Persoonia terminalis
.jpg) P. terminalis ssp. recurva | |
| Systematyka[1][2] | |
| Domena | eukarionty |
|---|---|
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | rośliny zielone |
| Nadgromada | rośliny telomowe |
| Gromada | rośliny naczyniowe |
| Podgromada | rośliny nasienne |
| Nadklasa | okrytonasienne |
| Klasa | Magnoliopsida |
| Nadrząd | srebrnikopodobne |
| Rząd | srebrnikowce |
| Rodzina | srebrnikowate |
| Rodzaj | Persoonia |
| Gatunek | Persoonia terminalis |
| Nazwa systematyczna | |
| Persoonia terminalis L.A.S.Johnson & P.H.Weston Telopea 4: 281 1991[3] | |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |
 | |
Persoonia terminalis – gatunek krzewu z rodziny srebrnikowatych (Proteaceae) występujący we wschodniej Australii. Po raz pierwszy został opisany przez Lawrie Johnsona i Petera Westona z Royal Botanic Gardens w Sydney w 1991, na podstawie okazu znalezionego 3,4 km na południe od Torrington w Nowej Południowej Walii przez Westona i P.G. Richardsa[5].
W obrębie rodzaju Persoonia terminalis klasyfikowana jest jako część grupy Lanceolata, w skład której wchodzi 58 powiązanych gatunków odznaczających się podobnym ukwieceniem, za to znacznie różniących się pod względem kształtu liści. W stanie dzikim rośliny należące do tej grupy często się krzyżują[6], przykładowo P. terminalis może krzyżować się z P. cornifolia i P. sericea[7].
W ramach gatunku rozpoznane są dwa podgatunki krzewu: P. terminalis ssp. recurva posiada krótsze, bardziej zakrzywione liście osiągające długość do 0,75 cm, natomiast P. terminalis ssp. terminalis posiada dłuższe i prostsze liście osiągające długość do jednego cm[7]. Pierwszy z podgatunków występuje w okolicach Warialdy w Nowej Południowej Walii i południowym Queensland i w australijskiej klasyfikacji gatunków rzadkich i zagrożonych ROTAP oznaczony jest jako 3R, czyli gatunek zagrożony[8]. Z kolei P. terminalis ssp. terminalis występuje jedynie w okolicy Torrington i w skali ROTAP oznaczony jest jako 2R[8]. Oba podgatunki występują wspólnie w okolicach Rezerwatu Natury Rzeki Severn[9].
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2016-01-03] (ang.).
- ↑ Persoonia terminalis L.A.S.Johnson & P.H.Weston. W: The Plant List (2013). Version 1.1. [on-line]. [dostęp 2016-01-03].
- ↑ Persoonia terminalis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ L.A.S. Johnson, P.H. Weston: Persoonia terminalis L.A.S.Johnson & P.H.Weston, Telopea 4: 281 (1991). W: ABRS Flora of Australia Online [on-line]. anbg.gov.au, 1991. [dostęp 2015-11-01].
- ↑ Peter H. Weston. Proteaceae subfamily Persoonioideae: Botany of the Geebungs, Snottygobbles and their Relatives. „Australian plants”. 22 (175), s. 62–78 [70], 2003. ISSN 0005-0008 (ang.). [dostęp 2015-11-01].
- ↑ a b New South Wales Flora Online: Persoonia terminalis[1] by P.H. Weston, Royal Botanic Gardens & Domain Trust, Sydney, Australia.
- ↑ a b "PlantNET – FloraOnline". nsw.gov.au.
- ↑ J.T. Hunter, P.J. Clarke. The Vegetation of Granitic Outcrop Communities on the New England Batholith of Eastern Australia. „Cunninghamia”. 5 (3), s. 547-618 [594], 1998 (ang.).
Media użyte na tej stronie
Autor: Russell Cumming from Townsville, Australia, Licencja: CC BY-SA 2.0
Persoonia terminalis ssp recurva, Australian National Botanic Garden, Canberra, ACT, 23-12-14