Petro Boholubow

Petro Boholubow
Петро Боголюбов
Pełne imię i nazwiskoPetro Jakowycz Boholubow
Data i miejsce urodzenia25 listopada 1912
Mikołajów, Imperium Rosyjskie
Miejsce śmierciZSRR
Kariera trenerska
LataDrużyna
1947–1949Spartak Lwów
1951Dynamo Lwów
1959–1960Awanhard Tarnopol
1961Chimik Siewierodonieck
1963Ałga Frunze
1966Irtysz Pawłodar
1968Wołna Kyzyłorda
1969Hranit Tetiuche
1970Uralec Uralsk

Petro Jakowycz Boholubow, ukr. Петро Якович Боголюбов, ros. Пётр Яковлевич Боголюбов, Piotr Jakowlewicz Bogolubow (ur. 25 listopada 1912 w Mikołajowie, Imperium Rosyjskie, zm. ?, ZSRR) – ukraiński trener piłkarski.

Kariera trenerska

Urodził się w Mikołajowie w rodzinie robotniczej. Ukończył 6 klas szkoły robotniczej i szkołę zawodową. W latach 1928–1931 studiował w technikum morskim. Po zakończeniu służby wojskowej rozpoczął pracę w zakładzie jako główny kontroler. Od 1938 roku sędziował mecze, obsługując miejskie rozgrywki piłkarskie. W przeddzień niemieckiej okupacji pomagał kopać okopy w pobliżu miejscowości Sebino. Podczas Wielkiej wojny ojczyźnianej pracował w fabryce "Stocznia Północna", a jednocześnie był członkiem podziemnej organizacji "Patrioci Ojczyzny", która działała w Mikołajowie. W czerwcu 1945 roku został zatrudniony jako mechanik garażu warsztatu nr 15 zakładu 445 (im. 61. komunardów), a od 16 czerwca tego samego roku pracował jako instruktor-metodolog dobrowolnego towarzystwa sportowego "Sudnobudiwnyk". W grudniu 1946 roku otrzymał republikańską kategorię sądową.

Po zakończeniu II wojny światowej rozpoczął karierę trenerską. 2 czerwca 1947 roku po zwolnieniu z zakładu udał się na dwuletnie kursy trenerskie w Moskwie. Równolegle ze studiami w latach 1947–1949 pracował jako kierownik zespołu Spartak Lwów. W 1951 r kierował inną lwowską drużyną Dynamo Lwów. Od połowy 1959 do końca 1960 trenował Awanhard Tarnopol. W 1961 stał na czele Chimik Siewierodonieck. W 1963 prowadził kirgiski klub Ałga Frunze[1]. Na początku 1966 objął prowadzenie Irtysza Pawłodar[2], z którym pracował do września 1966 roku. W 1968 (do sierpnia) kierował klubem Wołna Kyzyłorda[3]. W 1970 stał na czele Uralca Uralsk[4].

Przypisy

  1. ↑ Вечерний Бишкек - «Алга» — это всегда класс «А»
  2. ↑ География павлодарского прииртышье
  3. ↑ Воспитанник кызылординского футбола. - 1liga.kz – это информационно-аналитический сайт, посвященный первенству Казахстана в первой лиге. [dostęp 2015-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-02)].
  4. ↑ Казахстанский футбол | KAZ-Football.kz | Футбол Казахстана

Bibliografia

Kariera szkoleniowa
Trenerzy Budiwelnyka Tarnopol
Trenerzy Ałgi Biszkek
Trenerzy Irtyszu Pawłodar
  • Karietnikow (1965)
  • Bogolubow (1966)
  • Bojarski (1966–67)
  • Wierietnow (1967–70)
  • Kaminski (1971)
  • Kotlarow (1972–73)
  • Grochowski (1974–75)
  • Dżulik (1975–76)
  • Kaniejew (1976)
  • Wierietnow (1977–80)
  • Karietnikow (1982–83)
  • Czebotariow (1984–86)
  • Kotlarow (1986–87)
  • Born (1988–90)
  • Jaryszew (1990–93)
  • Linczewski (1993)
  • Wierietnow (1994)
  • Czebotariow (1995)
  • Wierietnow (1996–97)
  • Linczewski (1997)
  • Tałgajew (1998)
  • Zarieczny (1998)
  • Berdalin (1998)
  • Czernow (1999)
  • Linczewski (1999–00)
  • Nazarienko (2001)
  • Ogaj (2002–04)
  • Wołgin (2005–07)
  • Säduow (2008–09)
  • Bajsufinow (2009[A])
  • Nazarienko (2009)
  • Bajsufinow (2010–14)
  • Rüütli (2014)
  • Säduow (2014)
  • Klimow (2014[A])
  • Czeryszew (2014–15)
  • Dimitrow (2015–17)
  • Klimow (2017[A])
  • Hrozny (2017)
  • Dimitrow (2018–19)
  • Milanović (od 2019)
  1. ↑ a b c tymczasowo

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.