Peru na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1956

Peru na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1956

Kod MKOl	PER
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1956 Melbourne
Liczba zawodników	8 w 5 konkurencjach
Medale Złoto 0 Srebro 0 Brąz 0 Razem 0

Reprezentacja Peru na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1956 liczyła ośmiu zawodników (wyłącznie mężczyzn), którzy startowali w strzelectwie, czyli jednej spośród 18 rozgrywanych dyscyplin (19. dyscypliną było jeździectwo, które ze względu na obowiązującą w Australii kwarantannę zwierząt, odbyło się w Sztokholmie^[1]). Zawodnicy z tego kraju nie zdobyli żadnego medalu^[2]. Najmłodszym reprezentantem Peru na igrzyskach był 24-letni Oscar Caceres, a najstarszym przedstawicielem był Guillermo Baldwin, urodzony w 1910 roku^[2]. Wszyscy zawodnicy, z wyjątkiem Baldwina, debiutowali na igrzyskach.

Był to trzeci oficjalny start tej reprezentacji na igrzyskach olimpijskich^[3]. Najlepszym wynikiem, jaki osiągnęli reprezentanci tego kraju na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1956, była 12. pozycja, jaką Rubén Váldez zajął w strzelaniu z karabinu dowolnego w trzech pozycjach z odległości 300 m.

Liczba peruwiańskich sportowców biorących udział w igrzyskach w Melbourne była najmniejsza w historii letnich igrzysk olimpijskich (nie licząc nieoficjalnego występu z 1900 roku)^[3].

Tło startu

Narodowy Komitet Olimpijski tegoż kraju powstał w 1924 roku^[4], a przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski został zatwierdzony dopiero dwanaście lat później^[4]. Peru na letnich igrzyskach olimpijskich zadebiutowało w Berlinie (1936). Nie byli to jednak pierwsi Peruwiańczycy, którzy reprezentowali kraj na igrzyskach. Na igrzyskach olimpijskich w Paryżu (1900), Peru reprezentował szermierz Carlos de Candamo, syn jednego z prezydentów Peru. Międzynarodowy Komitet Olimpijski nie uznaje jednak tego występu za oficjalnego (wówczas nie istniał jeszcze Peruwiański Komitet Olimpijski)^[4].

Największym sukcesem tej reprezentacji przed startem w Melbourne był złoty medal Letnich Igrzysk Olimpijskich 1948 zdobyty przez strzelca, Edwina Vásqueza^[3]. Liczne medale przedstawiciele Peru zdobywali też na igrzyskach panamerykańskich (m.in. olimpijczycy z Melbourne, tj. Guillermo Baldwin^[5] i Rubén Váldez^[6]).

Do Melbourne pojechały trzy osoby z delegacji (razem 11 osób). Jedną z tych osób był attaché olimpijski reprezentacji – C. N. McKenzie^[7][8]. Cała delegacja Peru zameldowała się w Melbourne 21 listopada 1956 roku – czyli na dzień przed rozpoczęciem igrzysk^[8][9].

Reprezentanci tego kraju zamieszkali, podobnie jak pozostałe ekipy, w wiosce olimpijskiej położonej na przedmieściach Melbourne (dokładnie w Heidelbergu). Przebywali oni w domkach położonych w centrum tejże wioski olimpijskiej. Ich bezpośrednimi sąsiadami były delegacje Bermudów, Bahamów i Związku Radzieckiego. W niedalekim sąsiedztwie delegacji peruwiańskiej byli także Australijczycy i Amerykanie^[10].

Reprezentanci Peru, podobnie jak inne reprezentacje, mieli zagwarantowane trzy posiłki dziennie – śniadanie, lunch oraz obiad. Spożywali je w jednej sali razem z Argentyńczykami i Włochami^[11].

Wyniki

Strzelectwo

Peru w strzelectwie reprezentowało ośmiu zawodników. Sześciu z nich wystartowało w jednej konkurencji, natomiast dwóch strzelców w dwóch konkurencjach^[2].

Pierwszymi startującymi reprezentantami Peru, byli Antonio Vita i Francisco Otayza. 30 listopada obydwaj wystartowali w konkurencji strzelania z pistoletu dowolnego z odległości 50 metrów. Żaden z nich nie zszedł poniżej 80 punktów w jednej serii (ogółem było ich sześć), jednak obydwaj mieli wyniki wyraźnie gorsze od zwycięzców. Vita, z wynikiem 519 punktów na 600 możliwych, uplasował się na 22. miejscu (wśród 33 zawodników), a Otayza z 503 punktami zajął 29. miejsce. Zwycięzcą tej konkurencji został Pentti Linnosvuo z Finlandii^[12].

Kolejnymi przedstawicielami Peru byli Rubén Váldez i Guillermo Baldwin, którzy 1 grudnia, wystąpili w strzelaniu z karabinu dowolnego w trzech pozycjach z odległości 300 metrów. Po strzelaniu w pozycji leżącej, Baldwin był sklasyfikowany na 12., a Váldez na 14. miejscu^[13]. W pozycji klęczącej Baldwin był jeszcze wyżej, bo na 11. miejscu. Drugi z Peruwiańczyków zajął 17. pozycję mając trzeci wynik od końca^[14]. W najtrudniejszej pozycji strzeleckiej, czyli stojącej, Baldwin uzyskał dużo gorszy wynik (zajął 15. miejsce), który kosztował go utratę miejsca, jakie zajmował po poprzednich częściach zawodów. Z kolei Váldez, dzięki lepszemu strzelaniu w pozycji stojącej (11. miejsce)^[15], zakończył zawody na 12. miejscu. Baldwin ukończył na 14. miejscu; zwycięzcą został Wasilij Borisow – reprezentant ZSRR^[16].

Następni reprezentanci Peru wystąpili 4 i 5 grudnia. W tym pierwszym dniu, m.in. w konkurencji strzelania z karabinu małokalibrowego w trzech pozycjach z 50 metrów, wystąpili Oscar Caceres i Luis Coquis. W każdej pozycji strzeleckiej, lepsze wyniki uzyskiwał Caceres, który z wynikiem 1135 punktów zakończył zawody na 25. miejscu (wśród 44 sklasyfikowanych). Coquis, z wynikiem gorszym o 11 punktów, uplasował się cztery pozycje niżej. Zwyciężył Anatolij Bogdanow z ZSRR^[17].

W trwających dwa dni zawodach w strzelaniu z pistoletu szybkostrzelnego (z 25 metrów) zaprezentowali się kolejni reprezentanci tego kraju – Guillermo Cornejo i Armando López-Torres. Na 600 punktów do zdobycia Cornejo uzyskał 560, a López-Torres 540. Zajęli oni odpowiednio 17. i 26. miejsce, a zwycięzcą został Ștefan Petrescu z Rumunii^[18].

Po raz ostatni reprezentanci Peru startowali 5 grudnia. W strzelaniu z karabinu małokalibrowego w pozycji leżącej z odległości 50 metrów ponownie wystartowali: Oscar Caceres i Luis Coquis. Mieli oni bardzo podobne wyniki. Caceres, z wynikiem 594 punktów na 600, zajął 21. miejsce. O jeden punkt mniej miał Coquis, który został sklasyfikowany na 28. miejscu. W zawodach zwyciężył Kanadyjczyk Gerry Ouellette, który zdobył maksymalną liczbę punktów^[19].

Mężczyźni

• Guillermo Baldwin
• Oscar Caceres
• Luis Coquis
• Guillermo Cornejo
• Armando López-Torres
• Francisco Otayza
• Rubén Váldez
• Antonio Vita

Przypisy