[1]. Opiekowała się kaplicą na terenie parafii, i brała aktywny udział w katechizacji[1]. W 1890 roku za zgodą rodziny i duszpasterza Marcelego Rochi SJ opuściła dom, by troszczyć się o kobietę chorą na raka, co ukierunkowało jej późniejsze poczynania[1]. Pięć lat później biskup Kurytyby José de Camargo Barros[2] zatwierdził nowe zgromadzenie zakonne Małych Sióstr Niepokalanego Poczęcia wł. Filiae ab Immaculata Conceptione[1]. Za główny cel działania zgromadzenia siostry obrały opiekę nad sierotami. Za namową Alojzego Marii Ross SJ w 1903 roku wyjechała do São Paulo, gdzie założyła hospicjum i została Przełożoną Generalną zgromadzenia[1]. Od 1909 roku, pozbawiona stanowiska na skutek pomówień, pracowała w kuchni, ale w 1918 roku zaangażowana została do pracy nad formacją nowicjuszek[1]. W 1934 poddała się amputacji prawej dłoni (w wyniku postępującej choroby). W następstwie zmian wywołanych cukrzycą straciła rękę i prawie całkowicie wzrok.
Przed śmiercią wywołaną długą chorobą powiedziała: „Dobiega końca moja misja. Umieram szczęśliwa”[3].
Beatyfikacji dokonał w São Paulo papież Jan Paweł II 18 października 1991, a 19 maja 2002 w Rzymie kanonizował[1][4].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 4: M-P. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2000, kol. 547-548. ISBN 83-7097-671-9.
- ↑ Archdiocese of Curitiba (ang.). [dostęp 2017-06-22].
- ↑ „L'Osservatore Romano”. Numer 11 (137) 1991. Mario Agnes – redaktor naczelny (pol.).
- ↑ 2002.05.19 – Rzym – Głosili Chrystusa i dawali Mu świadectwo. Homilia na kanonizację pięciorga świętych. [dostęp 2017-06-22].
Bibliografia
- „L'Osservatore Romano”. Numer 11 (137) 1991. Mario Agnes – redaktor naczelny (pol.).
