Phellinus
 Czyreń jodłowy | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | czyreń |
| Nazwa systematyczna | |
| Phellinus Quél. Enchir. fung. (Paris): 172 (1886) | |
| Typ nomenklatoryczny | |
Phellinus igniarius (L.) Quél. 1886 | |
Phellinus Quél. (czyreń) – rodzaj grzybów z rodziny szczeciniakowatych (Hymenochaetaceae)[1].
Charakterystyka
Grzyby nadrzewne, saprotrofy lub pasożyty. Owocnik przyrasta bokiem, jest półeczkowaty i ma półkulisty kształt, czasami jest rozpostarto-odgięty lub rozpostarty. Hymenofor rurkowaty, a w hymenium często znajdują się szczecinki. Zarodniki brązowe lub bezbarwne[2].
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hymenochaetaceae, Hymenochaetales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Nazwę polską podał Stanisław Domański w 1965 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym należące do tego rodzaju gatunki opisywane były także jako huba, wrośniak, czyr, korkowiec, porak[3]
Synonimy naukowe: Boletus Dill. ex Gray, Boudiera Lázaro Ibiza, Rev. Fomitiporella Murrill, Fulvifomes Murrill, Fuscoporella Murrill, Fuscoporia Murrill, Mison Adans., Ochroporus J. Schröt., Ochrosporellus (Bondartseva & S. Herrera) Bondartseva & S. Herrera, Phellinus subgen. Fulvifomes (Murrill) Y.C. Dai, Phellinus subgen. Fuscoporia (Murrill) Y.C. Dai, Phellinus subgen. Porodaedalea (Murrill) Y.C. Dai, Porodaedalea Murrill, Pseudofomes Lázaro Ibiza, Pyropolyporus Murrill, Scalaria Lázaro Ibiza, Scindalma Hill ex Kuntze[4]:
Rodzaj Phellinus sensu lato został rozbity na kilka innych rodzajów: Fomitiporia, Fulvifomes, Fuscoporia, Ochroporus, Phellinidium, Phellinopsis, Phellinus i Porodaedaelea. Stąd też pod polską nazwą czyreń występują gatunki obecnie już zaliczane do innych rodzajów niż Phellinus[2].
- Gatunki występujące w Polsce
- Phellinus chrysoloma (Fr.) Donk 1971 – czyreń świerkowy
- Phellinus hartigii (Allesch. & Schnabl) Pat. 1903 – czyreń jodłowy
- Phellinus igniarius (L.) Quél. 1886 – czyreń ogniowy
- Phellinus laevigatus (P. Karst.) Bourdot & Galzin 1928 – czyreń gładki
- Phellinus lundellii Niemelä 1972 – czyreń wąskoszczecinkowy
- Phellinus pomaceus (Pers.) Maire 1933 – czyreń śliwowy
- Phellinus populicola Niemelä 1975 – czyreń topolowy
- Phellinus tremulae (Bondartsev) Bondartsev & P.N. Borisov 1953 – czyreń osikowy
- Phellinus viticola (Schwein.) Donk 1966 – czyreń brązowożółty
Wykaz gatunków i nazwy naukowe na podstawie Index Fungorum[5]. Nazwy polskie według Władysława Wojewody[3].
Przypisy
- ↑ a b Index Fungorum [dostęp 2013-11-12].
- ↑ a b Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda, Grzyby i ich oznaczanie, Warszawa: PWRiL, 1985, ISBN 83-09-00714-0.
- ↑ a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ Species Fungorum [dostęp 2013-11-12].
- ↑ Index Fungorum (gatunki) [dostęp 2013-10-20].
Media użyte na tej stronie