Paweł Blew

Paweł Konrad Blew
Ilustracja
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia

1 października 1901
Koronowo, Królestwo Prus

Data i miejsce śmierci

11 września 1939
Osiek, Polska

Przebieg służby
Lata służby

1919-1939

Siły zbrojne

Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Formacja

Orzełek Wojsk Wielkopolskich.svg Armia Wielkopolska

Jednostki

Batalion ON „Katowice”

Stanowiska

dowódca kompanii

Główne wojny i bitwy

powstanie wielkopolskie
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Srebrny Krzyż Zasługi Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921

Paweł Konrad Blew (ur. 1 października 1901 w Koronowie, zm. 11 września 1939 w Osieku) – kapitan piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Był drugim synem Jana i Bolesławy z domu Klajbor. Miał dwóch braci. Starszy brat Maksymilian był również zawodowym oficerem, brał udział w powstaniu śląskim, w wojnie obronnej z najeźdźcą hitlerowskim jako oficer mobilizacyjny w 73 pp i zmarł w obozie jenieckim w 1943 r. Młodszy brat Józef był nauczycielem, kończył wojnę w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie i wrócił do kraju w 1946 r.

W styczniu 1919 r., Paweł Blew, będąc uczniem gimnazjum w Nakle nad Notecią, bez zgody rodziców – pod ostrzałem Grenzschutzu – przepłynął wpław Kanał Bydgoski, dotarł do powstańców i brał udział w powstaniu wielkopolskim, a następnie uczestniczył w wojnie z bolszewikami w 1920 roku. 27 czerwca 1935 roku został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 roku i 38. lokatą w korpusie oficerów piechoty[1].

Oficer służby stałej Wojska Polskiego, ostatni przydział przed wybuchem wojny to 73 pułk piechoty w Katowicach. W 1939 roku pełnił służbę na stanowisku dowódcy 2 kompanii ON „Mysłowice” należącej do batalionu ON „Katowice”. Jednocześnie pełnił funkcję powiatowego komendanta PW „Katowice I” w Mysłowicach[2].

W okresie mobilizacji przeniesiony do 201 pułku piechoty 55 Dywizji Piechoty, wchodzącej w skład Armii „Kraków”, na stanowisko dowódcy batalionu.

Dowodził batalionem w ciężkich walkach obronnych armii od Pszczyny do Osieka nad Wisłą. Poległ 11 września broniąc przeprawy Armii Kraków przez Wisłę w Osieku.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 73.
  2. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 43, 665, 681.

Bibliografia

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Władysław Adamczyk, Przeciw nawale, – wrzesień 1939 r., Instytut wydawniczy „PAX”, Warszawa 1970.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Ppłk. w st. sp. Władysław Steblik – Walki Armii „Kraków” w odwrocie znad Nidy i Dunajca nad San – Wojskowy Przegląd Historyczny nr 1/1970

Media użyte na tej stronie

Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Orzełek Wojsk Wielkopolskich.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Wielkopolskich wz. 1919
PL Epolet kpt.svg
Naramiennik kapitana Wojska Polskiego (1919-39).
Kpt.Paweł Blew.jpg
Autor: w.blew, Licencja: CC BY-SA 4.0
Kpt Paweł Blew w 1938r jako oficer 73 pp