Paweł Szkliniarz

Paweł Szkliniarz
Wiktor
podpułkownik podpułkownik
Data i miejsce urodzenia

25 czerwca 1903
Wysoka, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

26 grudnia 1947
Kielce, Polska

Przebieg służby
Lata służby

1920-1922
19361937
1941-1945

Stanowiska

szefem Oddziału III Sztabu Głównego GL i AL, komendant wojewódzki MO w Kielcach

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
hiszpańska wojna domowa
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Paweł Szkliniarz, przybrane nazwiska: Paweł Kuźnicki, Wiktor Kuźnicki[1] (pseud. Paweł, Wiktor) (ur. 25 czerwca 1903 w Wysokiej, zm. 26 grudnia 1947 w Kielcach) – polski działacz komunistyczny, dąbrowszczak.

Życiorys

Urodził się we wsi Wysoka pow. zawierciański w rodzinie Piotra, rolnika i robotnika kolejowego, i Katarzyny z Wnuków[1]. W latach 1920 – 1922 służył ochotniczo w Wojsku Polskim. W trakcie Bitwy Warszawskiej został ranny i dostał się do niewoli z której zbiegł.

W 1926 roku wyjechał do Belgii, gdzie pracował w kopalni węgla[1]. Następnie w 1928 roku przeniósł się do Francji, gdzie nadal pracował w kopalni. W trakcie pobytu we Francji wstępuje do Francuskiej Partii Komunistycznej.

Po wybuchu wojny domowej w Hiszpanii w 1936 roku walczył jako ochotnik w Brygadach Międzynarodowych. Walczył w szeregach batalionu im. Jarosława Dąbrowskiego. Pełnił tam funkcję dowódcy kompanii ciężkich karabinów maszynowych, a następnie od 26 listopada 1936 do 13 lutego 1937 dowódca batalionu, gdy został ranny. Po zranieniu został ewakuowany do ZSRR.

W 1940 roku został przerzucony przez NKWD do znajdującej się pod niemiecką okupacją Polski[1], a od 1942 roku w konspiracji, członek Polskiej Partii Robotniczej i jeden z organizatorów Gwardii Ludowej. W styczniu 1943 roku został dowódcą Okręgu Siedlce GL a w marcu 1943 roku był ciężko ranny w starciu z Niemcami w Piszczacu. Po wyleczeniu w październiku 1943 roku objął funkcję szefa Oddziału III Sztabu Głównego Gwardii Ludowej a potem Armii Ludowej, używał wtedy pseudonimu „Wiktor” i otrzymał stopień majora.

W styczniu 1945 roku został mianowany podpułkownikiem i komendantem wojewódzkim MO w Kielcach. W tym czasie był również członkiem Komitetu Wojewódzkiego PPR w Kielcach, uczestniczył w I Zjeździe PPR w Warszawie w grudniu 1945 roku.

10 października 1945 został odznaczony Orderem Odrodzenia Polski V klasy[2].

W lipcu 1946 roku zwolniony z funkcji komendanta wojewódzkiego MO i aresztowany pod zarzutem niedopełnienia obowiązków służbowych w czasie pogromu Żydów w Kielcach, skąd po krótkim pobycie został zwolniony. Sądzony w procesie związanym z pogromem kieleckim, uniewinniony z zarzutu niedopełnienia obowiązków ale skazany na karę 1 roku pozbawienia wolności za odmowę podporządkowania oddziałów Milicji Obywatelskiej – szefowi Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego.

Zmarł 26 grudnia 1947 roku w Kielcach.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. a b c d Piotr Gontarczyk: Szkliniarz Paweł, przybrane nazwiska: Paweł Kuźnicki, Wiktor Kuźnicki (1903-1947), działacz komunistyczny. W: Polski słownik biograficzny. T. 48. Kraków - Warszawa: Polska Akademia Nauk, Polska Akademia Umiejętności, 2012, s. 322. ISBN 978-83-63352-06-6.
  2. M.P. z 1945 r. nr 44, poz. 109. "za działalność w konspiracji, udział w walkach partyzanckich i za zasługi w organizowaniu służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej"
  3. M.P. z 1945 nr 55, poz. 124

Bibliografia

  • Andrzej Krzysztof Kunert: Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939-1944. T. 1. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1987, s. 107. ISBN 83-211-0739-7.

Media użyte na tej stronie

Naramiennik Podpulkownik.svg
Naramiennik podpułkownika Wojsk Lądowych RP.