Paweł Szyfter

Paweł Szyfter
Ilustracja
kapitan artylerii kapitan artylerii
Data i miejsce urodzenia

13 kwietnia 1893
Stęszew, Cesarstwo Niemieckie

Data i miejsce śmierci

8 kwietnia 1940
Katyń, ZSRR

Przebieg służby
Lata służby

1914–1917, 1918–1922, 1939–1940

Siły zbrojne

Kaiserstandarte.svg Armia Cesarstwa Niemieckiego
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
Powstanie wielkopolskie
Wojna polsko-bolszewicka
Kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920-1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921

Paweł Szyfter (ur. 13 kwietnia 1893 w Stęszewie, zm. 8 kwietnia 1940 w Katyniu) – polski żołnierz i powstaniec, kapitan artylerii Wojska Polskiego, uczestnik I wojny światowej, członek Polskiej Organizacji Wojskowej Zaboru Pruskiego, powstaniec wielkopolski, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. Ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Paweł Szyfter - tabliczka epitafijna, kościół św. Karola Boromeusza, Cmentarz Powązkowski, Warszawa

Urodził się 13 kwietnia 1893 w Stęszewie k. Poznania, w rodzinie Pawła (ur. 1846) i Stanisławy z Kopów (ur. 1871)[1] (siostra podpułkownika Andrzeja Kopy[2]). W czasie nauki w gimnazjum w Poznaniu należał do Towarzystwa Tomasza Zana. W 1914 zdał maturę i powołano go do armii niemieckiej. 1917 został zwolniony ze służby z powodu śmierci ojca. Wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej Zaboru Pruskiego. Wziął czynny udział w powstaniu wielkopolskim. Walczył na ulicach Poznania dowodząc oddziałem Straży i Bezpieczeństwa. 6 stycznia 1919 uczestniczył w zdobywaniu lotniska na Ławicy. W styczniu 1919 w sztabie wojsk powstańczych wstąpił do Wojska Polskiego. Walczył z Ukraińcami na froncie lwowskim, a po zwycięskiej obronie Lwowa wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej.

W 1922 w stopniu porucznika przeszedł do rezerwy. Wydzierżawił ziemię w Młynkowie k. Szamotuł. Aktywnie działał w Powiatowym Komitecie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego na powiat Szamotuły m.in. zorganizował i umundurował na własny koszt 50 członków Przysposobienia Wojskowego, finansował imprezy sportowe i ćwiczenia wojskowe. Pełnił funkcję dyrektora Wielkopolskiego Towarzystwa Kółek Rolniczych w Poznaniu[3]. 29 stycznia 1932 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 2 stycznia 1932 i 17. lokatą w korpusie oficerów rezerwowych artylerii. Posiadał przydział w rezerwie do 14 pułku artylerii lekkiej w Poznaniu[4][5].

Członek zarządu okręgu Ligi Morskiej i Kolonialnej, członek komisji rewizyjnej Polskiego Związku Zachodniego, Związku Powstańców Wielkopolskich i Związku Oficerów Rezerwy RP.

Po ogłoszeniu mobilizacji w sierpniu 1939 zgłasza się do służby w Poznaniu. W trakcie kampanii wrześniowej wraz z pozostałymi przy życiu oficerami dostaje się do sowieckiej niewoli. Trafił do obozu jenieckiego w Kozielsku. 8 kwietnia 1940 został zamordowany strzałem w tył głowy w Katyniu[6].

5 października 2007 Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[7]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Paweł Szyfter był żonaty z Haliną Cynką, z którą miał troje dzieci: Krystynę, Aleksandrę i Zygmunta[3]. W marcu 1934 mieszkali w Poznaniu przy ulicy Mickiewicza 33[8].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Ślub Pawła Szyftera i Stanisławy Kopy w Konarzewie w 1891 roku [dostęp z dnia: 2015-12-15]
  2. ↑ Wpis urodzenia i chrztu Stanisławy Kopy (nr 96) - rodzice: Michał Kopa i Eufrozyna Niezielińska [dostęp z dnia: 2015-12-15]
  3. ↑ a b c Biogram Ofiary Zbrodni Katyńskiej [dostęp z dnia: 2015-12-15]
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 1 lutego 1932 roku, s. 102.
  5. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 135, 626.
  6. ↑ Adam Solski, Pamiętniki znalezione w Katyniu, 1990, ISBN 2-86914-050-9
  7. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  8. ↑ Wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości [pdf] [dostęp z dnia: 2015-12-15]
  9. ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  10. ↑ a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 307–308. [dostęp 2021-08-11].
  11. ↑ M.P. z 1929 r. nr 264, poz. 616 „za zasługi na polu przysposobienia wojskowego i wychowania fizycznego”.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

PL Epolet kpt.svg
Naramiennik kapitana Wojska Polskiego (1919-39).
Kaiserstandarte.svg

Standarte seiner Majestät des Deutschen Kaisers
„Die Standarte, 4 m im Quadrat, besteht aus goldgelber Seide und zeigt das eiserne Kreuz, belegt mit dem kleineren Wappen Sr. Majestät. In den Winkeln des Kreuzes erscheinen je eine Kaiserkrone und drei rotbewehrte, schwarze Adler. Auf dem Kreuz steht "GO TT MIT UNS 18 70". Sobald Se. Majestät sich an Bord eines Schiffes begibt, wird die Kaiserstandarte am Topp des Grossmastes gehisst und alle anderen Kommando- und Unterscheidungszeichen gestrichen“.(Ströhl: Deutsche Wappenrolle, S. 80)
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
POL Krzyż Walecznych (1920) 2r BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.
Pawel Szyfter (1893-1940).jpg
Autor: NieznanyUnknown author, Licencja: CC BY-SA 4.0
Pawel Szyfter (1893-1940) - polski żołnierz i powstaniec, kapitan artylerii Wojska Polskiego, uczestnik I wojny światowej, członek Polskiej Organizacji Wojskowej Zaboru Pruskiego, powstaniec wielkopolski, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. Ofiara zbrodni katyńskiej.
Paweł Szyfter - Stare Powązki, Warszawa.jpg
Autor: ActisTestantibus, Licencja: CC BY-SA 4.0
Paweł Szyfter (1893-1940) - epitaph on the church of St. Boromeusz, Old Powązki Cemetery, Warsaw, Poland