Pawieł Charłampowicz

Pawieł Charłampowicz
Павел Васільевіч Харламповіч
Data i miejsce urodzenia4 lutego 1884
Rogacze
Miejsce śmierciprawdopodobnie ZSRR
Zawód, zajęcienumizmatyk, archeolog

Pawieł Wasiljewicz Charłampowicz (biał. Павел Васільевіч Харламповіч[a], ur. 4 lutego 1884 w Rogaczach, zm. ?) – białoruski numizmatyk, profesor archeologii[1].

Życiorys

Urodził się 4 lutego 1884 roku w miejscowości Rogacze w Imperium Rosyjskim (obecnie rejon bereski Białorusi). W latach 1920-1925 był członkiem Mińskiego Towarzystwa Historii i Starożytności. Od 2 połowy lat 20. pełnił funkcję dyrektora Białoruskiego Muzeum Państwowego i należał do sekcji historyczno-archeologicznej i etnograficznej Instytutu Kultury Białoruskiej. Pracował także jako wykładowca w Białoruskim Uniwersytecie Państwowym. W 1929 roku został pozbawiony pracy i aresztowany przez władze radzieckie. W 1931 roku zesłany na północ ZSRR. Dalsze jego losy nie są znane[2].

Publikacje

  • Sprawazdacza Biełaruskaha dziarżaunaha muzeja (Aświeta, 1925, Nr 3);
  • Praskija hroszy u biełaruskich manetnych skarbach (Hist.-arch. zbornik. Nr 1, Mińsk, 1927);
  • Manetnyja skarby, znojdzienyja u Biełarusi, u zborach Biełaruskaha dziarżaunaga muzeja (Hist.-arch. zbornik. Nr 1, Mińsk, 1927);
  • Piacihodździe Biełaruskaha dziarżaunaha muzeja (Nasz kraj, 1927, Nr 1)[3].

Uwagi

  1. Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Павал Васільевіч Харламповіч (czyt. Pawał Wasiljewicz Charłampowicz).

Przypisy

Bibliografia