Peczeniżyn

Peczeniżyn
	; Cerkiew w Peczeniżynie
	Herb
Państwo	Ukraina
Obwód	iwanofrankiwski
Powierzchnia	40,25 km²
Populacja (2001); • liczba ludności; • gęstość	; 5350; 132,93 os./km²
Nr kierunkowy	+380
Kod pocztowy	78275
	Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego Peczeniżyn
	Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Peczeniżyn
	48°30′56,7″N 24°52′47,8″E/48,515750 24,879944
	Portal Ukraina

Peczeniżyn (ukr. Печеніжин) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim, w rejonie kołomyjskim. W 2001 roku liczyło 5350 mieszkańców^[1].

Historia

Miejscowość wzmiankowana była w 1443 roku^[2]. Wieś była osadzona na prawie wołoskim i stanowiła prywatny majątek ziemski^[3].

W okresie I Rzeczypospolitej w Peczeniżynie znajdował się zamek Potockich. Od połowy XIX wieku było to miasto powiatowe w Królestwo Galicji i Lodomerii. Przed I wojną światową wybudowano za miastem rafinerię ropy naftowej, własność Szczepanowskich. W rynku znajdowały się hotele i restauracje. W okresie międzywojennym miasto znajdowało się w granicach Polski i było siedzibą gminy Peczeniżyn oraz powiatu peczeniżyńskiego. W 1929 roku powiat został zlikwidowany i miejscowość weszła do powiatu kołomyjskiego. W 1921 roku miasto liczyło ok. 6 tys. mieszkańców, z czego większość (ok. 4 tys.) stanowili Ukraińcy^[4].

W 1940 roku Peczeniżyn otrzymał status osiedla typu miejskiego^[2].

Zabytki

zamek^[5]

Ludzie związani z miastem

Andrzej Gostyński h. Lubicz (zm. przed 1783) – podstarosta generalny dóbr peczeniżyńskich^[6]
Stanisław Linde – starosta c. k. powiatu peczeniżyńskiego, honorowy obywatel miasta z 1906^[7]
Stefan Moysa-Rosochacki – ziemianin, poseł, honorowy obywatel miasta
Antoni (Pelwecki) – kapłan greckokatolicki, następnie prawosławny biskup
Stanisław Szczepanowski – inżynier, założyciel rafinerii
Antoni Szemelowski – inspektor szkolny
Wacław Wolski – inżynier, założyciel kopalni

W Peczeniżynie urodzili się:

Aleksy Dobosz, Aleksander Sałacki (dowódca wojskowy, pułkownik Wojska Polskiego II RP, ostatnie Orlę Lwowskie),
Wilhelm Smoluchowski,
Stanisław Kirkin
Maksymilian Lityński – doktor praw, oficer ludowego Wojska Polskiego, prokurator wojskowy, podpułkownik, wykładowca CW MSW^[8].

Przypisy

↑ смт Печеніжин, Івано-Франківська область, Коломийський район. Офіційний портал Верховної Ради України. [dostęp 2019-09-30]. (ukr.).
↑ ^a ^b Історія міст і сіл Української РСР. Івано-Франківська область. T. 9. Київ: Головна редакція Української радянської енциклопедїї Академії наук УРСР, 1971, s. 513.
↑ Grzegorz Jawor: Osady prawa wołoskiego i ich mieszkańcy na Rusi Czerwonej w późnym średniowieczu. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2000, s. 81. ISBN 83-227-2326-1.
↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. Tom XIV. Województwo stanisławowskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923, s. 12.
↑ Władysław Łozińskim Prawem i lewem. Obyczaje na Czerwonej Rusi w pierwszej połowie XVII wieku, 1903, str. 98
↑ Adam Boniecki: Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich. Cz. 1. T. 6. Warszawa : Warszawskie Towarzystwo Akcyjne S. Orgelbranda S[yn]ów), 1903, s. 356.
↑ Wiadomości bieżące. Peczeniżyn. „Słowo Polskie”, s. 8, Nr 546 z 30 listopada 1906.
↑ Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej, katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2018-09-18] (ang.).

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Peczeniżyn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 932 .
Archiwalne widoki miejscowości w bibliotece Polona

[rada-1] смт Печеніжин, Івано-Франківська область, Коломийський район. Офіційний портал Верховної Ради України. [dostęp 2019-09-30]. (ukr.).

[istoriya-2] Історія міст і сіл Української РСР. Івано-Франківська область. T. 9. Київ: Головна редакція Української радянської енциклопедїї Академії наук УРСР, 1971, s. 513.

[jawor-3] Grzegorz Jawor: Osady prawa wołoskiego i ich mieszkańcy na Rusi Czerwonej w późnym średniowieczu. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2000, s. 81. ISBN 83-227-2326-1.

[skorowidz-4] Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. Tom XIV. Województwo stanisławowskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923, s. 12.

[5] Władysław Łozińskim Prawem i lewem. Obyczaje na Czerwonej Rusi w pierwszej połowie XVII wieku, 1903, str. 98

[6] Adam Boniecki: Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich. Cz. 1. T. 6. Warszawa : Warszawskie Towarzystwo Akcyjne S. Orgelbranda S[yn]ów), 1903, s. 356.

[7] Wiadomości bieżące. Peczeniżyn. „Słowo Polskie”, s. 8, Nr 546 z 30 listopada 1906.

[8] Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej, katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2018-09-18] (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne