Perfluorobromooktan

Perfluorobromooktan
Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) 1-bromoheptadekafluorooktan Inne nazwy i oznaczenia perflubron (INN)
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C8BrF17
Inne wzory	CF3(CF2)7Br
Masa molowa	498,96 g/mol
Wygląd	jasnożółta ciecz[1]
Identyfikacja
Numer CAS	423-55-2
PubChem	9873
SMILES C(C(C(C(C(F)(F)Br)(F)F)(F)F)(F)F)(C(C(C(F)(F)F)(F)F)(F)F)(F)F
InChI InChI=1S/C8BrF17/c9-7(22,23)5(18,19)3(14,15)1(10,11)2(12,13)4(16,17)6(20,21)8(24,25)26 WTWWXOGTJWMJHI-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Gęstość 1,93 g/cm³[1]; ciecz Temperatura topnienia poniżej 25 °C[2] Temperatura wrzenia 141–142 °C[2][1]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Na podstawie podanego źródła[1] Drażniący (Xi) Zwroty R R36/37/38 Zwroty S S26, S37/39 NFPA 704 Na podstawie podanego źródła 0 1 0   Numer RTECS RG8700000 Dawka śmiertelna LD50 14720 mg/kg (mysz, dożylnie)[2]
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Perfluorobromooktan – organiczny związek chemiczny, węglowodór halogenowany, pochodna oktanu.

Związek ten jest cieczą, w której gazy takie jak tlen oraz dwutlenek węgla rozpuszczają się bardzo dobrze. W temperaturze pokojowej w 100 ml perflubronu rozpuszcza się 65 ml tlenu i 228 ml dwutlenku węgla, co pozwala na oddychanie perflubronem nasyconym tlenem. Ze względu na tę właściwość trwają próby nad zastosowaniem perflubronu oraz innych perfluoroweglowodorów w nurkowaniu głębinowym bez dekompresji, gdzie miałby zastąpić mieszanki tlenowe. Planuje się go też stosować w medycynie przy ratowaniu noworodków lub osób z uszkodzonymi płucami (np. w wyniku pożaru).

Przypisy