Pelagiusz II

Pelagiusz II

Pelagius Secundus

Papież Biskup Rzymu
Data i miejsce urodzenia	brak danych Rzym
Data i miejsce śmierci	7 lutego 590 Rzym
Papież
Okres sprawowania	26 listopada 579–7 lutego 590
Wyznanie	chrześcijaństwo
Kościół	rzymskokatolicki
Pontyfikat	26 listopada 579

Pelagiusz II (ur. w Rzymie, zm. 7 lutego 590 tamże) – 63. papież w okresie od 26 listopada 579 do 7 lutego 590^[1].

Życiorys

Przyjmuje się, że pochodził z Rzymu, choć jego ojciec nosił imię Unigild, co wskazywałoby na pochodzenie gockie^[2]. Został wybrany na papieża natychmiast, nie czekając na zgodę cesarza^[2].

Najważniejsze dokumenty z czasu jego pontyfikatu dotyczą Longobardów i Schizmy Trzech Rozdziałów. Z powodu zagrożenia ze strony Lombardów Pelagiusz zwrócił się z prośbą o pomoc do cesarza bizantyjskiego Maurycjusza^[2]. Ponieważ nie uzyskał od niego oczekiwanej pomocy papież zwrócił się do Franków, którzy po pierwszej inwazji zostali przekupieni przez Lombardów i wycofali się^[2].

Pelagiusz próbował popularyzować celibat wśród księży. Akty na temat celibatu wydane przez Pelagiusza zostały anulowane przez jego następcę Grzegorza I Wielkiego. W 589 roku odbył się synod w Toledo, na którym papież ogłosił nawrócenie się Wizygotów^[2].

Papież był też budowniczym – podniósł prezbiterium bazyliki św. Piotra, by ołtarz znajdował się nad grobem Piotra Apostoła^[2]. Pelagiusz zmarł w czasie epidemii dżumy, która wybuchła pod koniec 589, po wylaniu Tybru^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Pelagius II (ang.). Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-09-29].