Philipp Aschenwald (ur. 12 listopada 1995 w Hall in Tirol ) – austriacki skoczek narciarski , reprezentant klubu SC Mayerhofen . Trzykrotny srebrny medalista drużynowy mistrzostw świata (2019 i 2021 ). Drużynowy brązowy medalista mistrzostw świata juniorów (2015 ). Medalista mistrzostw kraju.
Syn Hansjörga Aschenwalda , medalisty zimowych igrzysk olimpijskich w kombinacji norweskiej[2]
Przebieg kariery W zawodach FIS Cup zadebiutował 19 lutego 2011 w Ramsau, zajmując 36. miejsce. Pierwsze punkty, po zajęciu 17. miejsca, zdobył 14 stycznia 2012 w Predazzo[3] Mistrzostwach Świata Juniorów 2013 w Libercu. Zajął 19. miejsce indywidualnie i 4. drużynowo[4] Pucharze Kontynentalnym . W pierwszym starcie zajął 12. miejsce[5]
Wystąpił w konkursach skoków narciarskich na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2015 . Zdobył brązowy medal w konkursie drużynowym, w którym reprezentował Austrię wraz z Eliasem Tollingerem , Patrickiem Streitlerem i Simonem Greidererem . Indywidualnie zajął 18. miejsce[6]
6 stycznia 2016 w Bischofshofen zadebiutował w konkursie Pucharu Świata , równocześnie zdobywając pierwsze punkty cyklu dzięki zajęciu 29. miejsca. W kolejnych tygodniach regularnie startował w zawodach PŚ[7] Kuopio po pierwszej serii zajmował 4. miejsce, ostatecznie jednak kończąc konkurs na 24. pozycji. Najwyżej w sezonie sklasyfikowany został dwa dni później na tej samej skoczni, zajmując 13. miejsce. W sezonie 2015/2016 dwukrotnie stawał też na podium zawodów Letniego Pucharu Kontynentalnego , a trzykrotnie – w ramach zimowej edycji tego cyklu[7]
W październiku 2016 zajął 10. miejsce w konkursie Letniego Grand Prix w Hinzenbach . Zimą 2016/17 startował głównie w Pucharze Kontynentalnym, raz zajmując 3. miejsce[8]
Przez większość sezonu 2017/2018 występował w Pucharze Kontynentalnym, czterokrotnie stając na podium. W marcu znalazł się w składzie reprezentacji Austrii na zawody Pucharu Świata. Zdobył punkty w dwóch konkursach, w tym zajmując 11. miejsce w otwierających Raw Air 2018 zawodach w Oslo[9]
Zwyciężył w klasyfikacji generalnej Letniego Pucharu Kontynentalnego 2018 [10] Pucharu Świata 2018/2019 regularnie startował w cyklu, w pierwszej połowie sezonu rzadko zdobywając punkty. 2 lutego 2019 w Oberstdorfie zajął 7. miejsce, po raz pierwszy kończąc zawody najwyższej rangi w pierwszej dziesiątce. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019 . Indywidualnie był 13. na skoczni dużej i 4. na normalnej, natomiast w drużynie zdobył srebrne medale, zarówno w konkursie mężczyzn wraz z Michaelem Hayböckiem , Danielem Huberem i Stefanem Kraftem , jak i w zespole mieszanym z Evą Pinkelnig , Danielą Iraschko-Stolz i Kraftem. W ramach Raw Air 2019 zajął m.in. 4. pozycję w Oslo i 9. w Lillehammer[11] [12]
W ramach Letniego Grand Prix 2019 raz zajął miejsce w pierwszej trójce, kończąc na 2. pozycji zawody w Hinzenbach . W sezonie 2019/2020 Pucharu Świata regularnie zdobywał punkty. 30 listopada 2019 po raz pierwszy w karierze zajął miejsce na podium zawodów indywidualnych Pucharu Świata, kończąc konkurs w Ruce na 2. lokacie. W kolejnych zawodach, 7 grudnia w Niżnym Tagile zajął 3. pozycję. W dalszej części sezonu zajmował głównie miejsca w pierwszej i drugiej dziesiątce; w styczniu 2020 najwyżej sklasyfikowany był na 9., w lutym na 7., a w marcu na 6. miejscu[13] [12]
W ramach Letniego Grand Prix 2020 konkursy w Wiśle kończył na 9. i 6. miejscu. W sezonie 2020/2021 Pucharu Świata najczęściej zajmował miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. Najwyżej sklasyfikowany w zawodach indywidualnych był na 6. pozycji, w konkursie w Garmisch-Patrenkirchen w ramach 69. Turnieju Czterech Skoczni [14] [12] Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020 , na których zajął 18. miejsce indywidualnie oraz 6. w drużynie, a także na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021 , na których w konkursach indywidualnych był 12. na skoczni normalnej i 11. na dużej, zaś w drużynie męskiej, wraz z Janem Hörlem , Danielem Huberem i Stefanem Kraftem, zdobył srebrny medal[14]
Stawał na podium mistrzostw Austrii . Indywidualnie na skoczni dużej w 2018 zdobył brązowy medal[15] 2020 zwyciężył[16] 2012 zajął 2. miejsce, reprezentując drugi skład Tyrolu [17]
Indywidualnie Drużynowo Starty P. Aschenwalda na mistrzostwach świata – szczegółowo Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca 13. 23 lutego 2019 Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 indywid. 120,0 m 126,0 m 239,9 pkt 39,5 pkt Markus Eisenbichler 2. 24 lutego 2019 Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 druż.[a] 117,0 m 118,0 m 930,9 pkt (216,6 pkt ) 56,6 pkt Niemcy 4. 1 marca 2019 Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. 91,0 m 103,5 m 214,5 pkt 3,8 pkt Dawid Kubacki 2. 2 marca 2019 Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 druż. mix.[b] 110,0 m 101,0 m 989,9 pkt (248,6 pkt ) 22,3 pkt Niemcy 12. 27 lutego 2021 Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 indywid. 100,0 m 98,0 m 250,0 pkt 18,8 pkt Piotr Żyła 11. 5 marca 2021 Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 123,5 m 130,0 m 243,6 pkt 32,9 pkt Stefan Kraft 2. 6 marca 2021 Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 druż.[c] 138,5 m 136,0 m 1035,5 pkt (275,0 pkt ) 11,1 pkt Niemcy
Indywidualnie Drużynowo Starty P. Aschenwalda na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca 18. 11–12 grudnia 2020 Planica Letalnica K-200 HS-240 indywid. 201,5 m 218,0 m 200,5 m 203,0 m 719,7 pkt 157,5 pkt Karl Geiger 6. 13 grudnia 2020 Planica Letalnica K-200 HS-240 druż.[d] 206,5 m 216,5 m 1422,1 pkt (381,5 pkt ) 305,6 pkt Norwegia
Indywidualnie Drużynowo Starty P. Aschenwalda na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca 19. 24 stycznia 2013 Liberec Ještěd K-90 HS-100 indywid. 91,5 m 93,0 m 232,5 pkt 51,0 pkt Jaka Hvala 4. 26 stycznia 2013 Liberec Ještěd K-90 HS-100 druż.[e] 101,5 m 102,0 m 1034,0 pkt (278,5 pkt ) 119,5 pkt Słowenia 18. 5 lutego 2015 Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 indywid. 96,0 m 95,0 m 241,8 pkt 28,1 pkt Johann André Forfang 3. 7 lutego 2015 Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 druż.[f] 96,0 m 93,0 m 837,4 pkt (201,0 pkt ) 55,9 pkt Norwegia
Miejsca w klasyfikacji generalnej Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata stan na 6 marca 2022
Miejsca w klasyfikacji generalnej Miejsca w klasyfikacji generalnej Miejsca w klasyfikacji generalnej Miejsca w klasyfikacji generalnej Miejsca w klasyfikacji generalnej Miejsca w klasyfikacji generalnej Miejsca w klasyfikacji generalnej Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie Miejsca w poszczególnych konkursach LGP stan po zakończeniu LGP 2021
Miejsca w klasyfikacji generalnej Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca 1. 6 lutego 2016 Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-139 131,5 m 138,5 m 276,7 pkt 1. – 2. 7 lutego 2016 Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-139 137,5 m 133,0 m 276,0 pkt 1. – 3. 13 lutego 2016 Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 124,5 m 128,5 m 244,7 pkt 2. 10,5 pkt Ulrich Wohlgenannt 4. 18 grudnia 2016 Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 134,0 m 136,0 m 263,5 pkt 3. 6,0 pkt Elias Tollinger 5. 9 grudnia 2017 Whistler Whistler Olympic Park K-95 HS-104 101,0 m 100,5 m 266,2 pkt 2. 1,5 pkt Tomasz Pilch 6. 3 lutego 2018 Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 130,5 m 129,5 m 243,9 pkt 2. 20,6 pkt Anže Lanišek 7. 4 lutego 2018 Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 128,5 m 131,0 m 251,4 pkt 3. 16,1 pkt Anže Lanišek 8. 24 lutego 2018 Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 134,0 m 132,0 m 271,3 pkt 2. 0,2 pkt Marius Lindvik 9. 28 grudnia 2018 Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 127,0 m 135,0 m 284,4 pkt 1. –
stan po zakończeniu sezonu 2021/2022
Miejsca w klasyfikacji generalnej Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota 1. 17 sierpnia 2018 Szczyrk Skalite K-95 HS-106 108,5 m 106,0 m 265,1 pkt 2. 18 sierpnia 2018 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 130,5 m 134,0 m 282,0 pkt 3. 8 września 2018 Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 118,5 m 113,0 m 271,5 pkt 4. 15 września 2018 Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 106,0 m 104,0 m 263,4 pkt 5. 16 września 2018 Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 103,5 m 105,5 m 263,3 pkt 6. 23 września 2018 Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 139,0 m 134,0 m 264,0 pkt
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca 1. 8 sierpnia 2015 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 130,5 m 124,0 m 241,8 pkt 3. 1,6 pkt Joacim Ødegård Bjøreng 2. 9 sierpnia 2015 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 124,0 m 124,5 m 212,7 pkt 3. 12,2 pkt Klemens Murańka 3. 17 sierpnia 2018 Szczyrk Skalite K-95 HS-106 108,5 m 106,0 m 265,1 pkt 1. – 4. 18 sierpnia 2018 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 130,5 m 134,0 m 282,0 pkt 1. – 5. 19 sierpnia 2018 Frenštát pod Radhoštěm Areal Horečky K-95 HS-106 98,5 m 103,0 m 248,5 pkt 3. 5,7 pkt Lukáš Hlava 6. 8 września 2018 Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 118,5 m 113,0 m 271,5 pkt 1. – 7. 9 września 2018 Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 114,0 m 112,0 m 276,8 pkt 2. 1,6 pkt Killian Peier 8. 15 września 2018 Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 106,0 m 104,0 m 263,4 pkt 1. – 9. 16 września 2018 Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 103,5 m 105,5 m 263,3 pkt 1. – 10. 23 września 2018 Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 139,0 m 134,0 m 264,0 pkt 1. –
stan po zakończeniu LPK 2019
Miejsca w klasyfikacji generalnej Miejsca w klasyfikacji generalnej Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cup chronologicznie Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cup stan po zakończeniu sezonu 2019/2020
Uwagi ↑ a b Skład zespołu: Philipp Aschenwald, Michael Hayböck , Daniel Huber , Stefan Kraft ↑ a b Skład zespołu: Eva Pinkelnig , Philipp Aschenwald, Daniela Iraschko-Stolz , Stefan Kraft ↑ a b Skład zespołu: Philipp Aschenwald, Jan Hörl , Daniel Huber , Stefan Kraft ↑ a b Skład zespołu: Philipp Aschenwald, Gregor Schlierenzauer , Timon-Pascal Kahofer , Michael Hayböck ↑ a b Skład zespołu: Thomas Lackner , Florian Altenburger , Philipp Aschenwald, Stefan Kraft ↑ a b Skład zespołu: Elias Tollinger , Patrick Streitler , Philipp Aschenwald, Simon Greiderer Przypisy Bibliografia Złoty medal Srebrny medal Brązowy medal
Złoty medal Srebrny medal Brązowy medal
Zwycięzcy Zwycięzcy
_2019.jpg)
1. miejsce 
1. miejsce 
Seefeld/Innsbruck
Oberstdorf
Planica
Liberec
Ałmaty
Ruka
Niżny Tagił
Engelberg
Zakopane
Whistler
Oslo
Râșnov
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)