Pawieł Rotmistrow
 | |
 główny marszałek wojsk pancernych | |
| Data i miejsce urodzenia | 6 lipca 1901 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska | szef sztabu: 35 Brygady Pancernej, 3 Korpusu Zmechanizowanego, |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
         | |
Pawieł Aleksiejewicz Rotmistrow (ros. Павел Алексеевич Ротмистров, ur. 23 czerwca?/ 6 lipca 1901 w m. Skoworowo, gubernia twerska, zm. 6 kwietnia 1982 w Moskwie) – radziecki dowódca wojskowy, główny marszałek wojsk pancernych ZSRR, prof. dr nauk wojskowych, Bohater Związku Radzieckiego.
Życiorys
Dzieciństwo i młodość
Urodził się 6 czerwca 1901 w Skoworowie w rodzinie chłopskiej. W 1919 rozpoczął służbę w Armii Czerwonej i wstąpił do WKP(b). Dwa lata później brał udział w tłumieniu powstania w Kronsztadzie. Po ukończeniu szkoły oficerskiej w 1924 dowodził kolejno kompanią i baterią artylerii oraz był zastępcą dowódcy batalionu.
Jego zainteresowania związane z bronią pancerną pochodzą z czasów studiów w Akademii Wojskowej im. Michaiła Frunzego, którą ukończył w 1931. Sześć lat później objął dowodzenie pułkiem. W 1938 został wykładowcą taktyki w Wojskowej Akademii Mechanizacji i Motoryzacji Armii Czerwonej.
II wojna światowa
W 1939 wziął udział w wojnie zimowej, początkowo jako dowódca batalionu czołgów, później szef sztabu 35 Brygady Pancernej, wreszcie zastępca dowódcy dywizji pancernej. W maju 1941, już jako pułkownik, został szefem sztabu 3 Korpusu Zmechanizowanego i to stanowisko zajmował w dniu niemieckiej agresji na ZSRR. Walcząc na terenie Litwy, znalazł się w okrążeniu, z którego udało mu się wyrwać wraz z grupą żołnierzy. We wrześniu 1941 objął dowództwo 9 Brygady Pancernej, na której czele brał udział w walkach pod Starą Russą, Kalininem i Klinem. Wiosną 1942 został awansowany do stopnia generała, objął dowodzenie 7 Korpusem Pancernym, który od jesieni tego roku uczestniczył w walkach pod Stalingradem. Podczas kontrofensywy radzieckiej w grudniu 1942 bronił rubieży rzeki Myszkowa, nie pozwalając wojskom niemieckim dowodzonym przez feldmarszałka Ericha von Mansteina przebić się do 6 Armii feldmarszałka Friedricha Paulusa. Pod Kurskiem obaj dowódcy znowu się spotkali. Rotmistrow dowodził wówczas 5 Gwardyjską Armią Pancerną, walczącą w składzie Frontu Stepowego gen. Iwana Koniewa. W dniach 11–12 lipca 1943 jego wojska wzięły udział w słynnym boju pancernym pod Prochorowką. W sierpniu 1943 uczestniczył w kontrnatarciu pod Charkowem, a później w dalszych walkach na Ukrainie: forsowanie Dniepru, wyzwalanie Krzywego Rogu i Kirowgradu. W styczniu 1944 u boku gen. Iwana Koniewa brał udział w operacji korsuńskiej. Miesiąc później został awansowany do stopnia marszałka wojsk pancernych[1].
Po przeniesieniu 5 Gwardyjskiej Armii Pancernej z 2 Frontu Ukraińskiego na 3 Front Białoruski, brał udział w operacji Bagration. W sierpniu 1944 roku został zastępcą dowódcy wojsk pancernych Armii Czerwonej[2].
Okres powojenny
Po zakończeniu wojny dowodził radzieckimi wojskami pancernymi i zmechanizowanymi stacjonującymi na terenie okupowanych Niemiec, a później na Dalekim Wschodzie. W 1948 wrócił do pracy naukowej i dydaktycznej w Akademii Sztabu Generalnego. W 1958 został profesorem nauk wojskowych i przez następnych sześć lat kierował Akademią Wojsk Pancernych[2]. W 1962 otrzymał awans do stopnia głównego marszałka wojsk pancernych ZSRR. W okresie powojennym stał się jednym z najwybitniejszych radzieckich specjalistów od broni pancernej. Zmarł 6 kwietnia 1982 w Moskwie.
Awanse
- gen. mjr wojsk pancernych 21 lipca 1942;
- gen. por. wojsk pancernych 29 grudnia 1942;
- gen. płk wojsk pancernych 20 października 1943;
- marszałek wojsk pancernych 21 lutego 1944;
- główny marszałek wojsk pancernych 28 kwietnia 1962.
Odznaczenia
- Medal „Złota Gwiazda” Bohatera Związku Radzieckiego (7 maja 1965)
- Order Lenina – sześciokrotnie
- Order Rewolucji Październikowej (1968)
- Order Czerwonego Sztandaru – czterokrotnie
- Order Suworowa I klasy (1944)
- Order Kutuzowa I klasy
- Order Suworowa II klasy (1943)
- Order Czerwonej Gwiazdy (1940)
- Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III stopnia
- i inne
Przypisy
- ↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении генерал-полковнику бронетанковых войск Ротмистрову П. А. военного звания маршала бронетанковых войск» от 21 февраля 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 29 февраля (№ 12 (272)). — С. 1
- ↑ a b Forczyk 2020 ↓, s. 274.
Bibliografia
- Robert Forczyk: Wojna pancerna na froncie wschodnim 1943-1945. Czerwony walec. Łódź: 2020. ISBN 978-83-7731-255-1.
- Encyklopedia II Wojny Światowej: Wielkie bitwy, nr książki 49, s. 7
- Historia świata w Internecie – Biografia Pawła Rotmistrowa (ros.)
- Marszałkowie i Admirałowie Floty ZSSR. marshals.su. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-31)]. (ros.).
- Czas i czołgi (ros.)
Media użyte na tej stronie
A red star. 1922-1943. Used as a symbol of communism in some occasions. The symbol can also represent socialism. Also seen on Soviet aircraft.
Medal “Gold Star” of a “Hero of the Soviet Union”
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
Ribbon bar of the Order of the Red Banner. The Soviet Union (USSR).
Order of Suvorov ribbon, class one
Ribbon bar for the Order of Kutuzov 1st Class (public domain by User:Zscout370)
Order of Suvorov ribbon, second class
Ribbon bar of the Order of the Red Star. The Soviet Union (USSR).
Orden Por Servicio a la Patria (3ra Clase).
Ротмистров П.А.
Autor:
- Rank_insignia_of_генералиссимус_Советского_Союза.svg: F l a n k e r
- Rkka1.svg Jaro.p
- derivative work: Mboro (talk)
Rank insignia of the Soviet Army (1955-1974), here "Chief marshal of armour" (OF9) – shoulder strap service – and dress uniform.
A red star and a hammer and sickle with golden border and red rims.