Philippe Houvion

Philippe Houvion
Data i miejsce urodzenia5 października 1957
Briey
Wzrost185 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja
Uniwersjada
srebroMeksyk 1979skok o tyczce
brązBukareszt 1981skok o tyczce
Igrzyska śródziemnomorskie
złotoSplit 1979skok o tyczce

Philippe Houvion (ur. 5 października 1957 w Briey[1]) – francuski lekkoatleta, skoczek o tyczce, były rekordzista świata.

Jest synem Maurice’a Houviona, skoczka o tyczce i olimpijczyka, który go również trenował.

Pierwszą dużą imprezą międzynarodową Houviona były halowe mistrzostwa Europy w 1978 w Mediolanie, na których zajął 8. miejsce[2]. Na mistrzostwach Europy w 1978 na otwartym stadionie w Pradze był szósty[3]. Zajął 7. miejsce na halowych mistrzostwach Europy w 1979 w Wiedniu[4].

W sezonie letnim 1979 Houvion zwyciężył w igrzyskach śródziemnomorskich w Splicie[5], zajął drugie miejsce na uniwersjadzie w Meksyku (za Władysławem Kozakiewiczem)[6], a z wynikiem 5,65 m był liderem światowych tabel (wraz ze swym rodakiem Patrickiem Abada)[7].

17 lipca 1980 w Paryżu Houvion ustanowił rekord świata wynikiem 5,77 m[8]. Na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie zajął 4. miejsce i utracił rekord świata na rzecz Kozakiewicza, który poprawił go o 1 centymetr[1].

Zajął 6. miejsce na halowych mistrzostwach Europy w 1981 w Grenoble[9]. Na uniwersjadzie rozegranej w tym samym roku w Bukareszcie zdobył brązowy medal[6].

Później Houvion nie odnosił już znaczących międzynarodowych sukcesów. Trzykrotnie jeszcze wystąpił na halowych mistrzostwach Europy. W Göteborgu w 1984 zajął 8. miejsce, w Pireusie w 1985 12. miejsce, a w Madrycie w 1986 6. miejsce[10].

W latach 1979-1980 sześć razy poprawiał rekord Francji w skoku o tyczce, doprowadzając go do wyniku 5,77[11].

Był mistrzem Francji w 1978 i 1979 oraz brązowym medalistą w 1981 i 1985, a w hali był wicemistrzem w latach 1978-1981, 1984 i 1986 oraz brązowym medalistą w 1985[12][13].

Przypisy

  1. ↑ a b Philippe Houvion, olympedia.org [dostęp 2021-01-18] (ang.).
  2. ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook, European Athletics, s. 453 [dostęp 2021-01-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  3. ↑ Zürich 2014 Statistics Handbook, European Athletics, s. 430 [dostęp 2015-02-15] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-06] (ang.).
  4. ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook, European Athletics, s. 457 [dostęp 2021-01-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  5. ↑ Mediterranean Games, GBRAthletics [dostęp 2015-02-15] (ang.).
  6. ↑ a b World Student Games (Universiade – Men), GBRAthletics [dostęp 2015-02-15] (ang.).
  7. ↑ IAAF Moscow 2013 Statistics Handbook, IAAF, s. 657 [dostęp 2015-02-15] (ang.).
  8. ↑ IAAF Moscow 2013 Statistics Handbook, IAAF, s. 633 [dostęp 2015-02-15] (ang.).
  9. ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook, European Athletics, s. 465 [dostęp 2021-01-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  10. ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook, European Athletics, s. 479, 484, 489 [dostęp 2021-01-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  11. ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 104. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.)
  12. ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1970 à 1980, cdm.athle.com, 22 października 2021, s. 145, 160, 163, 178, 181 [dostęp 2021-10-28] (fr.).
  13. ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1981 à 1990, cdm.athle.com, 24 października 2021, 2, 22, 72, 95. 116, 119 [dostęp 2021-10-28] (fr.).

Bibliografia

Rekordziści świata w skoku o tyczce
Mężczyźni
Kobiety
Liderzy list na koniec roku w skoku o tyczce
Mistrzowie igrzysk śródziemnomorskich w skoku o tyczce

Media użyte na tej stronie

Athletics pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.