Perowskit

Perowskit

(c) Rob Lavinsky, iRocks.com – CC-BY-SA-3.0 Kryształy perowskitu (próbka z okolic Magnet Cove, USA)
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	CaTiO3 tlenek wapnia i tytanu
Twardość w skali Mohsa	5,5
Przełam	muszlowy, nierówny
Łupliwość	niewyraźna
Gęstość minerału	3,97–4,04 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	czarna, czerwonobrązowa, żółtawa
Rysa	biała, szara
Połysk	diamentowy, półmetaliczny, tłusty

Perowskit – minerał z grupy perowskitów, zbudowany z tytanianu(IV) wapnia, CaTiO₃. Został odkryty w roku 1839 przez Gustava Rosego w górach Ural i nazwany na cześć mineraloga rosyjskiego, Lwa Pierowskiego^[1].

Występowanie

Składnik niektórych skał ultrazasadowych, zasadowych pegmatytów i łupków krystalicznych. Bywa spotykany w złożach chromitu i tytanomagnetytu. Współwystępuje z magnetytem, chromitem, klinochlorem, diopsydem, nefelinem, leucytem i melilitem.

Miejsca występowania: USA – Magnet Cove w Arkansas, Kanada – Oka, Quebec, Brazylia – Bagagem, Rosja – Złatousti na Uralu, Szwajcaria – kanton Valais, Austria Tyrol, Włochy – dolina Ala, Aosty i Malenco, Monte Somma, Monte Carla, Niemcy – Badenia, Australia – Puntokarli.

Ładnie wykształcone kryształy (około 1 cm) znajdowane są w Rosji, Kanadzie i Włoszech.

W Polsce bywa sporadycznie spotykany w trzeciorzędowych bazaltach na Dolnym Śląsku k. Niemczy.

Zobacz

• Perowskitowe ogniwo słoneczne

Przypisy

Bibliografia

• Charles Kittel: Introduction to solid state physics. Hoboken: John Wiley & Sons, 2005. ISBN 0-471-41526-X.
• Jerzy Żaba: Ilustrowany słownik skał i minerałów. Katowice: Videograf II, 2003. ISBN 83-7183-174-9.
• Jaroslav Bauer: Przewodnik Skały i minerały. Warszawa: Multico, 1997. ISBN 83-7073-050-7.

Linki zewnętrzne

• Perovskite. webmineral.com. [dostęp 2018-11-05].