Petlikowce Stare

Petlikowce Stare
Старі Петликівці
	; Pelkilkoce na mapie z 1650 r.
Państwo	Ukraina
Obwód	tarnopolski
Rejon	buczacki
Populacja ; • liczba ludności; • gęstość	; 1024; 307.78 os./km²
Kod pocztowy	48413
	Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego Petlikowce Stare
	Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Petlikowce Stare
	49°08′13″N 25°21′49″E/49,136944 25,363611
	Portal Ukraina

Petlikowce Stare (ukr. Старі Петликівці) – wieś w rejonie buczackim obwodu tarnopolskiego.

Wieś liczy 1024 mieszkańców. Przez wieś przechodzi droga terytorialna T 2006 (prowadzi m.in. do Zarwanicy) a obok droga krajowa N18.

Historia

Juliusz Leopold Franciszek Korytowski w 1865 zaślubił Wandę z Młockich, właścicielkę dóbr ziemskich Petlikowce Stare, Petlikowce Nowe, Bielawińce, Kurdwanówka, córkę Franciszka i Sabiny z Dziokowskich herbu Trąby z odmianą^[1].

W 1901 działała gorzelnia Michała Lewickiego^[2].

C. K. Rada Szkolna Krajowa orzeczeniem l. 7495 z 6 marca 1905 przekształciła 1-klasową na 2-klasową szkołę ludową w Petłikowcach Starych w okręgu szkolnym buczackim^[3].

W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Petlikowce Stare w powiecie buczackim województwa tarnopolskiego.

8 września 1931 ks. prałat Władysław Libreski w otoczeniu duchowieństwa dekanatów podhajeckiego i buczackiego, w asystencji proboszcza greckokatolickiego, w obecności kolatora hr. Erazma Korytowskiego, starosty powiatowego Adama Fedorowicza, obywatelstwa z parafii i około 6000 ludzi dokonał poświęcenia nowego, czwartego z rzędu na parafii, nieukończonego jeszcze kościoła murowanego (brak sufitów, okien i posadzki), który powstał na gruzach spalonego przez Rosjan podczas pierwszej wojny światowej dzięki ofiarności parafian, kolatora i dworów^[4].

W czasie kampanii wrześniowej stacjonował tu IV/1 dywizjon myśliwski Brygady Pościgowej oraz 121. i 122. eskadry myśliwskie.

Od 1944 wieś jest siedzibą rady wiejskiej^[5].

Zabytki

kościół pw. Narodzenia NMP

Ludzie

Wojciech Blicharski (1899–1940) – porucznik piechoty Wojska Polskiego
Tomasz Bokłak – polski nauczyciel, w 1931 kierownik 5-klasowej szkoły powszechnej we wsi^[6].
Tomasz Dąbrowski – naczelnik gminy w 1900^[7].
Katarzyna Drapalska – nauczycielka miejscowej 5-klasowej szkoły powszechnej, w 1932 przeniesiona do 6-klasowej szkoły powszechnej w Trybuchowcach^[8].
Jan Gwozdziowski (zm. 4 lutego 1914) - proboszcz^[9].
Marian Kubasiewicz (ur. w Chybicach, zm. 1997 w Szczecinie) – polski naukowiec, pedagog, rektor AR w Szczecinie, absolwent tut. szkoły powszechnej^[10].
Maciej Ochocki herbu Nowina, skarbnik żytomierski poślubił tutaj w 1753 Ludwikę Polanowską "de Usowce"^[11]

Zobacz też

Petlikowce Nowe

Przypisy

↑ Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Almanach błękitny. Genealogie żyjących rodów polskich. Lwów : nakładem księgarni H. Altenberga, 1909, s. 456.
↑ Gorzelnie i Fabryki wódek w Galicji w 1901 r.^{[niewiarygodne źródło?]}
↑ Org-anizacya szkół. „Dziennik Urzędowy c. k. Rady szkolnej krajowej w Galicyi”. 7, R. IX, s. 77, 8 marca 1905.
↑ Święto w pięciowiekowej parafji. „Słowo Polskie”. 258, s. 6, 20 września 1931.
↑ Облікова картка, Старопетликівська сільська рада, Тернопільська область, Бучацький район (ukr.)
↑ Szkolnictwo powszechne. „Dziennik Urzędowy Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lwowskiego”. 6–7, s. 342, 1931, R. 35.
↑ Lista przysięgłych. „Kurjer Stanisławowski”. 765, s. 3, 20 maja 1900.
↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lwowskiego”. 5, s. 294, 1932, R. XXXVI.
↑ Schematismus Archidioecesis Leopoliensis Ritus Latini. MCMXVI. Leopoli, 1916, s. 80
↑ Władysław Szklarz i Zbigniew Żyromski. Buczaczanie typowani do wpisania do «Złotej Księgi Kresowian. „Głos Buczaczan”. 3 (58), Wrocław, 2006, s. 16.
↑ Herb podany za Sławomirem Górzyńskim (Nobilitacje w Galicji). Wprawdzie sami członkowie rodu próbowali wykazywać w XIX wieku, że ich właściwym herbem jest Ostoja, jednak ich podanie do Wydziału Stanów we Lwowie spotkało się z "chłodną" reakcją urzędników, zob. Genealogia rodu Ochocki herbu Nowina.

Bibliografia

Petlikowce, Nowe i Stare. W: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego. T. VIII: Perepiatycha – Pożajście. Warszawa, 1887, s. 24.

Linki zewnętrzne

Petlikowce, Nowe i Stare, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 24 .
Petlikowce Stare na stronie Rady Najwyższej Ukrainy (ukr.)

[1] Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Almanach błękitny. Genealogie żyjących rodów polskich. Lwów : nakładem księgarni H. Altenberga, 1909, s. 456.

[2] Gorzelnie i Fabryki wódek w Galicji w 1901 r.^{[niewiarygodne źródło?]}

[3] Org-anizacya szkół. „Dziennik Urzędowy c. k. Rady szkolnej krajowej w Galicyi”. 7, R. IX, s. 77, 8 marca 1905.

[4] Święto w pięciowiekowej parafji. „Słowo Polskie”. 258, s. 6, 20 września 1931.

[5] Облікова картка, Старопетликівська сільська рада, Тернопільська область, Бучацький район (ukr.)

[6] Szkolnictwo powszechne. „Dziennik Urzędowy Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lwowskiego”. 6–7, s. 342, 1931, R. 35.

[7] Lista przysięgłych. „Kurjer Stanisławowski”. 765, s. 3, 20 maja 1900.

[8] Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lwowskiego”. 5, s. 294, 1932, R. XXXVI.

[9] Schematismus Archidioecesis Leopoliensis Ritus Latini. MCMXVI. Leopoli, 1916, s. 80

[10] Władysław Szklarz i Zbigniew Żyromski. Buczaczanie typowani do wpisania do «Złotej Księgi Kresowian. „Głos Buczaczan”. 3 (58), Wrocław, 2006, s. 16.

[11] Herb podany za Sławomirem Górzyńskim (Nobilitacje w Galicji). Wprawdzie sami członkowie rodu próbowali wykazywać w XIX wieku, że ich właściwym herbem jest Ostoja, jednak ich podanie do Wydziału Stanów we Lwowie spotkało się z "chłodną" reakcją urzędników, zob. Genealogia rodu Ochocki herbu Nowina.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne