Paweł (patriarcha Serbii)

Paweł
Pavle
Gojko Stojcević
Гојко Стојчевић
Patriarcha Serbii
Ilustracja
Kraj działania

Serbia

Data i miejsce urodzenia

11 września 1914
Kućanci

Data i miejsce śmierci

15 listopada 2009
Belgrad

Miejsce pochówku

Monaster Rakovica↗

Patriarcha Serbii
Okres sprawowania

1990–2009

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Serbski Kościół Prawosławny

Śluby zakonne

1948

Diakonat

1948

Prezbiterat

1954

Chirotonia biskupia

29 maja 1957

Wybór patriarchy

1990

podpis
Odznaczenia
Łańcuch Orderu Republiki Serbskiej
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

21 września 1957

Miejscowość

Belgrad

Miejsce

Sobór św. Michała Archanioła w Belgradzie

Konsekrator

Wincenty II

Pavle, imię świeckie Gojko Stojčević, Гојко Стојчевић (ur. 11 września 1914 w Kućanci, zm. 15 listopada 2009 w Belgradzie) – patriarcha Serbskiego Kościoła Prawosławnego.

Życiorys

We wczesnym dzieciństwie stracił oboje rodziców. Wychowywała go ciotka[1]. Po ukończeniu gimnazjum w Belgradzie odbył studia teologiczne w Belgradzie i w Sarajewie, studia podyplomowe ukończył w 1957 na Wydziale Teologii Prawosławnej uniwersytetu w Atenach. Studiował również medycynę, jednak po roku zrezygnował[1]. W 1948 złożył śluby zakonne jako mnich służący w klasztorze Rača; w tym samym roku został wyświęcony na hierodiakona. Cztery lata później złożył śluby wieczyste, przyjmując imię Paweł (Pavle w j. serbskim). W 1950 rozpoczął wykłady ze śpiewu liturgicznego i języka staro-cerkiewno-słowiańskiego w seminarium im. Świętych Cyryla i Metodego w Prizrenie. W 1954 został hieromnichem; w tym samym roku otrzymał godność protosyngla. W 1957, po ukończeniu studiów w Atenach został archimandrytą, a 29 maja tegoż roku wyświęcony na biskupa, ordynariusza eparchii raszko-prizreńskiej. 1 grudnia 1990 stanął na czele Serbskiego Kościoła Prawosławnego, zastępując chorego Germana (Djoricia).

W latach 80. XX w. wielokrotnie apelował o przeciwstawienie się rosnącej presji muzułmańskiej w Kosowie i o powstrzymanie exodusu Serbów z tego obszaru. W 1995 poparł układ w Dayton, co spowodowało kontrakcję części biskupów z Atanazym (Jevticiem), domagających się od Pavle ustąpienia z urzędu. Patriarcha podtrzymał swoje stanowisko, ale od tej pory coraz częściej wypowiadał się krytycznie o układzie z Dayton[2].

W 1999, po rozpoczęciu interwencji NATO, apelował do Serbów o pozostanie w Kosowie, zaś do państw NATO – o zakończenie działań zbrojnych[3]. Po ogłoszeniu niepodległości przez parlament Kosowa w 2008, patriarcha wraz z hierarchią Kościoła sprzeciwił się tej decyzji i zaapelował do przywódców Zachodu, aby nie uznali tej „historycznej niesprawiedliwości”[4].

Z uwagi na zły stan zdrowia część obowiązków patriarchy przejął metropolita Czarnogóry i Przymorza, Amfilochiusz. 8 października 2008 Paweł oświadczył, że ustępuje z urzędu patriarchy z uwagi na problemy zdrowotne. 11 listopada złożony z 46 duchownych Synod odrzucił prośbę Pawła o ustąpienie, powierzając mu dożywotnio sprawowanie urzędu.

Zmarł po długiej chorobie w szpitalu wojskowym w Belgradzie. Zgodnie z testamentem, 19 listopada 2009 został pochowany w klasztorze Rakovica.

Upamiętnienie

1 września 2016 r. XV Gimnazjum w Belgradzie–Rakovicy otrzymało imię patriarchy Pawła[5].

Przypisy

  1. ↑ a b A. Matreńczyk, Patriarcha Pavle – szkic do portretu, „Przegląd Prawosławny”, nr 2 (296), luty 2010, s. 5–7.
  2. ↑ R.Thomas, Serbia under Milošević: politics in the 1990s, C. Hurst & Co. Publishers 1998, s. 259.
  3. ↑ Serbia pod bombami, „Przegląd Prawosławny”, 0867-7476, s. 27.
  4. ↑ Church urges Serbs to take Kosovo vow in Orthodox Easter message, International Herald Tribune, 27 IV 2008.
  5. ↑ Dominika Kovačević – Belgrad: pierwsze gimnazjum imienia patriarchy Pawła [dostęp 2016-09-05]

Linki zewnętrzne


Patriarcha Serbii
Patriarchowie Serbii (od 1920)
  • Joannicjusz II (1337–1354)
  • Sawa IV (1354–1375)
  • Efrem (1375–1380)
  • Spirydon (1380–1389)
  • Efrem (1389–1390)
  • Daniel III (1390–1396)
  • Sawa V (1396–1407)
  • Daniel IV (1407)
  • Cyryl I (1407–1418)
  • Nikon (1418–1435)
  • Teofan (1435–1446)
  • Nikodem II (1446–1453)
  • Arseniusz II (1453–1459)
  • Jan I (1508)
  • Marek (1524)
  • Paweł I (1527–1535)
  • Makary (1557–1572)
  • Antoni (1572–1575)
  • Gerazym (1575–1585)
  • Sawwacjusz (1585–1586)
  • Hieroteusz (1586–1591)
  • Filip (1591–1592)
  • Jan II (1592–1613)
  • Paisjusz I (1613–1647)
  • Gabriel I (1648–1655)
  • Maksym I (1655–1672)
  • Arseniusz III (1672–1691)
  • Kalinik I (1691–1710)
  • Atanazy I (1711–1712)
  • Mojżesz (1712–1725)
  • Arseniusz IV (patriarcha Serbii) (1725–1737)
  • Joannicjusz III (1739–1746)
  • Atanazy II (1746–1752)
  • Gabriel II (1752)
  • Gabriel III (1752–1758)
  • Wincenty I (1758)
  • Paisjusz II (1758)
  • Gabriel IV (1758–1759)
  • Cyryl II (1759–1763)
  • Bazyli (1763–1765)
  • Kalinik II (1765–1766)
  • Arseniusz III (1691–1706)
  • Arseniusz IV (1737–1748)
  • Józef (1848–1861)
  • Samuel (1861–1870)
  • Prokop (1874–1879)
  • German (1879–1888)
  • Jerzy II (1888–1907)
  • Lucjan (1908–1913)
  • Dymitr (1913–1930)
  • Barnaba (1930–1937)
  • Gabriel V (1938–1950)
  • Wincenty II (1950–1958)
  • German (1958–1990)
  • Paweł (1990–2009)
  • Ireneusz (2010–2020)
  • Porfiriusz (od 2021)

Media użyte na tej stronie

Patrijarh Pavle.jpg
Autor: korisnik:Ninam (=user:Ninam) [2], Licencja: CC-BY-SA-3.0
Pavle, Patriarch of the Serbian Orthodox Church from 1990 to 2009.
BIH Order of the Republic of Srpska ribbon.svg
Autor: Boroduntalk, Licencja: CC BY 4.0
Ribbon bar: Order of the Republic of Srpska. Republika Srpska (Bosnia and Herzegovina).
Patriarch Pavle of Serbia - signature.png
Signature of Patriarch Pavle of Serbia.