Paweł Piotr Filipowicz

Paweł Filipowicz

1920
podpułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia	29 czerwca 1897 Przemyśl, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	kwiecień 1940 Charków, USRR, ZSRR
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	29 Pułk Artylerii Lekkiej
Stanowiska	dowódca dywizjonu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa
Odznaczenia

Paweł Piotr Filipowicz (ur. 29 czerwca 1897 w Przemyślu, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys

Syn Antoniego i Justyny z Derpowskich. Był młodszym bratem Juliana, generała brygady, i Tadeusza Justyna, podpułkownika artylerii, także zamordowanego w 1940 roku, w Charkowie. W 1914 roku, po ukończeniu Szkoły Realnej we Lwowie, rozpoczął studia weterynaryjne w Wiedniu^[1].

10 lutego 1915 roku zgłosił się do Legionów Polskich i został przydzielony do 2 szwadronu kawalerii^[1]. 24 marca 1917 roku został mianowany chorążym weterynaryjnym^[2].

W 1918 roku zgłosił się na ochotnika do Wojska Polskiego został skierowany do 5 pułku artylerii polowej, w szeregach którego walczył w wojnie polsko-bolszewickiej.

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w 5 pułku artylerii polowej, awansując w 1924 roku na stopień kapitana ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku. 20 maja 1924 roku został przydzielony do PKU Gródek Jagielloński na przeciąg sześciu miesięcy, w celu odbycia praktyki poborowej^[3]. W maju 1925 został przydzielony do PKU Nisko na stanowisko II referenta^[4], a w lipcu tego roku wrócił do macierzystego pułku^[5].

W latach 1928–1930 pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu^[6]. 1 kwietnia 1930 roku został przydzielony na pięciomiesięczny kurs dowódców dywizjonów w CWArt^[7]. 2 grudnia 1930 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 roku i 18. lokatą w korpusie oficerów artylerii^[8]. W styczniu 1931 roku został przeniesiony do 16 pułku artylerii polowej (31 grudnia tego roku przemianowanego na 16 pułk artylerii lekkiej) w Grudziądzu na stanowisko dowódcy dywizjonu^[9][10]. W czerwcu 1933 roku został przesunięty na stanowisko kwatermistrza pułku^[11], a w kwietniu 1935 roku ponownie przesunięty na stanowisko dowódcy dywizjonu^[12]. W 1936 roku został przeniesiony do 29 pułku artylerii lekkiej na stanowisko dowódcy dyonu. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1939 roku i 9. lokatą w korpusie oficerów artylerii^[1][13][14]. W tym czasie dowodził I dywizjonem 29 pal^[15].

Po agresji ZSRR na Polskę wzięty do niewoli sowieckiej i przewieziony do obozu w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany w Piatichatkach. Obecnie spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia pułkownika^[16]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Niepodległości (2 sierpnia 1931)^[17][14]
• Krzyż Walecznych dwukrotnie^[18][14]
• Złoty Krzyż Zasługi – 1938^[19][14]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Zobacz też

• Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• Obozy NKWD dla jeńców polskich
• Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
• Zbrodnia katyńska

Przypisy

Bibliografia

• Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
• Rocznik Oficerski 1923 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1923, s. 723, 821;
• Rocznik Oficerski 1924 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1924, s. 646, 744;
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.
• Paweł Piotr Filipowicz. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-03-08].