Pedro Canavarro

Pedro Canavarro
Data i miejsce urodzenia	9 maja 1937 Santarém
Zawód, zajęcie	polityk, historyk sztuki, nauczyciel akademicki
Alma Mater	Uniwersytet Lizboński
Stanowisko	poseł do Parlamentu Europejskiego (1989–1994)
Partia	Demokratyczna Partia Odnowy
Odznaczenia

Pedro Manuel Guedes de Passos Canavarro (ur. 9 maja 1937 w Santarém) – portugalski polityk, historyk, historyk sztuki i nauczyciel akademicki, poseł do Parlamentu Europejskiego III kadencji.

Życiorys

Prawnuk polityka i prawnika Passos Manuela. Ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Lizbońskim, zdobył dyplom z zakresu muzealnictwa i konserwacji zabytków. Został wykładowcą na macierzystej uczelni, a także profesorem w Instituto Superior de Línguas e Administração Leiria i w Wyższym Instytucie Dziennikarskim. Specjalizował się w zakresie historii sztuki, sztuki portugalskiej i cywilizacji greckiej. Pracował też m.in. w Museu Nacional de Arte Antiga i jako lektor języka portugalskiego na uniwersytetach w Japonii. Był komisarzem XVII Wystawy Sztuki, Nauki i Kultury z 1983 Exposição de Arte, Ciência e Cultura oraz komisarzem generalnym Portugalii podczas festiwalu sztuki Europalia 89 w Japonii. Kierował Stowarzyszeniem Przyjaźni Portugalsko-Japońskiej i Towarzystwem Ochrony Dziedzictwa Historycznego i Kulturowego w Santarém^[1][2].

Związał się z Demokratyczną Partią Odnowy, w której był później sekretarzem generalnym i przewodniczącym. Zasiadał w radzie miejskiej w Santarém i w Zgromadzeniu Republiki^[2]. W 1989 uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego z listy Partii Socjalistycznej (jako jedyny przedstawiciel PRD). Przystąpił do frakcji socjalistycznej, jednak w grudniu 1990 przeszedł do Grupy Tęcza. W 1991 wystartował jako lider listy Demokratycznej Partii Odnowy w wyborach parlamentarnych. Po porażce wystąpił z delegacji Partii Socjalistycznej i zaczął reprezentować własne ugrupowanie (w którym jednocześnie utracił przywództwo). W Europarlamencie należał m.in. do Komisji ds. Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Ochrony Konsumentów, Komisji ds. Zagranicznych i Bezpieczeństwa oraz Delegacji ds. stosunków z Japonią^[3]. Później kandydował do Europarlamentu jako niezależny we Włoszech^[2].

Jest rozwiedziony, ma troje dzieci. Został wielokrotnie odznaczony, m.in. jako Wielki Oficer (1983) i Krzyżem Wielkim (2012) Orderu Infanta Henryka oraz Złotych i Srebrnych Promienie Orderu Wschodzącego Słońca^[2].

Przypisy