Paweł Wojas

Paweł Wojas

Data i miejsce urodzenia	19 kwietnia 1905 Bogumin
Data i miejsce śmierci	6 września 1978 Warszawa
Zawód, zajęcie	polityk
Stanowisko	poseł do KRN, na Sejm Ustawodawczy i Sejm PRL I, II, III i IV kadencji (1944–1969)
Partia	KPP (1929–1938) PPR (1942–1948) PZPR (1948–1978)
Odznaczenia

Grób Pawła Wojasa na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Paweł Wojas, ps. „Janek”, „Roman” (ur. 19 kwietnia 1905 w Boguminie, zm. 6 września 1978 w Warszawie) – polski polityk komunistyczny, działacz partyjny. Poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II, III i IV kadencji. Budowniczy Polski Ludowej.

Życiorys

Syn Konstantego (hutnika) i Julii. W latach 1929–1938 członek Komunistycznej Partii Polski. W II RP wielokrotnie aresztowany. Uczestnik wojny obronnej w 1939. Po ucieczce z niewoli przedostał się do Lwowa, gdzie przeszedł szkolenie wojskowe. Następnie w latach 1942–1948 członek Polskiej Partii Robotniczej, a po zjednoczeniu od grudnia 1948 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Oficer Gwardii Ludowej i Armii Ludowej, którymi dowodził w Okręgu Warszawa Prawa Podmiejska. Uczestnik powstania warszawskiego, w czasie którego był kontuzjowany podczas ataku niemieckiego na siedzibę sztabu warszawskiego AL. Od grudnia 1944 był dowódcą 9 okręgu AL^[1].

W marcu 1945 skierowano go na Górny Śląsk do pracy w związkach zawodowych, od tegoż roku do 1948 pełnił stanowisko sekretarza generalnego Związku Zawodowego Górników w Katowicach. W 1945 członek Komitetu Wojewódzkiego PPR w Katowicach. Od sierpnia 1948 do kwietnia 1950 był I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego kolejno PPR^[2] i PZPR w Olsztynie, następnie do lutego 1952 stał na czele KW PZPR w Łodzi, od października 1953 do lutego 1955 w Lublinie, a od sierpnia 1956 do grudnia 1966 w Opolu^[3].

W latach 1944–1969 zasiadał kolejno w Krajowej Radzie Narodowej, Sejmie Ustawodawczym oraz Sejmie PRL czterech kadencji^[4]. W latach 1950–1953 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Centralnej Rady Związków Zawodowych. Zasiadał także w prezydium Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej^[5].

Od grudnia 1948 do marca 1954 był zastępcą członka, a następnie do listopada 1968 członkiem Komitetu Centralnego PZPR. W 1955 został przeniesiony do pracy w KC PZPR, gdzie pełnił funkcję zastępcy kierownika Wydziału Organizacyjnego (dwukrotnie – od stycznia do lutego 1955 oraz od listopada 1955 do września 1956), a w międzyczasie (od lutego do listopada 1955) był kierownikiem Biura Sekretariatu KC. Od marca do lipca 1967 sprawował funkcję wiceprzewodniczącego Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej^[3].

Pochowany na wojskowych Powązkach (kwatera B4 rząd Tuje nr grobu 8)^[6].

Odznaczenia

• Order Budowniczych Polski Ludowej (1964)^[7]
• Order Sztandaru Pracy I klasy (dwukrotnie)
• Order Krzyża Grunwaldu III klasy (dwukrotnie, w tym w 1946)^[8]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1945)^[9]
• Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie w 1946)^[10][11][4]

Przypisy

Bibliografia

• Archiwum Państwowe w Opolu, Zespół KW PZPR w Opolu, sygn. 7862
• Leksykon Historii Polski, Wiedza Powszechna Warszawa 1995
• Włodzimierz Janowski, Aleksander Kochański: Informator o strukturze i obsadzie personalnej centralnego aparatu PZPR, 1948–1990, Instytut Studiów Politycznych PAN Warszawa 2000, s. 166, ISBN 83-88490-03-6
• Mariusz Patelski: Sekretarz „poczciwy” – Paweł Wojas. Oni rządzili Opolszczyzną, Indeks 2010, nr 9–10, s. 73–76
• Praca zbiorowa: Czas wielkiej próby. Wspomnienia bojowników o Ojczyznę Ludową 1939–1945. Warszawa: Książka i Wiedza, 1969.