Penczo Penew

Penczo Penew
Data i miejsce urodzenia7 lipca 1947
Kiustendił
Minister sprawiedliwości
Okresod 8 lutego 1990
do 5 września 1990
Przynależność politycznaBułgarska Partia Komunistyczna
Bułgarska Partia Socjalistyczna
PoprzednikSwetla Daskałowa
NastępcaAngeł Dżambazow
Minister sprawiedliwości
Okresod 22 grudnia 1990
do 8 listopada 1991
PoprzednikAngeł Dżambazow
NastępcaSwetosław Łucznikow
Minister spraw wewnętrznych
Okresod 2 stycznia 1990
do 5 sierpnia 1990
PoprzednikStojan Stojanow
NastępcaChristo Danow
Odznaczenia

Penczo Stojanow Penew (bułg. Пенчо Стоянов Пенев; ur. 7 lipca 1947 w Kiustendile[1]) – bułgarski polityk i prawnik, minister sprawiedliwości (1990–1991), minister spraw wewnętrznych (1990), deputowany do Wielkiego Zgromadzenia Narodowego 7. (1990-1991) kadencji[1].

Życiorys

Uczył się w gimnazjum w Kiustendile. W 1965 rozpoczął studia z zakresu chemii, ale w 1967 przeniósł się na wydział prawa Uniwersytetu Sofijskiego[2]. Po ukończeni studiów w 1970 rozpoczął pracę jako sędzia, awansując wkrótce na stanowisko wiceprzewodniczącego Sądu Rejonowego w Sofii[2]. W latach 1978-1998 wykładał prawo cywilne na Uniwersytecie Sofijskim[1]. W 1983 obronił pracę doktorską i przeszedł do pracy w ministerstwie sprawiedliwości jako naczelnik wydziału współpracy prawnej z krajami RWPG. W latach 80. XX w. awansował do Komitetu Centralnego Bułgarskiej Partii Komunistycznej, by po jej likwidacji związać się z Bułgarską Partią Socjalistyczną[1].

W lutym 1990 objął stanowisko ministra sprawiedliwości w gabinecie Andreja Łukanowa[1]. W tym samym roku stanął na czele resortu spraw wewnętrznych, a w grudniu 1990 ponownie powrócił na stanowisko ministra sprawiedliwości w gabinecie Dimityra Popowa. W tym czasie piastował mandat deputowanego do Wielkiego Zgromadzenia Narodowego, uczestnicząc w pracach nad nową ustawą zasadniczą. W latach 1991-1997 pełnił funkcję sędziego Trybunału Konstytucyjnego, a następnie powrócił do pracy na uczelni, uzyskując w 2003 tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 2013 zwyczajnego[1]. W roku 1998 uczestniczył aktywnie w tworzeniu wydziału prawa na Uniwersytecie w Ruse[1].

W latach 2017-2020 zasiadał w Radzie Prawnej przy Prezydencie Bułgarii. Za swoją działalność naukową i polityczną został odznaczony Orderem Świętych Cyryla i Metodego.

Jest żonaty, ma dwóch synów[3].

Publikacje

  • 1998: Конституционно правосъдие
  • 2013: Нормативни и практически очертания на българското конституционно правосъдие
  • 2014: Съдебната власт в България 1989 – 2014 г.
  • 2018: Адвокатът, Конституцията, приложимото право (с анотирана практика на Конституционния съд)
  • 2019: Проблеми на регулацията на българското конституционно правосъдие

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 357. ISBN 978-954-430-603-8.
  2. ↑ a b Директорът на Националния институт по правосъдие Пенчо Пенев (bułg.). paragraph22.bg. [dostęp 2021-01-30].
  3. ↑ Пенчо Стоянов ПЕНЕВ (bułg.). online.bg. [dostęp 2021-01-09].

Bibliografia

  • Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 357. ISBN 978-954-430-603-8.
Ministrowie spraw wewnętrznych Republiki Bułgarii (od 1990)
Ministrowie sprawiedliwości Ludowej Republiki Bułgarii (1946-1990)
  • Radi Najdenow (1946-62)
  • Petyr Tanczew (1962-66)
  • Swetła Daskałowa (1966-90)
  • Penczo Penew (1990)

Godło Bułgarii

  • Pełna lista: (1878–1908)
  • (1908–1946)
  • (1990-dziś)
Ministrowie sprawiedliwości Republiki Bułgarii (od 1990)

Media użyte na tej stronie