Paulino Alcántara

Paulino Alcántara

Pełne imię i nazwisko	Paulino Alcántara Riestrá
Data i miejsce urodzenia	7 października 1896 Iloilo
Data i miejsce śmierci	13 lutego 1964 Barcelona
Wzrost	170 cm
Pozycja	napastnik
Kariera juniorska
Lata Klub FC Galeno
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1912–1916 FC Barcelona 47 (55) 1916–1918 Bohemian Sporting Club 23 (24) 1918–1927 FC Barcelona 130 (145) W sumie: 200 (224)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1915–1924  Katalonia 4 (4) 1917 Filipiny 2 (1) 1921–1923  Hiszpania 5 (6) W sumie: 11 (11)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1951 Hiszpania 1953 Katalonia

Paulino Alcántara Riestrá (ur. 7 października 1896 w Iloilo, zm. 13 lutego 1964 w Barcelonie) – filipiński piłkarz występujący na pozycji napastnika. Przez większość kariery był związany z FC Barcelona, występował w reprezentacji Filipin i Hiszpanii, a także Katalonii. W roku 1951 prowadził reprezentację Hiszpanii w trzech meczach.

Paulino przeniósł się wraz z rodzicami do Barcelony w roku 1905, w wieku 8 lat^[1]. W 1911 roku trafił do młodzieżowej drużyny FC Barcelona, gdzie był wyróżniającą się postacią. W pierwszym zespole zadebiutował 25 lutego 1912 roku (w wieku 15 lat) w meczu przeciwko Catalá SC zdobywając hat-tricka. W kolejnych latach Alcántara był kluczowym zawodnikiem zespołu który wywalczył dwukrotnie mistrzostwo Katalonii oraz Copa del Rey.

W 1916 roku Alcantara i jego rodzice powrócili do ojczyzny, gdzie kontynuował studia medyczne i grał w klubie Bohemians of Manila. Dostał także powołanie na Igrzyska Dalekiego Wschodu, gdzie był najlepszym zawodnikiem drużyny. Ciekawostką jest fakt, że oprócz turnieju piłki nożnej brał także udział w turnieju tenisa stołowego. W roku 1918 Paulino wymusił na rodzicach zgodę na powrót do Katalonii. Dzięki jego postawie Barcelona wróciła do prezentowanej wcześniej formy, a on sam znów seryjnie zdobywał gole.

Forma Alcántary zaowocowała powołaniem do reprezentacji Hiszpanii na Igrzyska Olimpijskie w roku 1920 które jednak odrzucił z powodu odbywających się w tym czasie egzaminy na uczelni. Wystąpił on jednak w reprezentacji Hiszpanii w 5 innych meczach zdobywając 6 bramek. Według ówczesnych przepisów zawodnik mógł grać naraz w więcej niż jednej reprezentacji więc Paulino nie zrezygnował z reprezentowania Filipin. W wieku 31 lat zdecydował się on jednak zakończyć swoją wspaniałą karierę. Przez 13 lat występów w Barcelonie wystąpił on w 357 spotkaniach zdobywając 369 bramek co przez lata było najlepszym wynikiem w całej historii zespołu. 16 marca 2014 roku rekord ten pobił Lionel Messi.

W 1951 roku Alcántara zaliczył także epizod trenerski prowadząc reprezentację Hiszpanii w trzech meczach (ze Szwajcarią, Belgią i Szwecją) dwukrotnie remisując i raz wygrywając.

Legenda Paulino Alcántary została poważnie nadszarpnięta z powodu jego współpracy z faszystami. Podczas hiszpańskiej wojny domowej służył, jako porucznik włoskiego wojskowego korpusu ekspedycyjnego Corpo Truppe Volontarie, kierowanego bezpośrednio przez Benito Mussoliniego. Paulino Alcántara walczył między innymi w Aragonii, Guadalajarze oraz Katalonii. Po zakończeniu wojny domowej osiadł w Barcelonie^[1].

Zmarł 13 lutego 1964 w Barcelonie w wieku 67 lat.

Przypisy