Petra Kronberger
| Data i miejsce urodzenia | 12 lutego 1969 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Klub | SC Werfenweng | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Debiut w PŚ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pierwsze punkty w PŚ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pierwsze podium w PŚ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Petra Kronberger (ur. 12 lutego 1969 w St. Johann im Pongau) – austriacka narciarka alpejska, dwukrotna mistrzyni olimpijska, mistrzyni świata oraz trzykrotna zdobywczyni Pucharu świata. Jedna z niewielu zawodniczek, które wygrywały zawody we wszystkich konkurencjach.
Kariera
Pierwszy sukces w karierze Petra Kronberger osiągnęła w lutym 1987 roku, kiedy podczas mistrzostw świata juniorów w Sälen/Hemsedal wywalczyła srebrny medal w gigancie. W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 26 listopada 1987 roku w Sestriere, a dwa tygodnie później, 11 grudnia w Leukerbad, zdobyła pierwsze punkty, zajmując piętnaste miejsce w zjeździe. W kolejnych startach punktowała jeszcze kilkukrotnie, w tym dwukrotnie stawała na podium: 14 stycznia w Zinal była trzecia w zjeździe, a 24 stycznia w Bad Gastein trzecie miejsce zajęła w kombinacji. W klasyfikacji generalnej zajęła siedemnaste miejsce, a w klasyfikacji kombinacji była trzecia za Brigitte Oertli ze Szwajcarii oraz swą rodaczką, Anitą Wachter. W lutym 1988 roku wystąpiła na igrzyska olimpijskie w Calgary, gdzie jej najlepszym wynikiem było szóste miejsce w zjeździe. Kolejny raz na podium stanęła 16 grudnia 1988 roku w Altenmarkt, zajmując trzecie miejsce w kombinacji. Było to jednak jej jedyne podium w sezonie 1988/1989, który ukończyła na 24. miejscu. Wystąpiła także na mistrzostwach świata w Vail, zajmując między innymi siódme miejsce w kombinacji.
Przez trzy kolejne sezony Austriaczka zwyciężała w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata, zostając drugą po Annemarie Moser-Pröll zawodniczką w historii, która trzy razy z rzędy zdobywała Kryształową Kulę. W tym czasie łącznie aż 31. razy stawała na podium, odnosząc przy tym szesnaście zwycięstw. Pierwszy triumf w karierze odniosła 16 grudnia 1989 roku w Panoramie, gdzie była najlepsza w zjeździe. Już następnego dnia wygrała kolejny zjazd, a następnie wygrywała giganta 8 stycznia 1990 roku w Hinterstoder, kombinację 14 stycznia 1990 roku w Haus, giganta 28 stycznia 1990 roku w Santa Caterina, slalom 13 marca 1990 roku w Vemdalen, giganta i slalom w dniach 1-2 grudnia 1990 roku w Valzoldana, supergiganta 9 grudnia w Altenmarkt, zjazd 21 grudnia 1990 roku w Morzine, kombinację 7 stycznia 1991 roku w Bad Kleinkirchheim, slalom 13 stycznia w Kranjskiej Gorze, zjazd i supergiganta w dniach 18-19 stycznia w Méribel oraz zjazd 21 grudnia 1991 roku w Serre-Chevalier i 14 marca 1992 roku w Panoramie. Ostatni raz na podium stanęła 6 grudnia 1992 roku w Steamboat Springs, gdzie zajęła trzecie miejsce w slalomie. Poza zwycięstwami w klasyfikacji generalnej Kronberger była druga w klasyfikacji zjazdu oraz trzecia w gigancie i kombinacji w sezonie 1989/1990, trzecia w zjeździe, najlepsza w slalomie i druga w supergigancie w sezonie 1990/1991 oraz druga w zjeździe i czwarta w klasyfikacji slalomu w sezonie 1991/1992.
W 1991 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Saalbach-Hinterglemm, zdobywając złoty medal w zjeździe. W zawodach tych wyprzedziła Francuzkę Nathalie Bouvier oraz Swietłanę Gładyszewą z ZSRR. Trzy dni później wzięła udział w supergigancie, który ukończyła na szóstej pozycji. Podczas przejazdu Austriaczka upadła i mimo ukończenia konkurencji w pozostałych wyścigach już nie wystąpiła[1]. Rok później brała udział w igrzyskach olimpijskich w Albertville, gdzie wystąpiła we wszystkich konkurencjach. Rozpoczęła od zwycięstwa w kombinacji, uzyskując najlepszy czas zjazd i trzeci zjazd slalomu. Pozostałe miejsca na podium zajęły Anita Wachter i Florence Masnada z Francji. Dwa dni później Kronberger zajęła piąte miejsce w zjeździe, a następnie była czwarta w supergigancie. W zawodach tych walkę o podium przegrała z Niemką Katją Seizinger o 0,01 sekundy. Rywalizację w gigancie zakończyła już na pierwszym przejeździe i ostatecznie nie była klasyfikowana. Na koniec Austriaczka zwyciężyła w slalomie. Po pierwszym przejeździe zajmowała trzecie miejsce, tracąc do prowadzącej Julie Parisien z USA 0,06 sekundy. W drugim przejeździe drugi wynik, co dało jej jednak najlepszy łączny czas i zwycięstwo. Ostatecznie o 0,42 sekundy wyprzedziła Annelise Coberger z Nowej Zelandii, a o 0,67 sekundy pokonała Blankę Fernández Ochoę z Hiszpanii. W grudniu 1992 roku ogłosiła zakończenie kariery[2].
Kronberger kilkukrotnie zdobywała medale mistrzostw Austrii, w tym złote w gigancie i supergigancie w 1989 roku[3]. W latach 1990, 1991 i 1992 była wybierana sportsmenką roku w Austrii, a w 1990 roku otrzymała nagrodę Skieur d’Or, przyznawaną przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Dziennikarzy Narciarskich[4]. Ponadto w 1992 roku została odznaczona Odznaką Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii[5].
Osiągnięcia
Igrzyska olimpijskie
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 6. | 19 lutego | 1988 |  Calgary | Zjazd | 1:25,86 min | +1,17 s |  Marina Kiehl |
| 11. | 21 lutego | 1988 | Calgary | Kombinacja | 29,25 pkt | +58,76 pkt |  Anita Wachter |
| 14. | 24 lutego | 1988 | Calgary | Gigant | 2:06,49 min | +5,82 s |  Vreni Schneider |
1. | 13 lutego | 1992 |  Albertville | Kombinacja | 2,55 pkt | - | - |
| 5. | 15 lutego | 1992 | Albertville | Zjazd | 1:52,55 min | +0,18 s | Kerrin Lee-Gartner |
| 4. | 18 lutego | 1992 | Albertville | Supergigant | 1:21,22 min | +1,98 s |  Deborah Compagnoni |
| DNF1 | 19 lutego | 1992 | Albertville | Gigant | 2:12,74 min | - |  Pernilla Wiberg |
| 1. | 20 lutego | 1992 | Albertville | Slalom | 1:32,68 min | - | - |
Mistrzostwa świata
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 7. | 2 lutego | 1989 |  Vail | Kombinacja | 5,65 pkt | +34,06 pkt | Tamara McKinney |
| 12. | 5 lutego | 1989 | Vail | Zjazd | 1:46,50 min | +2,33 s | Maria Walliser |
| 8. | 8 lutego | 1989 | Vail | Supergigant | 1:19,46 min | +0,92 s | Ulrike Maier |
1. | 26 stycznia | 1991 | Saalbach | Zjazd | 1:29,12 min | - | - |
| 6. | 29 stycznia | 1991 | Saalbach | Supergigant | 1:08,72 min | +0,57 s | Ulrike Maier |
| DNF | 31 stycznia | 1991 | Saalbach | Kombinacja | 26,45 pkt | - | Chantal Bournissen |
Mistrzostwa świata juniorów
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
2. | 20 marca | 1987 | Sälen | Gigant | 2:22,07 min | +0,73 s | Deborah Compagnoni |
| 5. | 21 marca | 1987 | Sälen | Slalom | 1:39,41 min | +0,58 s | Ingrid Stöckl |
Puchar Świata
Miejsca w klasyfikacji generalnej
- sezon 1987/1988: 17.
- sezon 1988/1989: 24.
- sezon 1989/1990: 1.
- sezon 1990/1991: 1.
- sezon 1991/1992: 1.
- sezon 1992/1993: 45.
Zwycięstwa w zawodach
Panorama – 16 grudnia 1989 (zjazd)- Panorama – 17 grudnia 1989 (zjazd)
Hinterstoder – 8 stycznia 1990 (gigant)- Haus – 14 stycznia 1990 (kombinacja)
Santa Caterina – 28 stycznia 1990 (gigant)
Vemdalen – 13 marca 1990 (slalom)- Valzoldana – 1 grudnia 1990 (gigant)
- Valzoldana – 2 grudnia 1990 (slalom)
- Altenmarkt im Pongau – 9 grudnia 1990 (supergigant)
Morzine – 21 grudnia 1990 (zjazd)- Bad Kleinkirchheim – 7 stycznia 1991 (kombinacja)
Kranjska Gora – 13 stycznia 1991 (slalom)- Méribel – 18 stycznia 1991 (zjazd)
- Méribel – 19 stycznia 1991 (supergigant)
- Serre-Chevalier – 21 grudnia 1991 (zjazd)
- Panorama – 14 marca 1992 (zjazd)
- Łącznie 16 wygranych (6 zjazdów, 3 giganty, 3 slalomy, 2 supergiganty i 2 kombinacje).
Pozostałe miejsca na podium
Veysonnaz – 14 stycznia 1988 (zjazd) – 3. miejsce- Bad Gastein – 24 stycznia 1988 (kombinacja) – 3. miejsce
- Altenmarkt – 16 grudnia 1988 (kombinacja) – 3. miejsce
Las Leñas – 9 sierpnia 1989 (supergigant) – 3. miejsce- Haus – 13 stycznia 1990 (zjazd) – 2. miejsce
- Santa Caterina – 27 stycznia 1990 (supergigant) – 3. miejsce
- Santa Caterina – 27 stycznia 1990 (zjazd) – 3. miejsce
Åre – 16 marca 1990 (supergigant) – 3. miejsce- Altenmarkt – 8 grudnia 1990 (zjazd) – 2. miejsce
- Meiringen – 16 grudnia 1990 (supergigant) – 2. miejsce
- Kranjska Gora – 11 stycznia 1991 (gigant) – 3. miejsce
Waterville Valley – 20 marca 1991 (slalom) – 3. miejsce- Lech – 30 listopada 1991 (slalom) – 2. miejsce
- Lech – 1 grudnia 1991 (slalom) – 3. miejsce
- Santa Caterina – 15 grudnia 1991 (supergigant) – 2. miejsce
- Grindelwald – 2 lutego 1992 (kombinacja) – 2. miejsce
- Narwik – 29 lutego 1992 (slalom) – 3. miejsce
- Vail – 8 marca 1992 (supergigant) – 2. miejsce
- Steamboat Springs – 6 grudnia 1992 (slalom) – 3. miejsce
Bibliografia
- Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
- Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-31)]. (ang.)
Przypisy
- ↑ Superstar Kronberger und die Epochen der Kunst (niem.)
- ↑ Einstige ÖSV-Spitzenrennläuferin Petra Kronberger feiert 45. Geburtstag (niem.)
- ↑ ÖSV-Siegertafel: Petra Kronberger. oesv.at. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (niem.)
- ↑ Skieur d'Or Award (ang.)
- ↑ Staatliche Auszeichnungen bis 2008 (niem.)
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Alpine skiing
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
.svg)
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.
.svg)
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Drawing of a gold medal, based on Olympic rings.svg.
.svg)
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: Fanmalysza, own work with Inkscape and Nero PhotoSnap Essentials, edited by Micgryga with Adobe Photoshop, Licencja: CC BY-SA 4.0
Złoty medal FIS
Autor: Fanmalysza, own work with Inkscape, GIMP and Nero PhotoSnap Essentials, edited by Micgryga with Adobe Photoshop, Licencja: CC BY-SA 4.0
Srebrny medal FIS
.svg)
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
