Petricz

Petricz
Петрич
Ilustracja
Herb
Herb
Państwo

 Bułgaria

Obwód

Błagojewgrad

Gmina

Petricz

Kmet

Dimityr Bryczkow

Powierzchnia

80,421 km²

Wysokość

168 m n.p.m.

Populacja (2020)
• liczba ludności
• gęstość


30 058
506 os./km²

Nr kierunkowy

0745

Kod pocztowy

2850

Tablice rejestracyjne

Е

Położenie na mapie Bułgarii
Mapa konturowa Bułgarii, blisko dolnej krawiędzi po lewej znajduje się punkt z opisem „Petricz”
Ziemia41°23′43″N 23°12′25″E/41,395278 23,206944
Strona internetowa
Portal Bułgaria
Cerkiew Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny
Dom Baby Wangi – mistyczki, znachorki i prorokini
Surwa w Petriczu
Centrum miasta
Miejski deptak
Widok na miasto, w tle góry Ograżden
Pomnik Poległych dla Ojczyzny
Popiersie Nikoły Parapanowa – uczestnika bułgarskiego ruchu narodowo wyzwoleńczego w Macedonii
Iwan Antonow – protojerej, uczestnik walki o utworzenie egzarchatu bułgarskiego w Macedonii

Petricz (bułg. Петрич) – miasto w Bułgarii, w obwodzie Błagojewgrad, siedziba administracyjna gminy Petricz. Według danych szacunkowych Ujednoliconego Systemu Ewidencji Ludności oraz Usług Administracyjnych dla Ludności, 15 czerwca 2020 roku miejscowość liczyła 30 058 mieszkańców[1].

Historia

Tereny Petricza zostały włączone do państwa bułgarskiego w 837 roku w wyniku wojny bułgarskiego chana Presjana przeciwko Cesarstwu Bizantyjskiemu. W późnośredniowiecznym okresie XII–XIV wieku Petricz stał się silną twierdzą – częścią systemu fortyfikacyjnego południowo-zachodniej Bułgarii[2]. Świadczą o tym pozostałości średniowiecznej fortecy Gjaur kalesi, wokół której pierwotnie powstało miasto[2]. Przynajmniej w XIII–XIV wieku miasto składało się z dwóch części – twierdzy, czyli tzw. ufortyfikowane centrum miasta i nieufortyfikowane zewnętrzne miasto, ale z połączonymi wieżami, arteriami wejściowymi i wyjściowymi[2]. Miasto znalazło się pod panowaniem osmańskim po 1395 roku, kiedy to zostało włączone do sandżaku Kiustendił jako ośrodek niezależnej nahiji[3]. W latach panowania osmańskiego Petricz zyskał muzułmański wygląd. Bułgarzy uciekli w głąb góry Ograżden, aby trzymać się z dala od arbitralności Turków. Osmański podróżnik Evliya Çelebi odwiedził Petricz w 1652 roku i poinformował, że miejscowość ma 240 niezbyt dobrze rozwiniętych domów z ogrodami; meczet, kaplicę i tylko jedną banię[4]. Petricz znany jest przede wszystkim z produkcji rolnej: pszenicy, jęczmienia, żyta, owsa, bawełny, ryżu, tytoniu, owoców, wśród których ważne miejsce zajmują kasztany. W okresie bułgarskiego odrodzenia, wraz z rozwojem rzemiosła i handlu, miasto i jego ludność rosły. W 1845 r. miasto odwiedził rosyjski slawista Wiktor Grigorowicz, będąc w drodze ze Strumicy do Serres, w „Eseju o podróżach po europejskiej Turcji” napisał:

Miasto Peterch jest pełne rozpadających się domów i pięknych ogrodów. Nie ma cerkwi ani szkoły. Jeśli wierzyć mieszkańcom, Turcy nie zezwalają na ich budowę[5].

W 1857 r. dzięki pracy i funduszom całej chrześcijańskiej ludności miasta wybudowano pierwszą w mieście cerkiew, Cerkiew Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny. W świątyni wprowadzono nabożeństwo w języku greckim, a na jej dziedzińcu otwarto grecką szkołę[6]. W 1868 roku ukończono budowę pierwszej bułgarskiej cerkwi w mieście (Św. Mikołaja), która stała się centrum walk ludności bułgarskiej z grecką propagandą[7]. Na mocy traktatu pokojowego z San Stefano z 1878 r. miasto weszło w granice wyzwolonej Bułgarii. W 1900 r. według statystyk Wasiła Kynczowa („Macedonia. Etnografia i statystyka”) miasto liczyło już 7190 osób, z czego 2450 Bułgarów, 4600 Turków, 40 Wołochów i 100 Cyganów[8]. Podczas wojny bałkańskiej w październiku 1912 Petricz został wyzwolony przez czetę wojewody Nikoli Parapanowa. Sześćdziesiąt sześć osób z miasta wstąpiło w szeregi Wewnętrznej Macedońsko-Adrianopolskiej Organizacji Rewolucyjnej[9]. W październiku 1925 roku, podczas grecko-bułgarskiego konfliktu granicznego, znanego jako incydent Petriczki, miasto zostało zbombardowane przez armię grecką[10]. Mieszkańcy Petricza zdecydowanie oparli się siłom greckim i nie pozwolili na podbicie miasta[10].

Religia

W mieście znajdują się cerkwie:

  • Cerkiew Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny
  • Cerkiew św. Mikołaja
  • Cerkiew św. Jerzego
  • Cerkiew św. Eliasza
  • Cerkiew Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny

oraz:

  • Monaster Petriczki

Zabytki

Do rejestru zabytków wpisane są:

  • Obszar chroniony Bełasica
  • Dom–muzeum Baby Wangi
  • Pomnik Poległych dla Ojczyzny, poświęcony jest mieszkańcom, którzy zginęli podczas wojen bałkańskich (1912–1913)[11]

Obyczaje

Miejscowych Kukierów nazywa się Stanczinari[12]. Ich obyczaje są kultywowane w czasie święta surwy, 1 stycznia[12]. Impreza co roku przyciąga tysiące osób[12]. Choć opiera się na lokalnych amatorach, impreza przyciąga coraz więcej gości z kraju i zagranicy[12]. W ostatnich latach zauważono ciekawy trend – w zgrupowaniach wszystkich dzielnic znajdują się przedstawiciele innych grup etnicznych (głównie Cyganie), więc problem opozycji etnicznej, typowy dla poprzednich edycji imprezy, został bardzo rozsądnie wyeliminowany[12].

Sport

W mieście funkcjonuje klub piłkarski Bełasica Petricz, stworzony w 1920 roku.

Osoby związane z miejscowością

Urodzeni

  • Mita Aglikin (1869–1952) – bułgarski rewolucjonista
  • Goran Angełow (1912–1994) – bułgarski polityk
  • Iwan Angow (1882–1937) – bułgarski rewolucjonista
  • Atanas Antikadżiew (1860–1956) – bułgarski handlarz, rewolucjonista
  • Ilija Antonow (1888–?) – bułgarski polityk
  • Iwan Antonow (1882–1928) – bułgarski rewolucjonista
  • Wojmir Asenow (1939–2013) – bułgarski poeta
  • Atanas Atanasow (1921–1975) – bułgarski partyzant
  • Christo Bachtarliew (1985) – bułgarski piłkarz
  • Michaił Bardew (1881–1908) – bułgarski rewolucjonista
  • Cwetelina (1976) – bułgarska piosenkarka
  • Stojan Cwetkow (1980) – bułgarski aktor
  • Georgi Czaprazow (1950–2013) – bułgarski dyrygent
  • Georgi Czaprazow – bułgarski rewolucjonista
  • Szterju Dimitrow (1979) – bułgarski piłkarz
  • Wioleta Donewa (1943) – bułgarska aktorka
  • Ewtim Ewtimow (1933–2016) – bułgarski poeta
  • Wenko Ewtimow (1955) – bułgarski poeta
  • Boris Gaganełow (1941–2020) – bułgarski piłkarz
  • Kirił Georgiew (1965) – bułgarski szachista
  • Łazar Gjurow (1872–1931) – bułgarski rewolucjonista
  • Dymityr Gonow (1933–2017) – bułgarski pisarz, dramaturg
  • Boris Jaczew (1965) – bułgarski polityk
  • Waleri Jakow (1958) – bułgarski dziennikarz
  • Rumjana Kocewa (1954) – bułgarska piosenkarka
  • Ilija Konew (1928–2009) – bułgarski profesor
  • Iwan Konstatinow (1850–1917) – bułgarski artysta
  • Dymityr Karadaliew (1971) – bułgarski piłkarz
  • Katja Kirjanowa (1947) – bułgarska poetka
  • Wera Kirowa (1940) – bułgarska primabalerina
  • Krasimir Koczew (1974) – bułgarski zapaśnik
  • Dymityr Kołarow (1937–2019) – bułgarski narodowy śpiewak
  • Trajan Lalew (1930–2012) – bułgarski prawnik
  • Anton Liczkow (1980) – bułgarski piłkarz
  • Ilija Łukow (1974) – bułgarski narodowy śpiewak
  • Ilija Manołow (1929–2019) – bułgarski muzykolog
  • Toma Mitow (1882–1908) – bułgarski rewolucjonista
  • Ewelina Nikołowa (1993) – bułgarska zapaśniczka
  • Katja Paskalewa (1945–2002) – bułgarska aktorka
  • Aleksa Polizoew (1933) – bułgarskia pisarka
  • Micho Popow (1882–1965) – bułgarski polityk
  • Petyr Sotirow (1958) – polski językoznawca poch. bułgarskiego
  • Iwajło Stojanow (1981) – bułgarski sędzia piłkarski
  • Wołodja Stojanow (1960) – bułgarski pieśniarz
  • Janusz Stojczew (1875–1929) – bułgarski polityk
  • Emił Szałamanow (1976) – bułgarski piłkarz
  • Jordan Szopow (1930–2006) – bułgarski historyk
  • Iwan Tasuszew (1883–1913) – bułgarski rewolucjonista
  • Kirił Terziew (1983) – bułgarski zapaśnik
  • Stojan Truszkow (1870–1913) – bułgarski rewolucjonista
  • Dymityr Tudżarow (1954) – bułgarski komik
  • Stojan Tyrnadżiew (1886–1908) – bułgarski rewolucjonista
  • Wasił Wasilew (1915–2006) – bułgarski partyzant

Zmarli

  • Wasił Dudakliew – bułgarski medyk
  • Ace Iwanow (1880–1927) – bułgarski rewolucjonista
  • Atanas Kalibacew (1886–1956) – bułgarski rewolucjonista
  • Panajot Karamfiłowicz (1885–1921) – bułgarski rewolucjonista
  • Donczo Łazarow (1878–1950) – bułgarski rewolucjonista
  • Atanas Madżarow (1881–1935) – bułgarski wojownik
  • Dymityr Maznejkow (1926–2011) – bułgarski agronom, polityk
  • Dymityr Pandeliew (1927–1995) – bułgarski dramaturg
  • Micho Popow (1882–1965) – bułgarski polityk
  • Dawid Proew (1884–1971) – bułgarski rewolucjonista
  • Christo Razbojnikow (1881–1925) – bułgarski rewolucjonista
  • Iwam Telatinow (1871–1930) – bułgarski rewolucjonista
  • Angeł Wylew (1909–1967) – bułgarski polityk
  • Georgi Wyndew (1890–1942) – bułgarski rewolucjonista

Związani

  • Dimityr Byczwarow (1915–2011) – bułgarski lotnik, pułkownik
  • Goce Diwlew (1907–1939) – bułgarski komunista
  • Nadka Gołczewa (1952) – bułgarski koszykarka
  • Dymityr Gusztarow (1876–1903) – bułgarski rewolucjonista
  • Nikoła Parapanow (1874–1937) – bułgarski major
  • Pandelija Stojanow (1900–1983) – bułgarski rewolucjonista
  • Todor Stojanow (1888–1975) – bułgarski rewolucjonista
  • Ognjan Stojkow (1960–1989) – bułgarski alpinista
  • Wanga (1911–1996) – bułgarska jasnowidzka

Miasta partnerskie

Przypisy

  1. Таблица на населението по постоянен и настоящ адрес (bułg.). Единна система за гражданска регистрация и административно обслужване на населението. [dostęp 2021-10-12].
  2. a b c Boris Cwetkow: Селищната мрежа в долината на Средна Струма през Средновековието. Sofia: 2002, s. 62.
  3. Christo Matanow: Югозападните български земи през XIV век. Sofia: 1986.
  4. Ewlija Czelebi: Пътепис. Sofia: 1972, s. 280–282.
  5. Wiktor Grigorowicz: Очеркъ путешествія по Европейской Турціи. Moskwa: 1877.
  6. Christo Tasew: Борба за национална просвета в Мелнишкия край. Sofia: Народна просвета, 1987.
  7. Todor Tarakow: Българската църковна община в Петрич (1868–1878). Błagojewgrad: Пирински край. Краеведски изследвания, 1996.
  8. Wasił Kynczow: Македония. Етнография и статистика. Sofia: Българското книжовно дружество, 1900, s. 186. ISBN 954430424X.
  9. Македоно-одринското опълчение 1912–1913 г.: Личен състав по документи на Дирекция „Централен военен архив“. Sofia: Главно управление на архивите, Дирекция „Централен военен архив“ В. Търново, 2006, s. 869–870. ISBN 954-9800-52-0.
  10. a b Dimityr Tjulekow: Обречено родолюбие. ВМРО в Пиринско 1919–1934. Błagojewgrad: 2001, s. 145–149.
  11. Dimitrina Byczwarowa: Паметникът „Загинали за Родината“. Petricz: Сборник от публикувани материали, 2012, s. 32–34.
  12. a b c d e Русалийските и станчинарските игри – минало и настояще (bułg.). web.archive.org, 2007-01-07. [dostęp 2021-10-13].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Gr Petrich curkva Sv Bogorodica.jpg
Autor: Васил Митов, Licencja: CC BY 3.0
Church "Sv. Bogorodica" - Petrich city
Gr Petrich kushtata na baba Vanga v grada.jpg
Autor: Vasilmitov, Licencja: CC BY 3.0
Home of grandmother Vanga in Petrich city
Petrich STA50132.JPG
Autor: Иван Пачов, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Central Petrich, Bulgaria
Bust-monument of Captain Nikola Parapanov.jpg
Autor: Кочев, Licencja: CC BY-SA 4.0
Bust-monument of Captain Nikola Parapanov in Petrich, Bulgaria
PetrichPogled2.jpg
Autor: Васил Митов, Licencja: CC BY-SA 3.0
град Петрич
Petrich STA50206.JPG
Autor: Иван Пачов, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Monument in Petrich, Bulgaria
Petrich Coat of arms.png
Herb Petrich, Bulgaria
Gr Petrich - turgovskata ulica.jpg
Autor: Vasilmitov, Licencja: CC BY 3.0
Center of Perich city - Winter
Ivan Antonov.JPG
Иван Антонов.
Stan4inari P1020907.jpg
stan4inarite dylbo6nica
Grad Petrich s planina Ograjden.jpg
Autor: Vasilmitov, Licencja: CC BY 3.0
Petrich city with Ograjden mountain