Percy Lavon Julian

Percy Lavon Julian
Data i miejsce urodzenia11 kwietnia 1899
Montgomery
Data i miejsce śmierci19 kwietnia 1975
Waukegan
Zawód, zajęciechemik

Percy Lavon Julian (ur. 11 kwietnia 1899 w Montgomery, zm. 19 kwietnia 1975 w Waukegan) – amerykański chemik.

Życiorys

Urodzony 11 kwietnia 1899 roku w Montgomery, wnuk wyzwolonych niewolników[1]. Jego rodzice poznali się w szkole Lincoln Normal School (obecnie Alabama State University)[2]. Uczęszczał do szkoły podstawowej, ale nie podjął nauki w liceum z powodu braku szkoły dla czarnych. Zapisał się na DePauw University w Greencastle w Indianie, a wiedzę licealną potrzebną do zdania egzaminów wstępnych zdobył we własnym zakresie. Ukończył college na pierwszym miejscu w grupie. Po studiach został wykładowcą chemii na Fisk University. Odszedł z pracy w 1923 roku, gdy otrzymał stypendium Harvard University, dzięki czemu zdobył tytuł magistra. Uczelnia nie pozwoliła mu jednak na zrobienie doktoratu. Przez kilka lat podróżował, ucząc w college'ach dostępnych dla czarnych[1] (m.in. West Virginia State College i Howard University), po czym w 1929 roku wstąpił na Uniwersytet Wiedeński[2], by zrobić doktorat (1931 r.)[1]. Był pierwszym Afroamerykaninem, który zrobił doktorat z chemii[3].

Z doktoratem powrócił na DePauw University, by kontynuować karierę naukową (1932–1935)[4]. W 1935 roku zdobył międzynarodowe uznanie za zsyntezowanie fizostygminy z bobotrutki trującej, co pozwoliło stworzyć nowy lek na jaskrę. Pomimo sukcesu uczelnia odmówiła mu posady profesora ze względu na rasę. Chcąc odejść z uczelni, zaczął starać się o pracę w przemyśle chemicznym, ale wielokrotnie odmówiono mu angażu z powodów rasowych. Ostatecznie został szefem laboratorium w Glidden Company[1] (1936)[3].

W nowej pracy miał opracować farby na bazie soi, jednak na początku lat 1940. wynalazł pianę do gaszenia pożarów olejów i benzyn powstałą z wykorzystaniem białka sojowego. W czasie II wojny światowej była ona wykorzystywana przez załogi okrętów[3].

Kontynuował także badania biomedyczne i odkrył sposób ekstrakcji steroli z nasion soi oraz opracował sposób syntezy progesteronu i testosteronu. Opracował także sposób syntezy kortyzonu, używanego w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów[1]. łącznie posiadał ponad 100 patentów[3].

Julian odszedł z Glidden w 1953 roku i założył rok później własne laboratorium, nazwane Julian Laboratories. W 1961 r. sprzedał firmę[1] za 2 mln dolarów[2], stając się jednym z pierwszych czarnych milionerów. Następnie ufundował organizację nonprofit Julian Research Institute[1], w której pracował do końca życia[1].

Był pierwszym czarnym chemikiem wybranym do National Academy of the Sciences (1973 r.). W 1990 r. został wybrany do National Inventors Hall of Fame, a w 1999 roku jego sytenza fizostygminy została przez American Chemical Society uznana za jedno z 25 największych osiągnięć w historii amerykańskiej chemii[1].

Żonaty z Anną Roselle od 1935 roku, para miała dwoje dzieci[1].

Zmarł z powodu nowotworu wątroby 19 kwietnia 1975 roku[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k Percy Julian Biography (ang.). [dostęp 2016-05-08].
  2. ↑ a b c The Life of Percy Lavon Julian '20 (ang.). DePauw Univeristy. [dostęp 2016-05-08].
  3. ↑ a b c d Joanna Banaś. Bicz na ogień. „Ale Historia”. 15/2016 (221), s. 12, 2016-04-11. Agora SA (pol.). 
  4. ↑ Percy L. Julian and the Synthesis of Physostigmine (ang.). American Chemical Society. [dostęp 2016-05-08].