Perussuomalaiset

Perussuomalaiset
Ilustracja
Państwo

 Finlandia

Skrót

PS

Lider

Riikka Purra

Data założenia

1995

Adres siedziby

Helsinki

Ideologia polityczna

fiński nacjonalizm[1],
narodowy konserwatyzm,
eurosceptycyzm

Liczba członków

ok. 11 tys. (2018)[2]

Grupa w Parlamencie
Europejskim

Tożsamość i Demokracja

Młodzieżówka

Perussuomalaiset Nuoret

Barwy

żółta

Strona internetowa

Partia Finów lub Prawdziwi Finowie[3][4] (fiń. Perussuomalaiset, PS) – fińska partia polityczna o profilu narodowo-konserwatywnym, socjalnym i eurosceptycznym.

Historia

Ugrupowanie powstało w 1995 na bazie części Fińskiej Partii Wiejskiej. Pierwszym przewodniczącym został Raimo Vistbacka, dwa lata później zastąpił go Timo Soini. Partia zaczęła głosić hasła socjalne, opowiedziała się za wspieraniem produkcji państwowej i przeciwko cięciom w podatkach. Przeciwstawiała się przystąpieniu Finlandii do NATO, krytykowała także członkostwo w Unii Europejskiej[5].

Początkowo stronnictwo uzyskiwało poparcie w granicach 1–2%, wprowadzając 1 posła w 1999 i 3 w 2003. W wyborach w 2007 poparcie 4,1% pozwoliło wprowadzić Prawdziwym Finom 5 posłów do Eduskunty[6]. W 2009 PS startowała w wyborach do Parlamentu Europejskiego w bloku z Chrześcijańskimi Demokratami, lista uzyskała 9,8% głosów, co przyniosło liderowi partii mandat europosła.

Partia od 2000 wystawiała swojego kandydata w wyborach prezydenckich. Najwyższe poparcie uzyskiwali w 2012 Timo Soini (9,4% głosów[7]) oraz w 2018 Laura Huhtasaari (6,9% głosów[8]).

W 2011 Prawdziwi Finowie zajęli trzecie miejsce w wyborach do parlamentu krajowego (19% głosów i 39 mandatów), trzy lata później wprowadzili do Europarlamentu 2 przedstawicieli. W 2015 ugrupowanie utrzymało dotychczasową pozycję z wynikiem 17,6% i 38 mandatami[6]. Po tych wyborach partia po raz pierwszy weszła w skład rządu, dołączając do gabinetu Juhy Sipili, lider partii został wicepremierem i ministrem spraw zagranicznych[9]. Przez kilka lat partia należała do Sojuszu Europejskich Konserwatystów i Reformatorów.

W 2017 Timo Soini zrezygnował z ubiegania się o ponowny wybór na przewodniczącego partii[10]. W czerwcu nowym liderem został Jussi Halla-aho, pokonując ministra Sampa Terho[11]. Kilka dni po tym wyborze doszło do rozłamu w partii – dwudziestu deputowanych (w tym wszyscy ministrowie i przewodnicząca parlamentu) powołali frakcję poselską Nowa Alternatywa i następnie partię Błękitna Przyszłość, która pozostała członkiem koalicji rządzącej[12][13].

W wyborach w 2019 ugrupowanie otrzymało 17,5% głosów (drugie miejsce za socjaldemokratami) i 39 mandatów[14]. W tym samym roku partia utrzymała dwuosobową reprezentację w PE[15]. W sierpniu 2021 na czele ugrupowania stanęła Riikka Purra[16].

Wyniki wyborcze

Wybory do Eduskunty

WyboryGłosy (tys.)%+/–Mandaty+/–
1999[17]261,0–
1/200
+1
2003[18]441,6+0,6
2/200
+2
2007[19]1124,1+2,5
5/200
+2
2011[20]56019,1+15
39/200
+34
2015[21]52417,7–1,4
38/200
–1
2019[22]53917,5–0,2
39/200
+1

Przypisy

  1. ↑ Finland – Political parties. nsd.uib.no. [dostęp 2017-07-08]. (ang.).
  2. ↑ Perussuomalaiset ja vihreät kiinnostavat nyt eniten – jäsenmäärä noussut liki viidenneksen: „Halla-aho on hardcore-looginen”. mtvuutiset.fi, 11 marca 2018. [dostęp 2019-06-18]. (fiń.).
  3. ↑ „True Finns” name their party „The Finns”. yle.fi, 21 sierpnia 2011. [dostęp 2017-07-08]. (ang.).
  4. ↑ Czego naprawdę chcą Prawdziwi Finowie?. voxeurop.eu, 18 kwietnia 2011. [dostęp 2017-07-08].
  5. ↑ Perussuomalaiset rp. Eduskuntavaaliohjelma 2007. perussuomalaiset.fi. [dostęp 2017-07-08]. (fiń.).
  6. ↑ a b Parties and Elections in Europe: Finland. [dostęp 2017-07-08]. (ang.).
  7. ↑ PRESIDENTINVAALI 22.1.2012: Tulos. Koko maa. vaalit.fi. [dostęp 2018-01-30]. (fiń.).
  8. ↑ Presidentinvaali 2018, 1. vaali. vaalit.fi. [dostęp 2018-01-28]. (fiń.).
  9. ↑ Prime Minister Sipilä's Government. valtioneuvosto.fi, 29 maja 2015. [dostęp 2017-07-08]. (ang.).
  10. ↑ Soini announces he will not continue at Finns Party helm. yle.fi, 5 marca 2017. [dostęp 2017-07-08]. (ang.).
  11. ↑ Jussi Halla-aho elected Finns Party leader. yle.fi, 10 czerwca 2017. [dostęp 2017-07-08]. (ang.).
  12. ↑ PM Sipilä: „Government to continue” with New Alternative. yle.fi, 13 czerwca 2017. [dostęp 2017-07-08]. (ang.).
  13. ↑ Finlandia: Po rozłamie w partii Finowie powstaje nowe ugrupowanie. gazetaprawna.pl, 19 czerwca 2017. [dostęp 2018-07-25].
  14. ↑ Eduskuntavaaleissa 2019 valitut kansanedustajat. eduskunta.fi, 15 kwietnia 2019. [dostęp 2021-10-09]. (fiń.).
  15. ↑ Tässä on eurovaalien tulos Suomessa: Vihreille historiallinen voitto, kokoomus suurin – nämä 13 ehdokasta pääsivät läpi. yle.fi, 26 maja 2019. [dostęp 2019-05-26]. (fiń.).
  16. ↑ Riikka Purra valittiin perussuomalaisten puheenjohtajaksi – Meri, Peltokangas ja Tynkkynen varapuheenjohtajiksi. yle.fi, 14 sierpnia 2021. [dostęp 2021-08-14]. (fiń.).
  17. ↑ Eduskuntavaalit 1999. stat.fi. [dostęp 2021-01-16]. (fiń.).
  18. ↑ Eduskuntavaalit 2003. vaalit.fi. [dostęp 2021-01-16]. (fiń.).
  19. ↑ Eduskuntavaalit 2007. vaalit.fi. [dostęp 2019-06-20]. (fiń.).
  20. ↑ Eduskuntavaalit 2011. vaalit.fi. [dostęp 2019-06-20]. (fiń.).
  21. ↑ Eduskuntavaalit 2015. vaalit.fi. [dostęp 2019-06-20]. (fiń.).
  22. ↑ Parliamentary Elections 2019. vaalit.fi. [dostęp 2019-06-20]. (ang.).

Media użyte na tej stronie