Pe-2

Pe-2
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Producent

Zakłady Lotnicze Irkut
Zakłady Lotnicze Rostvertol, Kazańska Fabryka Śmigłowców, Ułan Udejski Zakład Lotniczy

Konstruktor

Władimir Pietlakow

Typ

samolot bombowy i rozpoznawczy

Konstrukcja

dwusilnikowy dolnopłat o konstrukcji metalowej, kabiny zakryte, podwozie chowane w locie

Załoga

trzy osoby

Historia
Data oblotu

15 grudnia 1940

Lata produkcji

styczeń 1941 – grudzień 1945

Wycofanie ze służby

1950 (ZSRR)
1952 (Polska)

Liczba egzemplarzy

11 070

Dane techniczne
Napęd

2 × 12-cylindrowy silnik widlasty
Klimow WK-105RA

Moc

820 kW (1100 KM)

Wymiary
Rozpiętość

17,13 m

Długość

12,66 m

Wysokość

4,00 m

Powierzchnia nośna

40,5 m²

Masa
Własna

5950 kg

Startowa

7536 kg

Osiągi
Prędkość maks.

540 km/h
nad ziemią 452 km/h

Prędkość wznoszenia

na wysokość 5000 m:
7 min

Pułap

8800 m

Zasięg

1315 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
– 4 × karabin maszynowy SzKAS kal. 7,62 mm
lub wielkokalibrowy karabin maszynowy UBT kal. 12,7 mm
i wielkokalibrowy karabin maszynowy UBS kal. 12,7 mm
i 2 × karabin maszynowy SzKAS kal. 7,62 mm
– 600–1000 kg bomb
Użytkownicy
ZSRR, Finlandia, Polska, Bułgaria, Jugosławia, Czechosłowacja
Rzuty
Rzuty samolotu

Pe-2 (ros. Пе-2, potocznie zw. peszka) – trzymiejscowy nurkujący samolot bombowy produkcji ZSRR z czasów II wojny światowej. Samolot został zaprojektowany w Centralnym Biurze Konstrukcyjnym 29. Jego głównym konstruktorem był Władimir Pietlakow.

Pe-2

Początki konstrukcji sięgają prototypu myśliwca wysokościowego WI-100, oblatanego 22 grudnia 1939 roku. W czerwcu 1940 roku zapadła decyzja o zbudowaniu na jego bazie szybkiego bombowca nurkującego PB-100. Konstrukcję przebudowano do postaci bombowca nurkującego PB-100 z trzema członkami załogi w miejsce dwóch, z niehermetyzowaną kabiną, z silnikami dostosowanymi do działania na mniejszych wysokościach i ze zróżnicowanym uzbrojeniem i z komorą bombową. Prototyp PB-100 powstał z przebudowy drugiego WI-100 i oblatany został 15 grudnia 1940 roku. Jeszcze w tym samym miesiącu podjęto decyzję, by PB-100 z niewielkimi zmianami natychmiast skierować do produkcji jako Pe-2. Łącznie w czasie wojny wyprodukowano 11 427 Pe-2, który został w ten sposób najliczniej występującym samolotem radzieckiego lotnictwa bombowego[1].

Ze względu na pierwotny projekt samolotu, Pe-2 miał wąski kadłub, nie pozwalający na zabranie dużego ładunku bomb do powstałej komory bombowej. W efekcie normalny udźwig wynosił 600 kg, a maksymalny – 1000 kg, jednak w praktyce udźwig wynosił nieco ponad 500 kg[2]. Samolot miał rozliczne wady: dużą prędkość lądowania, liczne przypadki samozapłonu i niedostateczną stateczność podłużną[3].

Niezbyt udana była również wersja nocnego myśliwca. Samolot był zbyt słabo uzbrojony (jeden karabin maszynowy 12,7 mm i jeden 7,62 mm), zaś zamontowany radar zajmował tak dużo miejsca, że nie było miejsca dla strzelca-radiotelegrafisty. Urządzenie miało niewielki zasięg i dużą martwą strefę oraz było podatne na zakłócenia z ziemi. W toku użytkowania Pe-2 w charakterze myśliwca nocnego nie osiągnięto żadnych sukcesów[4].

Konstruktor samolotu Władimir Petlakow zginął 12 stycznia 1942 roku w katastrofie samolotu Pe-2, którym leciał jako pasażer[5].

Pe-2FT

Silnik WK-105PF (M-105) eksponowany w MLP w Krakowie.

Pierwotna wersja Pe-2 została od 1942 roku zastąpiona przez Pe-2FT. Nowa maszyna posiadała lepsze uzbrojenie obronne (pojedyncze karabiny maszynowe 7,62 mm w wieżyczce grzbietowej i po każdej stronie belki ogonowej), usunięto z niej podskrzydłowe hamulce aerodynamiczne, zmniejszono przeszklenie przedniej części kadłuba, w lutym 1942 roku zaś możliwe stało się wyposażenie samolotu w mocniejsze silniki. W wyniku dalszych prac rozwojowych powstały takie wersje jak: samolot rozpoznania fotograficznego dalekiego zasięgu Pe-2R, ze zbiornikami o większej pojemności, samolot szkolny Pe-2UT z przebudowaną kabiną i podwójnymi przyrządami pilotażowymi, wielozadaniowy samolot myśliwski Pe-3 uzbrojony w działka 20 mm i dwa karabiny maszynowe 12,7 mm na dolnym i górnym stanowisku strzeleckim oraz prowadnice dla pocisków rakietowych 132 mm. Istniało także wiele wersji eksperymentalnych.

Pe-2 był także obiektem doświadczeń z zastosowaniem silników rakietowych od października 1943 r. Osiągnięto prędkość większą o 92 km/godz. od pierwotnej.

Wersje

  • WI-100 – prototyp myśliwca wysokościowego na bazie którego powstał Pe-2. Uzbrojony był w 2 działka, 3 karabiny maszynowe i ewentualnie 2 bomby po 250 lub 500 kg.
  • PB-100 – prototyp Pe-2
  • Pe-2 – pierwsza wersja samolotu
  • Pe-2FT – ulepszona wersja samolotu
  • Pe-2R – samolot rozpoznania fotograficznego dalekiego zasięgu
  • Pe-2UT – samolot szkolny
  • Pe-3 – wielozadaniowy samolot myśliwski, który powstał na bazie Pe-2

W muzeach

Zobacz też

Przypisy

  1. Mark Sołonin, Na uśpionych lotniskach, Rebis, Poznań 2009, s. 304.
  2. Mark Sołonin: Na uśpionych lotniskach. Rebis, 2009, s. 266. ISBN 978-83-7510-258-1.
  3. Mark Sołonin: Na uśpionych lotniskach. Rebis, 2009, s. 265. ISBN 978-83-7510-258-1.
  4. Grupa Rekonstrukcji Historycznej FESTUNG BRESLAU, www.festungbreslau.wroclaw.pl [dostęp 2017-11-25].
  5. Stefan Przesmycki: Bombardowanie Lublina przez lotnictwo sowieckie 11 maja 1944. 2009. ISBN 978-83-925400-8-3.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Red star.svg
A red star. 1922-1943. Used as a symbol of communism in some occasions. The symbol can also represent socialism. Also seen on Soviet aircraft.
Roundel of the Soviet Union (1945–1991).svg
Roundel of the Soviet Air Forces, Air Defence Forces, and Naval Aviation (1945–1991).
Klimow WK-105PF2 MLP 02.jpg
Autor: Zala, Licencja: CC BY-SA 4.0
Radziecki 12-cylindrowy silnik widlasty WK-105PF2 z 1942 r. ze zbiorów Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie.
Pe-2-2004.jpg
Autor: jno, Licencja: CC BY-SA 1.0
Petlyakov Pe-2.
PL MWP Pe-2FT.JPG
Autor: Hubert Śmietanka, Licencja: CC BY-SA 2.5
Pe-2 FT w Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie.
Petljakov Pe-2.svg
Autor: Kaboldy, Licencja: CC BY-SA 3.0
Petlyakov Pe-2K Soviet bomber with radial engines