Paulino Uzcudun

Paulino Uzcudun

Pseudonim	Basque Woodchopper
Data i miejsce urodzenia	3 maja 1899 Errezil
Data i miejsce śmierci	5 lipca 1985 Madryt
Obywatelstwo	Hiszpania
Wzrost	178 cm
Styl walki	praworęczny
Kategoria wagowa	ciężka
Bilans walk zawodowych
Liczba walk	70
Zwycięstwa	50
Przez nokauty	34
Porażki	17
Remisy	3

Paulino Uzcudun Eizmendi (ur. 3 maja 1899 w Errezil, zm. 5 lipca 1985 w Madrycie) – hiszpański bokser wagi ciężkiej.

Był Baskiem. Rozpoczął karierę zawodowego boksera w 1923, a już w następnym roku został zawodowym mistrzem Hiszpanii w wadze ciężkiej. 18 maja 1926 w Barcelonie pokonał na punkty Erminio Spallę z Włoch i został zawodowym mistrzem Europy w tej kategorii wagowej.

W 1927 wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie pokonał takich pięściarzy, jak Tom Heeney (z którym również zremisował) i Harry Wills, którego znokautował w 4. rundzie, a przegrał z Jackiem Delaneyem i George'em Godfreyem. 7 lipca 1928 pokonał w obronie tytułu europejskiego Ludwiga Haymanna, ale w styczniu następnego roku został go pozbawiony za brak walki w jego obronie. W 1928 wygrał również z mistrzem olimpijskim z 1924 Ottonem von Poratem.

Gdy Gene Tunney zrezygnował w 1929 z tytułu zawodowego mistrza świata, do walki o ten pas zostali wyznaczenie czterej bokserzy: Jack Sharkey, Max Schmeling, Young Stribling i Uzcudun^[1]. 27 czerwca tego roku na Yankee Stadium Schmeling pokonał Uzcuduna na punkty (a następnie wygrał z Sharkeyem zostając nowym mistrzem świata). W 1930 Uzcudun wygrał ponownie z von Poratem, ale pokonał go niejednogłośnie Primo Carnera. W 1931 pokonał Maksa Baera, lecz przegrał z Tommym Loughranem. Następny rok nie był dla Uzcuduna udany, ponieważ pokonali go King Levinsky, Mickey Walker i Ernie Schaaf.

13 maja 1933 w Madrycie Uzcudun odzyskał tytuł mistrza Europy wygrywając z Pierre’em Charles’em z Belgii. 22 października tego roku w Rzymie spróbował zdobyć tytuł zawodowego mistrza świata wagi ciężkiej, ale obrońca pasa Primo Carnera pokonał go na punkty^[2]. Uzcudun utracił wówczas tytuł mistrza Europy. Później stoczył tylko trzy walki. W 1934 zremisował z Maksem Schmelingiem, a w 1935 najpierw z nim przegrał, a 13 grudnia w Madison Square Garden w Nowym Jorku znokautował go w 4. rundzie Joe Louis. Była to ostatnia walka bokserska Uzcuduna.

Uzcudun nie był bokserem o wysokiej technice. Walczył głównie w zwarciu, bijąc w głowę i w tułów. Był natomiast odporny na ciosy przeciwników^[1].

Był zwolennikiem reżimu Francisca Franco. Należał do Falangi. W 1976 został sparaliżowany. Cierpiał na arteriosklerozę i musiał poruszać się o kulach. Zmarł w 1985 w Madrycie^[3].

Przypisy

Bibliografia

• Men of Iron: Paulino Uzcudun, boxinginsider.com, 15 kwietnia 2008 [dostęp 2015-03-08]  (ang.).
• Wykaz walk zawodowych Paulino Uzcuduna, boxrec.com [dostęp 2015-03-08]  (ang.).
• Paulino UZCUDUN, Sport & Note [dostęp 2015-03-08]  (ang.).