Pete Fenson

Pete Fenson
Data i miejsce urodzenia	29 lutego 1968 Bemidji
Obywatelstwo	Stany Zjednoczone
Wzrost	1,85 cm
Informacje klubowe
Klub	Bemidji Curling Club
Dorobek medalowy
Zimowe igrzyska olimpijskie Brąz Turyn 2006 Mistrzostwa świata Brąz Genewa 1993

Pete Fenson (ur. 29 lutego 1968 w Bemidji, Minnesota), amerykański curler, olimpijczyk, wielokrotny reprezentant Stanów Zjednoczonych w curlingu. Gra w Bemidji Curling Club. W 2003 i 2005 Amerykańska Federacja Curlingu wybrała go zawodnikiem roku. Jest żonaty, ma dwójkę synów Alexa i Graema. Mierzy 1,85 m, waży 75 kilogramów.

Fenson w curling zaczął uprawiać w wieku 13 lat, głównie dzięki ojcu, Bobowi, który w 1979 został mistrzem Stanów Zjednoczonych, a obecnie jest trenerem drużyny syna. Jest właścicielem dwóch pizzerii.

W 1986 w wieku 17 lat Fenson zdecydował się na udział w stanowych mistrzostwach juniorów, nie odniósł jednak wówczas większych sukcesów. Rok później wystartował w stanowych kwalifikacjach olimpijskich.

W 1993 dostał propozycję grania w drużynie Scotta Bairda na pozycji trzeciego, którą zaakceptował. Z nową drużyną wygrał Mistrzostwa Minnesoty 1993 i zakwalifikował się do mistrzostw kraju, które wygrał. Na Mistrzostwach Świata 1993 Stany Zjednoczone wygrały w Round Robin 5 meczów na 9, doprowadziło to do tie-breakerów z Danią i Szwajcarią. Ostatecznie po fazie grupowej Amerykanie znaleźli się na 4. miejscu, następnie przegrali półfinał z Kanadą 5:6 co dało im brązowy medal.

W następnym roku drużyna Bairda występ w mistrzostwach kraju miała zapewniony jako Team USA. Zespół obronił tytuł mistrzowski, w Mistrzostwach Świata 1994 również musiał rozgrywać tie-breaker. Wówczas Stany Zjednoczone przegrały z Niemcami i Szwecją i zostały ostatecznie sklasyfikowane na 5. miejscu.

Następnym sukcesem zespołu Bairda było mistrzostwo stanu w 1997, zawody krajowe ukończyli z bilansem 5-5. Rok później skip podjął decyzję o zakończeniu kariery. Pete Fenson stworzył wówczas nową drużynę, z którą wystartował w kwalifikacjach stanowych, wygrał je a mistrzostwa Stanów Zjednoczonych zakończył w półfinale. Rok później również reprezentował Minnesotę na mistrzostwach kraju, turniej ten zakończył z 7 zwycięstwami i 4 porażkami. W 2001 drużyna Fensona wystąpiła na mistrzostwach kraju, gdzie rozgrywała tie-breaker. W 2003 Fenson dostał się do mistrzostw ogólnokrajowych poprzez turniej drugiej szansy, zdobył złoty medal i jego drużyna wyjechała na Mistrzostwa Świata 2003. Turniej ten zakończyła na 8. miejscu z bilansem 2-7, zwyciężyła jedynie z Niemcami i Koreą.

Jako obrońcy tytułu mistrzowskiego Fenson wystąpił na Mistrzostwach USA 2004, dotarł tam do finałów jednak nie sprostał drużynie Jasona Larwaya. Odzyskał tytuł mistrzowski rok później. W Mistrzostwach Świata 2005 jego drużyna spisywała się dobrze i jak 6 innych zakończyła fazę grupową bilansem 8-3, kolejnie Fenson zmierzył się w przegranym 6:10 tie-breakerze z Norwegami. Stany Zjednoczone zdobyły 6. pozycję. W tym samym roku wygrał kwalifikacje do Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2006.

W styczniu 2006 drużyna Fensona obroniła tytuł mistrzowski w rozgrywkach krajowych. W następnym miesiącu rozgrywała turniej olimpijski we włoskim Pinerolo. Reprezentacja USA z bilansem 6-3 zajęła 3. miejsce po Round Robin, w półfinale przegrała z późniejszymi mistrzami Kanadyjczykami 5:11. W meczu o brązowy medal zespół pokonał 8:6 Szkotów. Po sukcesie na igrzyskach przyszedł występ na Mistrzostwach Świata 2006, Amerykanie zakończyli fazę grupową bilansem 7-4 i wystąpili w dolnym meczu play-off. Przegrali tam z Norwegami 5:8 i zajęli 4. miejsce. Amerykański Komitet Olimpijski ogłosił drużynę Pete Fensona drużyną roku 2006.

Latem 2006 otwierający John Shuster przeprowadził się do Duluth i był zmuszony opuścić drużynę. Jego miejsce zajął Doug Pottinger a następnie Tom O'Connor. Po zmianach drużyna zajmowała w krajowych mistrzostwach 2007 i 2008 odpowiednio 5. i 6. miejsce. Do zespołu w sezonie 2009/2010 dołączył Tyler George^[1], drużyna wygrała mistrzostwa USA. W MŚ Fenson awansował do fazy play-off, jednak przegrał tam pierwszy mecz i mały finał przeciwko Szkotom (David Smith) 4:6. Rok później Amerykanie zajęli odległe 10. miejsce wygrywając tylko 3 spotkania^[2], na tym samym miejscu ekipa Fensona uplasowała się w 2014^[3].

Drużyna

• Shawn Rojeski – trzeci, wicekapitan
• Joe Polo – drugi
• Ryan Brunt – otwierający

Byli zawodnicy

• Scott Baird – skip
• Eric Fenson – trzeci
• Rick Fenson – otwierający
• Tyler George – otwierający
• Mark Haluptzok – trzeci, drugi
• Chase Jackson – otwierający
• Tim Johnson – otwierający
• Jason Larway – drugi
• Joel Larway – otwierający
• Doug Pottinger – otwierający
• Tom O'Connor – otwierający
• John Shuster – otwierający

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Pete Fenson w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
• Oficjalna strona drużyny Fensona (ang.)
• Profil na stronie Amerykańskiej Federacji Curlingu (ang.)