Pazyfae (księżyc)

Pazyfae
Ilustracja
Zdjęcie wykonane w 1998 przez Observatoire de Haute-Provence
Planeta

Jowisz

Odkrywca

Philibert Jacques Melotte

Data odkrycia

27 stycznia 1908

Charakterystyka orbity
Półoś wielka

23 629 000 km[1]

Mimośród

0,4062[1]

Okres obiegu

743,61 d[1]

Prędkość orbitalna

2,21 km/s

Nachylenie do ekliptyki

151,413°[1]

Długość węzła wstępującego

314,223°[1]

Argument perycentrum

169,226°[1]

Anomalia średnia

279,769°[1]

Własności fizyczne
Średnica równikowa

58 km[2]

Powierzchnia

~11 300 km²

Objętość

~113 000 km³

Masa

73,0 × 1017 kg

Średnia gęstość

2,6 g/cm³

Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni

0,022 m/s²

Prędkość ucieczki

36 m/s

Albedo

0,04

Jasność absolutna

10,3m[2]

Jasność obserwowana
(z Ziemi)

16,9m[2]

Temperatura powierzchni

~124 K

Pazyfae (Jowisz VIII) – niewielki zewnętrzny księżyc Jowisza. Odkrył go Philibert Jacques Melotte 27 stycznia 1908 roku. Pazyfae była pierwszym odkrytym księżycem nieregularnym. Pierwotnie uznano ją za planetoidę (nie było jasne, czy jest grawitacyjnie związana z Jowiszem) i oznaczono symbolem 1908 CJ. Dopiero 10 lipca potwierdzono, że krąży ona wokół Jowisza.

Nazwa

Księżyc dopiero w 1975 roku otrzymał swoją obecną nazwę, pochodzącą z mitologii greckiej. Pazyfae była żoną Minosa i matką Minotaura.

Wcześniej satelita był określany jako Jowisz VIII, w pewnym okresie proponowano dla niego nazwę Posejdon.

Charakterystyka fizyczna

Pazyfae jest jednym ze średniej wielkości księżyców Jowisza, jego średnicę ocenia się na około 60 km. Średnia gęstość tego ciała to ok. 2,6 g/cm³, a składa się przeważnie z krzemianów. Powierzchnia Pazyfae jest bardzo ciemna – jego albedo wynosi zaledwie 0,04. Z Ziemi można go zaobserwować jako obiekt o jasności wizualnej co najwyżej 17 magnitudo.

Księżyc obiega Jowisza ruchem wstecznym, czyli w kierunku przeciwnym do obrotu planety wokół własnej osi. Jest to największe ciało z grupy Pazyfae. Istnieje przypuszczenie, że jest to przechwycona planetoida.

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c d e f g Planetary Satellite Mean Orbital Parameters (ang.). Jet Propulsion Laboratory, 2013-08-23. [dostęp 2016-02-17].
  2. a b c Scott Sheppard, Moons of Jupiter, Carnegie Science [dostęp 2020-03-14] (ang.).

Linki zewnętrzne

  • Pasiphae. W: Księżyce Układu Słonecznego [on-line]. [dostęp 2016-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-24)].
  • Pasiphae (ang.). W: Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-23].

Media użyte na tej stronie

Solar System XXX.png
This is a revised version of Solar_System_XXIX.png.
Pasiphaé.jpg
Autor: OHP (Observatoire de Haute-Provence) / CNRS (Centre national de la recherche scientifique) / IMCCE (Institut de mécanique céleste et de calcul des éphémérides), Licencja: CC BY 3.0
Pasiphaë (Jupiter VIII) photographed by the OHP (Observatoire de Haute-Provence) on 20 August 1998 at 22h34 UTC. Jupiter is off frame.