Paweł Łysek
| ||
Data i miejsce urodzenia | 27 sierpnia 1914 Jaworzynce | |
Data i miejsce śmierci | 15 lipca 1978 Huntington | |
Zawód, zajęcie | pisarz, etnograf, żołnierz | |
Narodowość | polska |
Paweł Łysek (ur. 27 sierpnia 1914 w Jaworzynce, zm. 15 lipca 1978 w Huntington) – polski pisarz, etnograf i żołnierz.
Podczas II wojny światowej walczył w szeregach Polskich Sił Zbrojnych w Europie Zachodniej. W 1949 roku osiadł w Stanach Zjednoczonych. Wykładał na Uniwersytecie w Nowym Jorku. Łysek był członkiem amerykańskiego PEN Clubu[1].
W swych powieściach utrwalił ginący świat kultury górali beskidzkich[1].
W 1975 roku uhonorowany został Nagrodą Fundacji im. Kościelskich[1].
Wybrana twórczość
Źródło: [1]
- 1966: Przy granicy
- 1970: Twarde żywobycie Jury Odcesty
- 1973: Marynka, cera gajdosza
- 1977: Jano i jego zbójnicy kamraci
- 1960: Z Istebnej w świat (wspomnienia)
- 1966: Poszło na marne
Przypisy
- ↑ a b c d Łysek Paweł, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2020-08-26] .