Paweł Stobrawa
| Biskup tytularny Aeki | ||
 Paweł Stobrawa (2020) | ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | ||
| Biskup pomocniczy opolski | ||
| Okres sprawowania | 2003–2022 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat | 20 maja 1973 | |
| Nominacja biskupia | 16 kwietnia 2003 | |
| Sakra biskupia | 14 maja 2003 | |
| Data konsekracji | 14 maja 2003 |
|---|---|
| Miejscowość | Opole |
| Miejsce | |
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Paweł Stobrawa (ur. 22 kwietnia 1947 w Zborowskiem) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy opolski w latach 2003–2022, od 2022 biskup pomocniczy senior diecezji opolskiej.
Życiorys
Urodził się 22 kwietnia 1947 w Zborowskiem. W 1961 rozpoczął naukę w Niższym Seminarium Duchownym w Gliwicach. Po rozwiązaniu szkoły przez władze państwowe naukę kontynuował w Liceum Ogólnokształcącym im. Adama Mickiewicza w Lublińcu, gdzie w 1966 złożył egzamin dojrzałości. W latach 1966–1973 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Nysie. W trakcie studiów odbył przymusową dwuletnią służbę wojskową[1]. Święceń prezbiteratu udzielił mu 20 maja 1973 w katedrze opolskiej miejscowy biskup diecezjalny Franciszek Jop[1][2]. Inkardynowany został do diecezji opolskiej[3].
W latach 1973–1978 pracował jako wikariusz w parafii św. Mikołaja w Pyskowicach, następnie w latach 1978–1980 w parafii św. Katarzyny w Toszku[1]. W latach 1991–2003 był proboszczem parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Opolu[1][4]. Od 1992 sprawował funkcję kapelana rzemieślników, w 1994 został dziekanem dekanatu opolskiego. W 1992 wszedł w skład kolegium konsultorów, a w 1996 rady duszpasterskiej. W 2000 został członkiem diecezjalnej komisji ds. budowy kościołów i budynków kościelnych. W 2000 otrzymał godność kapelanem Jego Świątobliwości[3].
W latach 1980–1991 był zatrudniony w Wyższym Seminarium Duchownym w Nysie. Od 1980 do 1986 pełnił funkcję dyrektora ds. administracyjno-gospodarczych, a od 1986 do 1991 sprawował urząd wicerektora seminarium[1].
16 kwietnia 2003 papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym diecezji opolskiej ze stolicą tytularną Aeca[3][5]. Święcenia biskupie otrzymał 14 maja 2003 w kościele Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Opolu[6][1]. Udzielił mu ich arcybiskup Alfons Nossol, biskup diecezjalny opolski, w asyście biskupów pomocniczych opolskich: Jana Bagińskiego i Jana Kopca[2]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Caritati confisus sum” (Zawierzyłem Miłości)[7]. 22 kwietnia 2022 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z funkcji biskupa pomocniczego diecezji opolskiej[8][9].
W ramach Konferencji Episkopatu Polski został członkiem Rady ds. Migracji, Turystyki i Pielgrzymek oraz Komisji ds. Misji[7].
Przypisy
- ↑ a b c d e f W. Segeth, S. Segeth: Życiorys biskupa Pawła Stobrawy. zborowskie.info. [dostęp 2013-08-20].
- ↑ a b Paweł Stobrawa (ang.). catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-08-20].
- ↑ a b c Nomina di Ausiliare di Opole (Polonia) (wł.). press.vatican.va, 2003-04-16. [dostęp 2014-09-20].
- ↑ Nowi proboszczowie. opole.wyborcza.pl, 2004-05-31. [dostęp 2020-08-29].
- ↑ Ks. Paweł Stobrawa nowym biskupem pomocniczym diecezji opolskiej. ekai.pl, 2003-04-16. [dostęp 2013-08-20].
- ↑ Opole: święcenia biskupie ks. Pawła Stobrawy. ekai.pl, 2003-05-14. [dostęp 2013-08-20].
- ↑ a b Paweł Stobrawa na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl. [dostęp 2017-02-02].
- ↑ Rinuncia del Vescovo Ausiliare di Opole (Polonia) (wł.). press.vatican.va, 2022-04-22. [dostęp 2022-04-22].
- ↑ Komunikat Nuncjatury Apostolskiej w Polsce. episkopat.pl, 2022-04-22. [dostęp 2022-04-22].
Linki zewnętrzne
- Paweł Stobrawa na stronie diecezji opolskiej [dostęp 2013-07-13]
- Paweł Stobrawa na stronie Konferencji Episkopatu Polski [dostęp 2017-02-02]
- Paweł Stobrawa w bazie catholic-hierarchy.org (ang.) [dostęp 2010-11-18]
Media użyte na tej stronie
Autor: Adrian Tync, Licencja: CC BY-SA 4.0
Paweł Stobrawa (1947– ) biskup pomocniczy opolski na uroczystej mszy świętej, podczas której świętowano 85. rocznicę urodzin biskupa seniora Jana Wieczorka w katedrze Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Gliwicach