Perlit (skała)

Próbka perlitu

Perlit, szkło wulkaniczne – naturalnie występująca skała pochodzenia wulkanicznego. Zawiera około kilku procent wody[1]. Skała jest wydobywana głównie w rejonie Morza Śródziemnego[2]. Z czego około 70% rezerw światowych znajduje się na terenie Turcji[1].

Perlit ekspandowany

Perlit jest wydobywany i znajduje zastosowanie w budownictwie[1], uprawie roślin[3]. Po wydobyciu skałę poddaje się działaniu wysokiej temperatury (850-1000 °C). W takich warunkach skała mięknie, a uchodząca z niej woda powoduje rozszerzenie materiału. W efekcie gęstość skały maleje z 1000-1200 kg/m3 do 30-150 kg/m3. Spieczony materiał jest sztywny i porowaty oraz ma niski współczynnik przewodzenia ciepła, w zakresie 0,045-0,065 W m-1 K-1. Dzięki temu może być stosowany jako termoizolacja[1]. Ekspandowany perlit może być składnikiem tynków, zapraw, betonów i wylewek, zmniejszając ich przewodność cieplną oraz ciężar właściwy[2]. Jest również stosowany jako materiał izolacyjny przy produkcji zbiorników skroplonego gazu ziemnego[4].

Ekspandowany perlit jest też szeroko wykorzystywany jako podłoże jednorodne do uprawy roślin oraz jako komponent takich podłoży w połączeniu z torfem. Dzięki dużej porowatości zapewnia odpowiednią ilość powietrza w strefie korzeniowej. Podłoża z perlitem są inertne chemicznie i biologicznie. Znajdują zastosowanie w ukorzenianiu roślin[3], uprawach hydroponicznych[5].

Materiał znajduje też zastosowanie do tworzenia przegród ochronnych w miejscach zagrożonych wybuchem[6].

Skład chemiczny

Przybliżony skład chemiczny perlitu (w przeliczeniu na tlenki)[1]:

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Żukowski M.. Wykorzystanie pustaków szczelinowych wypełnionych ekspandowanym perlitem w technologiach energooszczędnych. „Materiały Ceramiczne/Ceramic Materials”. 63 (1), s. 195-200, 2011. 
  2. ↑ a b Nocuń-Wczelik, W. Nowak, M. Trybalska, B.. Transport wody w zaprawach z dodatkiem perlitu ekspandowanego modyfikowanych domieszkami. „Materiały ceramiczne”. 66 (1), s. 62-67, 2014. ISSN 1505-1269. 
  3. ↑ a b Janicka D., Dobrowolska A.. Wpływ podłoży z dodatkiem zeolitu oraz perlitu na. ukorzenianie sadzonek pędowych kolumnei szorstkiej (Columnea hirta Klotzsch et Hanst.).. „Folia Pomer. Univ. Tech. Stetin. Agric., Aliment., Pisc., Zootech”. 283 (17), s. 25-30, 2011. 
  4. ↑ GTT | NO96 system, www.gtt.fr [dostęp 2019-03-12].
  5. ↑ Zbigniew Jarosz, Krzysztof Horodko. Plonowanie i skład chemiczny pomidora szklarniowego uprawianego w podłożach inertnych. „Roczniki Akademii Rolniczej w Poznaniu”. CCCLVI, s. 81-86, 2004. Wydawnictwo Akademii Rolniczej im. A ugusta Cieszkowskiego w Poznaniu. ISSN 0137-1738. 
  6. ↑ Mariusz Łaciak , Stanisław Nagy. Problemy bezpieczeństwa technicznego i charakterystyka zagrożeń związanych z terminalem rozładunkowym LNG. „Wiertnictwo Nafta Gaz”. 4 (27), s. 701-720, 2010. 

Media użyte na tej stronie