Petro Poroszenko

Petro Poroszenko
Петро Порошенко

Petro Poroszenko (2014)
Pełne imię i nazwisko

Petro Ołeksijowycz Poroszenko

Data i miejsce urodzenia

26 września 1965
Bołgrad

Prezydent Ukrainy
Okres

od 7 czerwca 2014
do 20 maja 2019

Przynależność polityczna

Blok Petra Poroszenki

Pierwsza dama

Maryna Poroszenko

Poprzednik

Ołeksandr Turczynow (p.o.)

Następca

Wołodymyr Zełenski

Minister rozwoju gospodarczego i handlu Ukrainy
Okres

od marca 2012
do grudnia 2012

Poprzednik

Andrij Klujew

Następca

Ihor Prasołow

Minister spraw zagranicznych Ukrainy
Okres

od października 2009
do marca 2010

Przynależność polityczna

Nasza Ukraina

Poprzednik

Wołodymyr Chandohij (p.o.)

Następca

Kostiantyn Hryszczenko

Faksymile
Odznaczenia
Order Republiki (Mołdawia) Order Orła Białego Order za Wybitne Zasługi (Słowenia)

Petro Ołeksijowycz Poroszenko, ukr. Петро Олексійович Порошенко (ur. 26 września 1965 w Bołgradzie) – ukraiński polityk i przedsiębiorca, z wykształcenia ekonomista. Minister spraw zagranicznych w latach 2009–2010, minister rozwoju gospodarczego i handlu w 2012, w latach 2014–2019 prezydent Ukrainy.

Życiorys

W 1989 ukończył studia ekonomiczne na Uniwersytecie Kijowskim.

W latach 90. w okresie przemian zajął się prowadzeniem własnej działalności gospodarczej. W 1996 założył przedsiębiorstwo cukiernicze Roshen. Wpływy w branży cukierniczej przyniosły mu przydomek „króla czekolady”[1]. Został również właścicielem kanału telewizyjnego 5 kanał. Działalność biznesowa przyniosła mu zyski, dzięki którym stał się jednym z najbogatszych Ukraińców (w 2014 „Forbes” plasował go na 6. miejscu tworzonej przez siebie listy, wyceniając jego aktywa na 1,3 miliarda USD[2]).

W latach 1998, 2002 i 2006 uzyskiwał mandat deputowanego do Rady Najwyższej. Działał w Zjednoczonej Socjaldemokratycznej Partii Ukrainy. Odszedł z niej w 2001, utworzył w oparciu o grupę deputowanych Partię Solidarność, z którą wszedł do Naszej Ukrainy. Był jednym z przywódców pomarańczowej rewolucji, a także jednym z głównych jej sponsorów.

W 2004 objął kierownictwo Rady Bezpieczeństwa Narodowego i Obrony Ukrainy, ustąpił po kilku miesiącach na skutek konfliktu z ówczesną premier Julią Tymoszenko. W 2005 razem z czołówką Partii Solidarność wstąpił do Ludowego Związku „Nasza Ukraina” (PS formalnie nie została postawiona w stan likwidacji, lecz faktycznie zaprzestała w tym czasie dalszej działalności). Latem 2006 był kandydatem „pomarańczowej” koalicji na stanowisko przewodniczącego Rady Najwyższej, jego kandydatura upadła po przejściu Ołeksandra Moroza na stronę Partii Regionów. W 2007 nie znalazł się na liście wyborczej. W tym samym roku mianowano go przewodniczącym rady Narodowego Banku Ukrainy.

9 października 2009 został ministrem spraw zagranicznych Ukrainy, urząd ten zajmował do 11 marca 2010. Powrócił do rządu 23 marca 2012. W kontrolowanym przez Partię Regionów pierwszym gabinecie Mykoły Azarowa objął stanowisko ministra rozwoju gospodarczego i handlu. W wyborach w 2012 ponownie uzyskał mandat poselski jako kandydat niezależny[3]. Zakończył następnie urzędowanie na stanowisku ministra. W 2013 został jednym ze sponsorów Euromajdanu, które doprowadziły do zmiany władzy w Kijowie[4].

29 marca 2014 ogłosił, iż zamierza startować w wyborach prezydenckich w 2014[5]. W głosowaniu z 25 maja 2014 zwyciężył w pierwszej turze, otrzymując w niej 54,7% głosów[6]. 7 czerwca 2014 złożył przysięgę w Radzie Najwyższej Ukrainy, rozpoczynając pięcioletnią kadencję prezydenta Ukrainy[7]. 25 sierpnia 2014 zarządził przedterminowe wybory parlamentarne do Rady Najwyższej[8].

W styczniu 2019 oficjalnie ogłosił ubieganie się o reelekcję w wyborach prezydenckich w tym samym roku[9]. W pierwszej turze głosowania z 31 marca z wynikiem ponad 15,9% głosów zajął drugie miejsce za Wołodymyrem Zełenskim, którego poparło 30,2% głosujących. W drugiej turze głosowania z 21 kwietnia Petro Poroszenko otrzymał 24,5% głosów, przegrywając tym samym ze swoim konkurentem[10]. Zakończył urzędowanie 20 maja 2019, kiedy to zaprzysiężono jego następcę[11].

W maju 2019 jego ugrupowanie przyjęło nazwę Europejska Solidarność, a były prezydent stanął na jego czele[12]. W wyborach w tym samym roku ponownie uzyskał mandat deputowanego[13].

Życie prywatne

W 1984 poślubił Marynę. Ma czwórkę dzieci: synów Ołeksija (ur. 1985) i Mychajła (ur. 2001) oraz córki bliźniaczki Jewheniję i Ołeksandrę (ur. 2000)[14].

Odznaczenia

Przypisy

  1. Profile: Ukraine’s President Petro Poroshenko. bbc.com, 7 czerwca 2014. [dostęp 2015-05-12]. (ang.).
  2. Петр Порошенко. forbes.ua. [dostęp 2014-11-06]. (ros.).
  3. Serwis CVK – Wybory 2012. [dostęp 2012-10-30]. (ukr.).
  4. „Potrzebny jest pokój, bezpieczeństwo i zjednoczenie”. Ukraina ma nowego prezydenta. tvp.info, 7 czerwca 2014. [dostęp 2014-06-07].
  5. Poroszenko wystartuje w wyborach prezydenckich, Jaceniuk nie. pb.pl, 29 marca 2014. [dostęp 2014-03-29].
  6. Serwis CVK – Wybory 2014. [dostęp 2014-05-29]. (ukr.).
  7. Ukraina ma nowego prezydenta. tvp.info, 7 czerwca 2014. [dostęp 2014-06-07].
  8. Early parliamentary elections in Ukraine set for October 26. tass.com, 27 sierpnia 2014. [dostęp 2014-08-31]. (ang.).
  9. Poroszenko powalczy o kolejną kadencję. Zapowiada starania o członkostwo w Unii. tvn24.pl, 29 stycznia 2018. [dostęp 2019-02-05].
  10. Serwis CVK – Wybory 2019. [dostęp 2019-04-23]. (ukr.).
  11. Zełenski zaprzysiężony na prezydenta Ukrainy. Pierwsza decyzja: rozwiązanie parlamentu. tvp.info, 20 maja 2019. [dostęp 2019-05-20].
  12. Petro Poroszenko stanął na czele partii, która zmienia nazwę. wnp.pl, 31 maja 2019. [dostęp 2019-05-31].
  13. Serwis CVK – Wybory 2019. [dostęp 2019-07-24]. (ukr.).
  14. Nota biograficzna na stronie dovidka.com.ua. [dostęp 2014-11-08]. (ukr.).
  15. M.P. z 2015 r. poz. 198.
  16. Polska wspiera Mołdawię i Ukrainę na proeuropejskiej drodze. prezydent.pl, 20 listopada 2014. [dostęp 2016-12-29].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Order for Exceptional Merits (Slovenia).png
Autor: McOleo, Licencja: CC BY 4.0
Ribbon bar of the Order for Exceptional Merits (Slovenia)
Lesser Coat of Arms of Ukraine.svg
Lesser Coat of Arms of Ukraine, the so called Tryzub. A stylised trident symbol in gold on a background shield of blue.
Flag of the President of Ukraine.svg
Standard of the President of Ukraine.
Ukraine-zaslug2.png
Планка украинского ордена "За заслуги" 2 степени
Ukraine-zaslug3.png
Планка украинского ордена "За заслуги" 3 степени
Petro Poroshenko Signature 2014.png
Painting by President of Ukraine Petro Poroshenko
MD Orden of Republicl Rib.png
Autor: Kei, Licencja: CC BY-SA 3.0
Лента к молдавскому ордену Республики