Paweł Chadaj

Paweł Chadaj
Data i miejsce urodzenia	13 stycznia 1896 Drążgów
Data i miejsce śmierci	29 maja 1964 Warszawa
Miejsce spoczynku	Cmentarz Wojskowy na Powązkach
Zawód, zajęcie	nauczyciel, polityk, żołnierz
Stanowisko	poseł na Sejm II kadencji (1928–1930), do KRN (1946–1947) i na Sejm Ustawodawczy (1947–1952), dyrektor szkół
Partia	PSL „Wyzwolenie”, SL, SL „Roch”, PSL, ZSL
Odznaczenia

Paweł Edward Chadaj (ur. 13 stycznia 1896 w Drążgowie, zm. 29 maja 1964 w Warszawie) – polski nauczyciel, działacz ludowy i polityk, poseł na Sejm II kadencji (1928–1930), do Krajowej Rady Narodowej (1946–1947) oraz na Sejm Ustawodawczy (1947–1952).

Życiorys

Grób nauczyciela i polityka Pawła Chadaja na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

W 1914 ukończył seminarium nauczycielskie w Siennicy. Później kształcił się na Wyższym Kursie Nauczycielskim w Warszawie oraz studiował na Wydziale Nauk Społecznych i Politycznych Wolnej Wszechnicy Polskiej (tych ostatnich studiów nie ukończył).

W 1914 został zatrudniony jako nauczyciel. Był dyrektorem szkoły powszechnej w Łęczeszycach oraz Sobieszynie. W 1916 wstąpił do POW, gdzie działał jako komendant w Sobieszynie. W 1918 i 1920 zaciągnął się do służby w Wojsku Polskim. Po zakończeniu wojny polsko-bolszewickiej kontynuował pracę jako dyrektor szkoły (w Rokitni, Stężycy i Trąbkach w powiecie garwolińskim). Później pracował też jako nauczyciel w szkołach rolniczych w Miętnem (do 1930), Torokanach w powiecie kobryńskim (1930–1933) i Okszowie (od 1933). W latach 1938–1939 kierował pracami Uniwersytetu Ludowego w Sokołówku na północnym Mazowszu. Udzielał się w kółkach rolniczych: był szefem Zarządu Okręgowego CZKR w powiecie Garwolin (do 1929). Od 1929 pracował w Radzie Banku ZSS „Społem” w Warszawie.

Od 1916 był związany z ruchem ludowym jako członek PSL (później pod nazwą PSL „Wyzwolenie”). W 1931 zasiadł w Radzie Naczelnej SL. W 1928 został wybrany na posła na Sejm II kadencji (mandat sprawował do 1930).

Podczas II wojny światowej walczył w Batalionach Chłopskich. Od 1943 był przywódcą SL „Roch” w województwie lubelskim. Po wyzwoleniu w lipcu 1945 na krótko aresztowany. W latach 1946–1949 zasiadał w Radzie Naczelnej PSL, był zastępcą jej przewodniczącego. W 1946 uzyskał mandat posła do Krajowej Rady Narodowej, był przewodniczącym komisji spółdzielczości, aprowizacji i handlu. W 1947 wszedł do Sejmu Ustawodawczego z listy PSL w okręgu Chełm. W 1948 przeszedł do Klubu PSL Lewica. Od 1950 do 1952 zasiadał w NKW ZSL.

Po 1952 ponownie zatrudniony w szkolnictwie.

Był odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera C2-10-13)^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Małgorzata Smogorzewska: Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939: słownik biograficzny. T. 1, A–D (red. Andrzej Kunert), Warszawa 1998.
• Romuald Turkowski: Opozycja parlamentarna w Krajowej Radzie Narodowej i Sejmie Ustawodawczym 1945–1947, Warszawa 1997.
• Marian Wojtas: Słownik biograficzny żołnierzy Batalionów Chłopskich: IV Okręg Lublin. Lublin: Stowarzyszenie Byłych Żołnierzy Batalionów Chłopskich, 1998, s. 89–90. ISBN 83-85223-60-6.