Pengő

Pengő

Banknot o nominale 10 pengő, wprowadzony w 1929 roku
Symbol	P
Państwo	Węgry
Bank centralny	Narodowy Bank Węgier
Mennica	Węgierska Mennica Królewska
Poziom inflacji	1016 % (1946)[1]
Podział	1 pengő = 100 fillérów
Banknoty	1, 2, 5, 10, 20, 50, 100, 500, 1000, 10 000, 100 000, 1 mln, 10 mln, 100 mln, 1 mld, 10 mld, 100 mld, 1 bln, 10 bln, 100 bln, 1 biliard, 10 biliardów, 100 biliardów, 1 trylion, 10 trylionów, 100 trylionów, 1 tryliard pengő
Monety	1, 2, 10, 20, 50 fillér 1, 2, 5 pengő

Banknot o nominale 100 milionów b.-pengő (b.-pengő = bilion pengő), wprowadzony w okresie hiperinflacji

Pengő (z węg. brzęczący) – dawna waluta na Węgrzech, wprowadzona w 1926 roku w miejsce korony węgierskiej, a zastąpiona w roku 1946 przez forinta, z powodu rekordowej hiperinflacji, wynoszącej w szczytowym okresie około 400% dziennie (co, mając na uwadze postęp geometryczny, dawało astronomiczną liczbę 41,9 biliardów procent miesięcznie).

Gdy ostatecznie zastąpiono pengő forintem, najwyższy nominał miał wartość 100 000 000 000 000 000 000 (sto trylionów, choć przygotowany do wprowadzenia był nominał 10-krotnie większy), zaś za przelicznik przyjęto stosunek 1 forint: 400 000 000 000 000 000 000 000 000 000 (czterysta kwadryliardów) pengő.

Dzielił się na 100 fillérów.

Przed II wojną światową wyemitowano następujące banknoty:

• 1 marca 1926 – 5, 10, 20, 50, 100 i 1000 pengő
• 1 lipca 1927 – 1000 pengő
• 1 sierpnia 1928 – 5 pengő
• 1 lutego 1929 – 10 pengő
• 2 stycznia 1930 – 20 pengő
• 1 lipca 1930 – 100 pengő
• 1 października 1932 – 50 pengő

Adópengő

100 milionów adópengő (2×10²⁹ pengő pod koniec lipca 1946 r.; 50 nowych fillérów)

Adópengő było jednostką wprowadzoną w okresie hiperinflacji. Początkowo miało być używane tylko do celów związanych z księgowością, a w maju 1946 r. stało się środkiem płatniczym. Później wartość pengő spadła tak bardzo, że adópengő zostało jedynym prawnym środkiem płatniczym.

Przypisy