Pawieł Bułygin

Pawieł Bułygin

Павел Петрович Булыгин

pułkownik
Data i miejsce urodzenia	4 lutego 1896 Włodzimierz
Data i miejsce śmierci	17 lutego 1936 Asunción
Przebieg służby
Lata służby	1916 – 1920; 1924 – 1934
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego, Armia Ochotnicza, Siły zbrojne Abisynii
Jednostki	Lejb-Gwardyjski Sankt-Petersburski Pułk
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, Wojna domowa w Rosji
Późniejsza praca	publicysta

Pawieł Pietrowicz Bułygin, ros. Павел Петрович Булыгин (ur. 4 lutego 1896 r. we Włodzimierzu, zm. 17 lutego 1936 r. pod Asunción) – rosyjski wojskowy, doradca wojskowy armii abisyńskiej w okresie międzywojennym, emigracyjny publicysta, pisarz i poeta

W 1915 r. ukończył gimnazjum we Włodzimierzu. Następnie rozpoczął naukę w aleksandrowskiej szkole wojskowej w Moskwie. Od 1916 r. służył w lejbgwardii Pułku Piotrogradzkiego. Był ranny. W grudniu 1917 r. w Nowoczerkasku wstąpił do nowo formowanej Armii Ochotniczej. Latem 1918 r. uczestniczył w próbie odbicia carskiej rodziny z rąk bolszewików, ale został przez nich schwytany. Udało mu się zbiec i przedostać na Krym, gdzie objął funkcję komendanta ochrony osobistej cesarzowej Marii Fiodorownej. Zgodnie z jej poleceniem udał się w sierpniu 1919 r. do sztabu adm. Aleksandra W. Kołczaka w Omsku z misją wyjaśnienia śmierci carskiej rodziny. Po śmierci adm. A. W. Kołczaka 7 lutego 1920 r., a następnie klęsce jego wojsk, P. P. Bułyginowi udało się przedostać poprzez Chiny do Paryża, przywożąc ze sobą materiały prowadzonego na Syberii śledztwa. W latach 1921-1922 mieszkał w Berlinie. W 1921 r. uczestniczył w zjeździe monarchistycznym w Reichenhall. W 1922 r. opublikował pierwszy tomik wierszy pt. "Stichotworienija". W 1924 r. wyjechał do Addis Abeby. Został doradcą wojskowym w armii abisyńskiej cesarza Haile Selassie I. Jednocześnie od 1926 r. pełnił funkcję zarządcy państwowej plantacji kawy. Kontynuował swoją działalność literacką, publikując wiersze i inne utwory w różnych emigracyjnych pismach rosyjskich. W 1930 r. w Warszawie wygrał konkurs dla zagranicznych poetów i pisarzy za powieść "Porosza". W styczniu 1934 r. opuścił Abisynię, udając się na krótko na Łotwę, gdzie w rejonie Rygi żyła teściowa i jego żona. Wkrótce na zaproszenie wspólnoty starowierców pod nazwą "Bałtika" wyjechał do Paragwaju. Zaprzyjaźnił się z paragwajskim prezydentem Eusebio Ayalą. W 1935 r. w Londynie została opublikowana po angielsku jego książka pt. "The Murder of the Romanovs: The Authentic Account". Po jego śmierci w Rydze wyszły w 1937 r. jego kolejne wiersze pt. "Jantari".

Linki zewnętrzne

• Biografia Pawła P. Bułygina (jęz. rosyjski). library.vladimir.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-31)].
• Kolejna biografia Pawła P. Bułygina (jęz. rosyjski)

Bibliografia

• Siergiej W. Wołkow, Офицеры российской гвардии: Опыт мартиролога, 2002
• W. Baranowski, G. Potaszenko, Староверие Балтии и Польши. Краткий исторический и биографический словарь, 2005