Pedro Carmona

Pedro Carmona

(c) Prensa Presidencial, CC BY 3.0
Data i miejsce urodzenia	6 lipca 1941 Barquisimeto
Pełniący obowiązki prezydenta Wenezueli
Okres	od 12 kwietnia 2002 do 13 kwietnia 2002
Przynależność polityczna	bezpartyjny
Poprzednik	Hugo Chávez
Następca	Diosdado Cabello
Odznaczenia

Pedro Francisco Carmona Estanga (ur. 6 lipca 1941 w Barquisimeto) – były lider organizacji wenezuelskich pracodawców Fedecamaras oraz aktywny uczestnik nieudanego zamachu stanu w 2002, kiedy został zaprzysiężony na tymczasowego prezydenta kraju^[1]. Po klęsce zamachu stanu Carmona uciekł z aresztu domowego do Kolumbii^[2], a stamtąd do Miami.

Życiorys

Carmona jest absolwentem Katolickiego Uniwersytetu Andrésa Bello oraz Université Libre de Bruxelles, gdzie studiował ekonomię. Po studiach pracował w przemyśle petrochemicznym na stanowiskach menedżerskich, będąc zatrudnionym m.in. w Aditivos Orinoco, Quimica Venoco, Industrias Venoco i Promotora Venoco. W lipcu 2001 został wybrany przewodniczącym federacji pracodawców Fedecamaras na dwuletnią kadencję. Zasiadał również w Instytucie Handlu Zagranicznego oraz w komitecie zarządzającym Instytutu Wyższych Studiów nad Zarządzaniem Przedsiębiorstwami. Kilkakrotnie reprezentował Wenezuelę w trakcie handlowych misji zagranicznych^[3].

Carmona był związany z antychavistowską opozycją jeszcze przed zamachem, często otwarcie krytykował kierunek polityki wewnętrznej prezydenta Wenezueli na łamach gazety El Universal oraz w innych prywatnych mediach^[4]. Zaprzysiężony na prezydenta został po domniemanej rezygnacji Hugo Cháveza wymuszonej przez potężną manifestację jego przeciwników pod wodzą grupy wojskowych^[5]. Carmona złożył przysięgę w pałacu Miraflores, po czym ogłosił tzw. dekret Carmony, w którym zawieszał Sąd Najwyższy, Zgromadzenie Narodowe i konstytucję Wenezueli^[6]. Treść dekretu kosztowała go jednak poparcie części środowisk wojskowych, co w rezultacie przesądziło o jego upadku po szturmie Miraflores podjętym przez sympatyków Chaveza razem z wierną mu gwardią pałacową.

Carmona po upadku zamachu zdołał uciec z aresztu domowego i otrzymał azyl w ambasadzie Kolumbii^[7], skąd za zgodą Hugo Chaveza wyjechał do Kolumbii^[8]. Początkowo był osobą poszukiwaną przez policję wenezuelską, jednak został w styczniu 2008 formalnie amnestionowany razem z innymi organizatorami zamachu^[9]. Następnie przebywał w Miami w USA. Obecnie Carmona wykłada na Uniwersytecie Sergio Arboledy w Bogocie, podawane są również informacje o szkoleniu przez niego kolumbijskich agentów^[10].

Odznaczenia

• Wielki Łańcuch Orderu Oswobodziciela (Wenezuela)
• Krzyż Wielki Orderu Francisco de Miranda (Wenezuela)
• Order Bernardo O’Higginsa (Chile)
• Narodowy Order Zasługi (Kolumbia)^[6]
• Order Słońca Peru (Peru)

Przypisy