Pemmo
| ||
| książę Friuli | ||
| Okres | od ok. 705 do 739 | |
| Dane biograficzne | ||
| Data śmierci | 739 | |
| Ojciec | Billo z Belluno | |
| Żona | Ratperga | |
| Dzieci | Ratchis, Ratchait, Aistulf | |
Pemmo lub Penno (ur. ? – zm. 739) – książę Friuli przez dwadzieścia sześć lat od około 705 do swej śmierci w 739. Był synem Billo z Belluno.
Pemmo przybył do księstwa w czasie, gdy ostatnia wojna domowa spustoszyła kraj. Razem ze swoimi synami wychowywał dzieci spośród arystokratów zabitych podczas wojny. Prowadził również trzy wojny ze Słowianami z Karyntii. Za trzecim razem pokonał ich tak całkowicie, że zawarli traktat pokojowy.
Pemmo spierał się z Callistusem patriarchą Akwilei. Patriarcha nie zgadzał się z biskupem Cividale i usunął go. W odpowiedzi Pemmo aresztował patriarchę. Wtedy król Liutprand uderzył znienacka na Friuli i wyznaczył Ratchisa syna Pemmo na jego miejsce. Pemmo uciekł ze zwolennikami, lecz jego syn zapewnił mu wybaczenie. Pemmo pozostawił dwóch innych synów z Ratpergą: Ratchaita i Aistulfa, który został królem.
Bibliografia
- Paweł Diakon, Historia Langobardorum.