Paweł Moczydłowski

Paweł Moczydłowski
pułkownik Służby Więziennej pułkownik Służby Więziennej
Data i miejsce urodzenia

8 września 1953
Gostynin

Przebieg służby
Lata służby

1990–1994

Formacja

Służba Więzienna symbol.svg Służba Więzienna

Stanowiska

dyrektor Centralnego Zarządu Zakładów Karnych

Późniejsza praca

doktor nauk społecznych

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Paweł Janusz Moczydłowski (ur. 8 września 1953 w Gostyninie[1]) – polski socjolog, kryminolog, publicysta i urzędnik państwowy, pułkownik Służby Więziennej. W latach 1990–1994 kierował Centralnym Zarządem Zakładów Karnych w Ministerstwie Sprawiedliwości.

Życiorys

Ukończył studia w zakresie nauk społecznych na Uniwersytecie Warszawskim. W 1987 uzyskał w Instytucie Socjologii UW stopień doktora nauk humanistycznych na podstawie pracy pt. „Drugie życie” w instytucjach totalnych: o sposobach wglądu w sekrety stosunków międzyludzkich (promotorem był Jacek Kurczewski)[2].

W latach 1977–2001 pracował w Instytucie Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji, a następnie w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych UW. W latach 80. był uczestnikiem prac Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności[3]. W 2002 został wykładowcą w Szkole Wyższej Towarzystwa Wiedzy Powszechnej.

Od 1990 do 1994 zajmował stanowisko dyrektora generalnego i dyrektora Centralnego Zarządu Zakładów Karnych w randze pułkownika Służby Więziennej. Zasiadał w Zespole Doradczym ds. Reformy Systemu Bezpieczeństwa Państwa w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych (1990) oraz w Komisji ds. Reformy Prawa Karnego w Ministerstwie Sprawiedliwości (1991). Był także doradcą w Kancelarii Prezydenta RP w okresie prezydentury Lecha Wałęsy (1995).

Od 1995 działa w sektorze pozarządowym. W latach 1995–1999 stał na czele Stowarzyszenia Penitencjarnego „Patronat”. Zasiadał także w radzie politycznej Ruchu Stu[4]. Od 2000 prowadzi własną działalność konsultingową. Współpracował z Open Society Institute jako ekspert ds. więziennictwa w postkomunistycznych krajach azjatyckich: Azerbejdżanie (1999), Mongolii (2000), Tadżykistanie (2000–2001), Kirgistanie (2000–2004) i Gruzji (2000–2004). Prowadził również badania w wielu krajach Europy, Azji i obu Ameryk.

Odznaczenia

W 2011 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[5].

Publikacje

  • Protesty zbiorowe w zakładach karnych, Warszawa 1986
  • „Drugie życie” w instytucji totalnej, Warszawa 1988
  • Collective Protests in Penal Institutions, Oslo 1990 (współautor)
  • Drugie życie więźnia, Opole 1991, Warszawa 2002
  • The Hidden Life of Polish Prisons, Bloomington 1992
  • Kariera strachu. Bezpieczeństwo publiczne w Polsce, Warszawa 2004[6]

Przypisy

  1. ↑ Who is who w Polsce. Wyd. I. Zug: Hübners blaues Who is who, 2002, s. 1319. ISBN 3-7290-0034-9.
  2. ↑ Doktoraty. Prace doktorskie z socjologii. Instytut Socjologii UW. [dostęp 2011-06-03].
  3. ↑ Kazimierz Barczyk, Stanisław Grodziski, Stefan Grzybowski: Obywatelskie Inicjatywy Ustawodawcze Solidarności 1980–1990. Warszawa: Kancelaria Sejmu, 2001. ISBN 83-7059-503-0. [dostęp 2015-10-09].
  4. ↑ Rada polityczna Ruchu 100. ruch100.org.pl. [dostęp 2011-12-30].
  5. ↑ M.P. z 2011 r. nr 78, poz. 780
  6. ↑ Wykaz publikacji w katalogu Biblioteki Narodowej. [dostęp 2011-06-03].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Naramiennik Pulkownik lotn.svg
Naramiennik pułkownika Sił Powietrznych RP.