Paweł Storożyński

Paweł Storożyński

niski skrzydłowy/silny skrzydłowy
Pseudonim	„Storo”
Data i miejsce urodzenia	24 marca 1979 Łódź
Obywatelstwo	polskie / francuskie
Wzrost	od 198 do 203 cm
Kariera
Aktywność	1998–2012
College	Dodge City Community College (1999–2001) Texas Tech University (2001–2003)
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. 1998–1999 JDA Dijon 1 1999–2001 Dodge City Conquistadors 2001–2003 Texas Tech Red Raiders 46 2003–2004 Étendard de Brest 13 2004 Air Avellino 15 2004–2005 JDA Dijon 10 2005–2008 CSP Limoges 61 2008–2009 SOMB Boulogne-sur-Mer 4 2009 Asseco II Prokom Gdynia 2009–2010 Sportino Inowrocław 11 2011–2012 GET Vosges
Kariera reprezentacyjna Lata Reprezentacja Wyst. 1995  Francja U-16 2003  Polska 6
Kariera trenerska Lata Drużyna GET Vosges

Paweł Storożyński (ur. 24 marca 1979 w Łodzi) – polski koszykarz i muzyk, posiadający również francuskie obywatelstwo i występujący na pozycji niskiego lub silnego skrzydłowego. Były reprezentant Polski seniorów i reprezentant Francji w kategorii kadetów.

Przebieg kariery

Początki (do 1999)

Storożyński jest synem Bożeny i Tomasza Storożyńskich, którzy również uprawiali koszykówkę. W 1980 roku wyjechał wraz z rodzicami do Francji. W tym kraju zaczął pierwsze treningi koszykówki w klubie z Auxerre, a w 1992 roku przeniósł się do JDA Dijon. Wraz z tym zespołem zdobył 6 tytułów mistrza Francji w kategoriach juniorskich^[1]. W 1995 roku wraz z reprezentacją Francji kadetów wystąpił na mistrzostwach Europy do lat 16, gdzie kadra ta zajęła 6. pozycję, a Storożyński zdobywał średnio po 9,7 punktu i 11,9 zbiórki na mecz^[2]. W sezonie 1998/1999 zadebiutował w pierwszej drużynie JDA Dijon, rozgrywając jedno spotkanie w lidze Pro A, w którym w czasie 3 minut zdobył 1 punkt^[3].

Stany Zjednoczone (1999–2003)

W 1999 roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie podjął naukę i grę w junior college'u Dodge City Community College^[1]. W drugim roku gry w rozgrywkach NJCAA Storożyński został wybrany do „pierwszej piątki” swojej konferencji i regionu^[4], zdobywając średnio po 16 punktów i 9 zbiórek w meczu^[5]. Po zakończeniu gry w NJCAA (zawodnik w rozgrywkach tych może występować maksymalnie 2 sezony) otrzymał oferty z kilkunastu uniwersytetów i ostatecznie przeniósł się do grającej w dywizji I NCAA drużyny Texas Tech Red Raiders, reprezentującej uczelnię Texas Tech University^[1]. W nowej drużynie zadebiutował dopiero w grudniu 2001 roku, bowiem wcześniej NCAA nałożyła na niego karę dyskwalifikacji na okres 7 meczów za grę w profesjonalnych rozgrywkach przed przyjazdem do Stanów Zjednoczonych^[6]. W debiutanckim sezonie rozegrał w sumie 25 spotkań, w których zdobywał przeciętnie po 6,3 punktu, 4 zbiórki i 2,1 asysty^[7]. Na parkiecie spędzał w tym czasie średnio po 20,3 minuty, 18 razy rozpoczynając grę w „pierwszej piątce” i 7 razy zdobywając 10 lub więcej punktów^[4]. W drugim sezonie w NCAA Storożyński rozegrał 21 meczów, w których zdobywał średnio po 5 punktów, 3,1 zbiórki i 1 asystę^[7].

Powrót do Europy (2003–2009)

W 2003 roku Storożyński zadebiutował w seniorskiej reprezentacji Polski. W jej barwach wystąpił w 6 meczach, zdobywając średnio po 4,5 punktu^[8]. Po zakończeniu gry w NCAA Storożyński powrócił do Francji, gdzie sezon 2003/2004 zaczął w drugoligowym klubie Étendard de Brest. W barwach tej drużyny zagrał w 13 meczach ligowych, w których zdobywał przeciętnie po 15,3 punktu, 7,1 zbiórki i 2,2 asysty^[3]. Został także wybrany MVP pierwszej rundy tych rozgrywek, po czym podpisał kontrakt z grającym wówczas we włoskiej ekstraklasie Air Avellino, stając się drugim w historii, po Piotrze Karolaku, Polakiem występującym w tej lidze^[9]. W nowym zespole od stycznia do czerwca 2004 roku rozegrał 15 meczów, zdobywając w nich przeciętnie po 3,7 punktu i 2,6 zbiórki^[10].

Przed sezonem 2004/2005 powrócił do macierzystego klubu JDA Dijon^[11]. W jego barwach wystąpił w 10 meczach w lidze Pro A, zdobywając w nich średnio po 5,9 punktu, 4,4 zbiórki i 2 asysty^[3]. Przed sezonem 2005/2006 został zawodnikiem CSP Limoges, grającego w tym czasie na trzecim poziomie rozgrywkowym. Wraz z klubem tym wywalczył awans, zajmując w sezonie 2005/2006 drugą pozycję w rozgrywkach trzeciej ligi^[12]. Następnie reprezentował jego barwy w drugiej lidze (Pro B) w kolejnych dwóch sezonach (2006/2007 i 2007/2008). W sumie w ciągu 3 lat rozegrał w Limoges 61 meczów ligowych (30 w trzeciej i 31 w drugiej lidze). Przed sezonem 2008/2009 przeniósł się z Limoges do klubu SOMB Boulogne-sur-Mer, występującego wówczas w trzeciej lidze. W nowym klubie rozegrał 4 spotkania ligowe, w których zdobywał średnio po 8,8 punktu i 3,5 zbiórki^[13].

Polska (2009–2010)

Latem 2009 roku Storożyński przyjechał do Polski. Początkowo występował w grających wówczas w I lidze rezerwach Asseco Prokomu Gdynia. W ich barwach wystąpił w 13 meczach ligowych, w których zdobywał średnio po 16,4 punktu, 9,8 zbiórki, 2,1 asysty i 1,3 przechwytu^[14]. W grudniu 2009 roku podpisał kontrakt z grającym w tym czasie w Polskiej Lidze Koszykówki Sportino Inowrocław^[15]. W inowrocławskim klubie wystąpił w 11 meczach ligowych, w których zdobywał przeciętnie po 5,1 punktu i 3,5 zbiórki^[14]. Przed sezonem 2010/2011 trenował z Siarką Tarnobrzeg, jednak z powodu kontuzji jakiej doznał w czasie przygotowań do sezonu odszedł z tego klubu^[16].

Powrót do Francji i koniec kariery (2011–2012)

Przed sezonem 2011/2012 Storożyński podpisał kontrakt z grającym wówczas w czwartej lidze klubem GET Vosges^[17]. Po zakończeniu sezonu 2011/2012, latem 2012 roku ogłosił zakończenie kariery sportowej^[18].

Po zakończeniu kariery (od 2012)

Po zakończeniu kariery zawodniczej Storożyński został trenerem i prezesem francuskiego klubu Stade Auxerrois Basket. Oprócz gry w koszykówkę Storożyński jest również muzykiem. W 2014 roku, wraz z zespołem muzycznym Storo, wystąpił w siódmej edycji programu Must Be the Music. Tylko muzyka^[19].

Przypisy