Perz siny
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek | perz siny | ||
Nazwa systematyczna | |||
Elymus hispidus (Opiz) Melderis Bot. J. Linn. Soc. 76: 380 (1978) | |||
Synonimy | |||
|
Perz siny (Elymus hispidus[3]) – gatunek byliny należący do rodziny wiechlinowatych. Znany także pod nazwą Agropyron intermedium[4]. Według nowszych ujęć taksonomicznych prawidłowa nazwa gatunku to Thinopyrum intermedium (Host) Barkworth & D.R.Dewey[5].
Rozmieszczenie geograficzne
Jako gatunek rodzimy występuje w Europie i Azji. Ponadto zadomowił się także w Ameryce Północnej[6]. W Polsce rośnie w pasie wyżyn[7].
Morfologia
- Pokrój
- Szarozielona trawa krótkorozłogowa.
- Łodyga
- Sztywne, grube źdźbło do 60 cm wysokości.
- Liście
- Pochwa liściowa orzęsiona na brzegu. Liście nagie, suche, zwijające się, żeberkowane, szerokości 2-3 mm.
- Kwiaty
- Zebrane w przylegające do osi kłoski o długości 1-2 cm, te z kolei zebrane w prosty kłos do 20 cm długości. Plewa 3-7 nerwowa, bezostna, krótsza od kłoska. Plewka dolna tępa, długości 8-9 mm.[4].
Biologia i ekologia
Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od maja do lipca. Gatunek charakterystyczny klasyAgropyretea intermedio-repentis[8].
Zmienność
Gatunek zróżnicowany na dwa podgatunki[6]:
- Thinopyrum intermedium subsp. intermedium
- Thinopyrum intermedium subsp. barbulatum (Schur) Barkworth & D.R.Dewey
Zagrożenia
Roślina umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006)[9] w grupie gatunków rzadkich - potencjalnie zagrożonych (kategoria zagrożenia: R).
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2012-08-20] (ang.).
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Vascular plants of Poland - a checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. IB PAN, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
- ↑ a b Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.
- ↑ Thinopyrum intermedium na World Checklist of Selected Plant Families [dostęp 2013-11-28].
- ↑ a b Thinopyrum intermedium na Germplasm Resources Information Network [dostęp 2013-11-28].
- ↑ Adam Zając, Maria (red.) Zając: Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001. ISBN 83-915161-1-3.
- ↑ Władysław Matuszkiewicz , Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059 .
- ↑ Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
Media użyte na tej stronie
Distribution of Thinopyrum intermedium.
Autor: Dehaan, Licencja: CC BY-SA 3.0 us
Field of ripening intermediate wheatgrass (Thinopyrum intermedium) at The Land Institute's research farm in Salina, Kansas.