Pentekostalizm w Ekwadorze
Pentekostalizm w Ekwadorze – społeczność zielonoświątkowców w Ekwadorze, będący drugą siłą religijną i stanowiący ponad 5% populacji. Zielonoświątkowcy są najszybciej rosnącym protestanckim ugrupowaniem. Ruch zielonoświątkowy pojawił się w Ekwadorze dopiero w roku 1956.
Historia
W roku 1956 przybyli amerykańscy misjonarze z Kościoła Poczwórnej Ewangelii i założyli zbory w Guayaquil oraz Milagro. Później powstał zbór w Quito[1]. W 1957 roku przybywają kolumbijscy misjonarze z Iglesia Pentecostal Unida (nie uznają Trójcy) i swoją pracę rozpoczęli w Guayaquil, które pełniło rolę centrum. W wyniku ich pracy w 1959 powstał kościół o nazwie Iglesia Evangelistica Apostólica Nombre de Jesús[2]. W 1962 powstają Zbory Boże (Asambleas de Dios), w 1966 założone zostały dwa kolejne kościoły, Iglesia de Dios Pentecostal Trinitaria oraz Iglesia de Cristo (Kościół Chrystusowy), a w roku 1972 – Iglesia de Dios (Kościół Boży)[3].
W 1970 roku powstaje kościół nawiązujący do tradycji pentekostalnej – Iglesia Cordero de Dios (Kościół Serca Bożego), który w 2010 liczył 28 zborów[4]. W 1982 roku powstała neopentekostalna Iglesia Cristiana Verbo[5][2]. Ponadto istnieją niezależne zbory nie należące do żadnej denominacji, według Juliána Guamána w roku 2010 było ich 836, większość z nich w prowincji Guayas. Najmniej w ekwadorskiej części Amazonii[4].
W końcu lat 80. pentekostalizm rozpowszechnił się w prowincji Chimborazo wśród wiejskiej ludności. Zielonoświątkowcy docierają głównie do najuboższych warstw społecznych[6].
W 1986 roku Portorykańczyk Yiye Avila, przeprowadził krucjatę Impacto de Dios 86. Avila przez 9 dni głosił w Plaza de toros de Quito (arena walk byków) w Quito, podczas których słuchało go łącznie więcej niż 130,000 osób[7].
Pentekostalizm rozprzestrzenia się w Ekwadorze bardzo nierównomiernie. W 1987 roku w miejscowościach El Marco i Tolontag w prowincji Pichincha 1800 osób tj. 65% populacji należało do zielonoświątkowego kościoła Ebenezer, 530 osób (20% populacji) było katolikami (podzieleni na tradycyjnych i charyzmatycznych), 240 osób (9% populacji) należało do zielonoświątkowego Iglesia Evangélica Nombre de Jesús i 150 osób (6% populacji) do zielonoświątkowego Kościoła Bethel[8].
W końcu lat 80. wielu Ekwadorczyków porównywało pentekostalizm do SIL oraz World Vision. Oskarżano, że wprowadzają podziały poprzez wspieranie autochtonicznych społeczności, że zakładają szkoły i sierocińce, które nie spełniają rządowych norm. Krytycy zarzucali, że prawa człowieka są naruszane wszędzie tam, gdzie wchodzą zielonoświątkowcy. Oskarżano za rozpowszechnianie obcych doktryn[9].
Zbory zielonoświątkowe tym różnią się od ewangelikalnych, że są bardziej samowystarczalne i ekspansywne[10].
Statystyki
W roku 2008 katolicy stanowili 66%, a protestanci 12,5% (4,1% członkowie protestanckich kościołów)[11], z których większość stanowili zielonoświątkowcy.
Zielonoświątkowe denominacje[11]:
- Asambleas de Dios (Zbory Boże) – 65 681 wiernych, 1161 zborów
- Iglesia Internacional del Evangelio Cuadrangular (Kościół Poczwórnej Ewangelii) – 61 tysiące wiernych, 520 zborów
- Iglesia de Dios Pentecostal Trinitaria (Kościół Boży) – 38 tysiące wiernych, 175 zborów
- Iglesia Pentecostal Unida (Zjednoczony Kościół Zielonoświątkowy) – 11 550 wiernych, 605 zborów
- Iglesia de Cristo (Kościół Chrystusa) – 4 200 wiernych, 91 zborów
- Asociación De Iglesias Misioneras – 2 200 wiernych, 37 zborów
- Iglesia del Espíritu Santo – 2 100 wiernych, 34 zbory
- Iglesia Evangélica Apostólica del Nombre de Jesús
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Guamán 2010 ↓, s. 56.
- ↑ a b Guamán 2010 ↓, s. 57.
- ↑ Guamán 2010 ↓, s. 57-59.
- ↑ a b Guamán 2010 ↓, s. 60.
- ↑ Guamán 2008 ↓, s. 4.
- ↑ Religion in Ecuador i CIA 2006 ↓.
- ↑ Goffin 1994 ↓, s. 100.
- ↑ Goffin 1994 ↓, s. 103.
- ↑ Goffin 1994 ↓, s. 102.
- ↑ Guamán 2010 ↓, s. 61.
- ↑ a b Conela 2010 ↓.
Bibliografia
- Julián Guamán: Panorama de la Iglesia Evangélica en el Ecuador. Quito: septiembre 2008.
- Julián Guamán: Protestantismo en el Ecuador: Tipología y formas institucionales. Quito: 2010, s. 53-61.
- Conela: Resumen estadístico de la iglesia latina global. Prolades.com, 2010.
- Religion in Ecuador. W: CIA World Factbook, 1989 [on-line]. Prolades, 2006.
- Clifton L. Holland: A Chronology of Protestant Beginnings: Ecuador. Prolades, 2003.
- Alvin M. Goffin: The Rise of Protestant Evangelism in Ecuador, 1895-I990. Gainesville, FL.: University Press of Florida, 1994. ISBN 0-8130-1260-0.
Media użyte na tej stronie
Autor: DlanorOk, Licencja: CC BY 3.0
Official Logo of Jesus Name Apostolic Church of Ecuador