Peter Barnes (reżyser)

Peter Barnes
Data i miejsce urodzenia

10 stycznia 1931
Londyn

Data i miejsce śmierci

1 lipca 2004
Londyn

Zawód

reżyser, scenarzysta, producent filmowy, dramaturg

Współmałżonek

Charlotte Beck
(1958–1995)
Christine Horn
(1995-2004)

Lata aktywności

1959-2004

Peter Barnes (ur. 10 stycznia 1931 w Londynie, zm. 1 lipca 2004 tamże) – brytyjski scenarzysta, producent filmowy, reżyser i dramaturg.

Życiorys

Urodził się w London Borough of Tower Hamlets, ale wychował się w Stroud (Gloucestershire), gdzie uczęszczał do szkoły i debiutował jako komik amator w kawiarni swoich rodziców. Po odbyciu służby wojskowej w lotnictwie próbował działać jako radny w radzie hrabstwa Londynu, lecz szybko tego zaniechał nie widząc dla siebie przyszłości jako polityka[1]. Korespondencyjnie studiował teologię, pisał jako krytyk filmowy, pracował jako redaktor i w końcu jako reżyser.

W roku 1959 po raz pierwszy sfilmowano jego scenariusz The White Trap. W roku 1968 w teatrze w Nottingham odbyła się premiera The Ruling Class, a jego sztuka Czerwone nosy (Red Noses) w 1985 roku została wybrana do grona "dziewięciu najlepszych sztuk" w Londynie (na język polski przełożył ją Stanisław Barańczak[2]). Kolejne utwory The Bewitched czy mocno kontrowersyjna[3] sztuka o Oświęcimiu Laughter! umocniły jego pozycję wśród ówczesnych dramaturgów, porównywalną z Haroldem Pinterem czy Tomem Stoppardem.

Choć znany był ze swoich scenariuszy, to jego popularność wzrosła dopiero w latach dziewięćdziesiątych. Napisał scenariusz do filmu Czarowny kwiecień, który w 1992 roku, został nominowany do Oscara za najlepszy scenariusz adaptowany.

Między rokiem 1989 a 1994 wyreżyserował cztery filmy telewizyjne, które jednak nie odniosły większego sukcesu. W połowie lat dziewięćdziesiątych Peter Barnes pisał dla Hallmark Channel oraz pracował nad adaptacjami filmowymi, między innymi w roku 2000 napisał scenariusz do miniserialu Baśnie tysiąca i jednej nocy.

Był dwukrotnie żonaty. W roku 1958 ożenił się z Charlotte Beck. Po jej śmierci, w roku 1995 ożenił się z Christine Horn, a pięć lat później urodziła im się córka Leela. W roku 2002 urodziły mu się trojaczki: córka Abigail i synowie Nathaniel i Zachary[4].

Zmarł na wylew krwi do mózgu[5].

Filmografia

Wybrane dramaty

  • 1963: The Time of the Barracudas
  • 1968: Wyższe sfery (The Ruling Class)
  • 1969: Ostatnia wieczerza Leonarda (Leonardo’s Last Supper)
  • 1978: Laughter!
  • 1985: Czerwone nosy (Red Noses)
  • 2001: Jubilee

Nagrody i nominacje

  • 1968: Nagroda Johnhna Whitinga za Wyższe sfery[6]
  • 1969: Nagroda Evening Standard dla najlepiej zapowiadającego się pisarza[6]
  • 1981: Nagroda Giles Cooper za słuchowisko radiowe The Jumping Minuses of Byzantium[7]
  • 1985: Nagroda Laurence Olivier za Czerwone nosy[8]
  • 1992: Nominacja do Oscara za Czarowny kwiecień[9]
  • 1993: Nominacja do Writers Guild of America za Czarowny kwiecień
  • 1998: Nominacja do Emmy za Merlin
  • 2000: Nagroda CINE Eagle za scenariusz do Might as Well Live

Przypisy

  1. ↑ Ed. Mohit K. Ray: The Atlantic Companion to Literature in English. Atlantic, 2007, s. 35-36. ISBN 978-81-269-0832-5. (ang.)Sprawdź autora:1.
  2. ↑ Wiadomości z miast i gmin, w: Kronika Wielkopolski, nr 3/1993, s. 201, ISSN 0137-3102
  3. ↑ Alan Strachan: Peter Barnes Surprising and adventurous dramatist (ang.). The Independent, 2004-07-05. [dostęp 2015-03-03].
  4. ↑ Dennis McLellan: Peter Barnes, 73; Wrote 'The Ruling Class' (ang.). Los Angeles Times, 2004-07-02. [dostęp 2015-03-03].
  5. ↑ Michael Billington: Peter Barnes (ang.). The Guardian, 2004-07-05. [dostęp 2015-03-06].
  6. ↑ a b Yvonne Schafer: An Interview with Peter Barnes (ang.). Journal of Dramatic Theory and Criticism, 1987. s. 87. [dostęp 2015-03-03].
  7. ↑ Radio Plays, DIVERSITY WEBSITE,Giles Cooper Awards Radio Drama, www.suttonelms.org.uk [dostęp 2017-11-19].
  8. ↑ Olivier Winners 1985 – Laurence Oliviers 2015, www.olivierawards.com [dostęp 2017-11-19] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-24].
  9. ↑ http://awardsdatabase.oscars.org

Linki zewnętrzne