Piątek, trzynastego II

Ten artykuł należy dopracować: → poprawić styl – powinien być encyklopedyczny, → poprawić błędy językowe lub stylistyczne (pomoc: powszechne błędy językowe), opis fabuły wygląda jak z autotranslatora: cabin > kabina zamiast chata/domek; mylenie płci. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Piątek, trzynastego II

Friday the 13th Part 2

Logo filmu
Gatunek	horror
Data premiery	1 maja 1981
Kraj produkcji	Stany Zjednoczone
Język	angielski
Czas trwania	87 minut
Reżyseria	Steve Miner
Scenariusz	Ron Kurz
Główne role	Amy Steel, John Furey, Adrienne King, Betsy Palmer, Warrington Gillette
Muzyka	Harry Manfredini
Zdjęcia	Peter Stein
Scenografia	Virginia Field
Kostiumy	Ellen Lutter
Montaż	Susan E. Cunningham
Produkcja	Steve Miner
Wytwórnia	Georgetown Poductions Inc.
Dystrybucja	Paramount Pictures
Budżet	1 000 000 USD
Poprzednik	Piątek, trzynastego (1980)
Kontynuacja	Piątek, trzynastego III (1982)
Nagrody
2005: Golden Satellite Award (nom.)

Piątek, trzynastego II (ang. Friday the 13th Part 2) – amerykański filmowy horror z podgatunku slasher z 1981 roku, sequel klasycznego horroru Piątek, trzynastego (1980). Pierwszy film z serii, w którym pojawia się postać Jasona Voorheesa jako głównego bohatera negatywnego.

Film został wyreżyserowany przez Steve’a Minera. Aktorka Adrienne King, znana z pierwszej części, ponownie została obsadzona w roli Alice Hardy. Sequel został pozytywnie odebrany przez fanów serii, wielu z nich podzielających opinię, iż przewyższa swój pierwowzór. Ogólny sukces filmu sprawił, że serię kontynuowano.

Fabuła

Film rozpoczyna się kilka tygodni po wydarzeniach przedstawionych w poprzedniej części. Jedyna ocalała z masakry, Alice Hardy (Adrienne King), zostaje pozostawiona sama w domu. Dziewczynę wciąż dręczą koszmarne wspomnienia sprzed miesiąca. Niewidoczny oprawca włamuje się do jej mieszkania i morduje ją szpikulcem do lodu.

Pięć lat później, w 1984 roku, grupa młodzieży przybywa nad jezioro Crystal Lake, by rozpocząć trening na opiekunów obozu i przygotować się do otwarcia nowego obozu kempingowego, powstającego nieopodal feralnego Camp Crystal Lake. Na miejscu zjawia się także Szalony Ralph (Walt Gorney), który nakazuje młodym wracać, skąd przybyli – tak jak radził zamordowanym przed pięcioma laty opiekunom. Ralph sieje zamęt wśród nastolatków, jednak lider grupy Paul Hoyt (John Furey) tłumaczy podwładnym, że największym zagrożeniem w okolicach są jedynie niedźwiedzie. Wieczorem przy ognisku Paul opowiada historię Jasona Voorhees'a, miejskiej legendy – chłopca, który rzekomo utonął w jeziorze, przy którym zatrzymują się bohaterowie. Okazuje się jednak, że młodzieniec przeżył i zaszył się głęboko w lesie, z dala od cywilizacji, prowadząc pustelnicze życie. Wyjaśnia również, że Jason jest martwy i pozostaje legendą.

Następnego dnia Sandra (Marta Kober) i jej chłopak Jeff (Bill Randolph) wymykają się do zniszczonego Camp Crystal Lake, obecnie nazywanego Obozem Krwi. Gdy znajdują martwe zwierzę, które biorą mylnie za psa jednego z opiekunów, zostają zaskoczeni przez policjanta (Jack Marks), który zabiera ich na komisariat za krążenie po zakazanym terenie. Policjant wypuszcza parę, gdy Paul rekomenduje lżejszą karę, której to dokonania sam ma dopilnować. Następnie, prowadząc samochód, stróż prawa zauważa zamaskowanego mężczyznę wbiegającego agresywnie do lasów prowadzących w kierunku zamkniętego Camp Crystal Lake. Policjant rusza w pogoń za mężczyzną, tylko po to, by zostać zamordowanym w starej leśnej chacie.

Wieczorem najstarsi opiekunowie, a więc Paul, Ginny (Amy Steel) i Ted (Stuart Charno), wybierają się do pobliskiego baru. Pozostali – Mark (Tom McBride), Vickie (Lauren-Marie Taylor), Terri (Kirsten Baker), Sandra, Jeff i Scott (Russell Todd), zaczynają być mordowani – jedno po drugim. Terri wybiera się nad jezioro, a Scott za nią, by podglądać ją nagą. Oboje zostają zamordowani przez niewidocznego oprawcę. Mark zostaje zabity na ganku przed główną kabiną, zostając trafionym maczetą w twarz. Następnie morderca wchodzi do kabiny i rusza na piętro, gdzie Sandra i Jeff uprawiają seks. Para zostaje przebita włócznią. Jedynie Vickie, jako jedyny z opiekunów, odkrywa, co zaszło na kempingu, kiedy wchodzi do pokoju Jeffa i Sandry, gdzie ostatecznie zostaje zamordowany przez zabójcę. Ginny i Paul powracają z miasta dokładnie w momencie, w którym psychopata znosi zwłoki Vickie, Sandry i Jeffa na parter. Gdy wchodzą do głównej kabiny, zauważają, że światła nie działają. W pokoju na piętrze znajdują zakrwawioną pościel. Ginny znajduje ciała dwóch opiekunów, a w spiżarni zwłoki Szalonego Ralpha. Niespodziewanie Paul zostaje zaatakowany przez mężczyznę, który skrywa swą twarz za workiem. Wtedy Ginny wybiega z kabiny.

Po wyczerpującym pościgu, Ginny trafia do położonej w samym sercu lasu zaniedbanej chaty. W jednym z pomieszczeń znajduje ołtarz, na którego środku ułożona została głowa Pameli Voorhees, otoczona zapalonymi świecami i ludzkimi zwłokami. Okazuje się, że chata jest miejscem zamieszkania Jasona Voorhees'a. Ginny postanawia powstrzymać Jasona od ataku, przebiera się więc w sweter jego matki i każe mu uklęknąć, by następnie obezwładnić go uderzeniem maczety. Gdy Jason dostrzega głowę matki, rani Ginny toporem. W chacie pojawia się Paul, który wdaje się w bójkę z psychopatą. Podczas tej walki Ginny zachodzi Jasona od tyłu i wbija w jego bark maczetę. Ginny i Paul powracają do chatki, wierząc, że Jason jest martwy. Na miejscu znajdują psa Terry. Gdy Ginny przywołuje go do siebie, Jason wskakuje przez okno do środka i wyciąga przez nie dziewczynę. Następnego dnia Ginny budzi się leżąc na noszach i zostaje wniesiona do ambulansu, nie wiedząc co wydarzyło się z Paulem.

Bohaterowie

• Ginny Field – główna bohaterka filmu, studentka. Jest bliską przyjaciółką i ukochaną Paula Holt'a. Przyjeżdża nad Crystal Lake, by wraz z innymi młodymi ludźmi wziąć udział w treningu przeprowadzanym dla przyszłych obozowych opiekunów nad dziećmi. Jest osobą inteligentną i wrażliwą, a jej pasją oraz przedmiotem przez nią studiowanym jest psychologia. Odczuwa żal wobec Jasona, gdy zostaje wtajemniczona w jego legendę, którą przedstawia jej Paul. W konfrontacji z Jasonem cudem unika śmierci, tracąc jednak swojego przyjaciela Paula. Ostatecznie trafia do szpitala i pozostaje tzw. filmową „final girl”, jedyną ocalałą.

• Paul Holt – główny bohater filmu. Przeprowadza trening dla przyszłych obozowych wychowawców, którzy w sezonie wakacyjnym mają zająć się opieką nad uczestnikami kempingu. Jest przyjacielem i domniemanym partnerem Ginny Field, która przybywa jako ostatnia nad Crystal Lake i bierze udział w kursie. Nie wierzy w legendę Jasona Voorheesa, lecz zna ją i wtajemnicza w nią swoich podopiecznych. Ostatecznie przepada bez wieści 13 czerwca 1984 roku, prawdopodobnie stając się jedną z ofiar Jasona.
• Jason Voorhees – główny negatywny bohater filmu. Psychopatyczny morderca, osnuty już nicią legendy. Jako mit jest powszechnie uważany za nieistniejącego, w rzeczywistości przeżył swoją rzekomą śmierć w jeziorze Crystal Lake i wiedzie życie tubylca w sercu nadjeziornego lasu, gdzie ukazana zostaje jego ponura szopa, do której znosi zwłoki swoich ofiar. Morduje, szukając zemsty za śmierć swojej matki, Pameli Voorhees, której był świadkiem. Jest wielkim i barczystym mężczyzną, ma bardzo zniekształconą twarz, przez co nosi na głowie worek z wyciętym okiem.

• Ted – jeden z dwóch, obok Paula, najstarszych opiekunów, który czuwa nad odpowiednim przebiegiem treningu dla przyszłych obozowych opiekunów. Przyjaciel Sandry i Jeffa, który przedstawia im ofertę intratnej wakacyjnej pracy nad Crystal Lake i przyjeżdża z nimi do obozu. Wielbiciel niewybrednego humoru. Udaje mu się uniknąć śmierci z rąk Jasona, ponieważ wraz z Ginny, Paulem i grupką niepoznanych bliżej w filmie przyszłych opiekunów wybrał się do pobliskiego baru, gdzie spędził noc.
• Mark – jeden z przyszłych opiekunów obozowych, inwalida. Miał ambicje sportowe, dopóki nie trafił na wózek inwalidzki. Osoba niezależna; stara się udowodnić pozostałym bohaterom, że pomimo niepełnosprawności, sam potrafi dać sobie radę w trudnych sytuacjach. Jego żeńską adoratorką zostaje Vickie. Ginie w piątek, 13 czerwca 1984 roku, zamordowany przez Jasona Voorhees'a.
• Sandra Dier – jedna z bohaterek filmu, prawdopodobnie najmłodsza z grupy. Dziewczyna Jeffa, która wraz z nim oraz przyjacielem Tedem przyjeżdża nad Crystal Lake, aby wziąć udział w kursie, po którym będzie mogła zostać pełnoprawną obozową opiekunką do dzieci. Jej uwagę przykuwa legenda Obozu Krwi. Zostaje zamordowana podczas stosunku płciowego ze swoim chłopakiem. Jej brata, Rob'a Diera, poznać można jako jednego z głównych bohaterów czwartej części serii Piątek, trzynastego.
• Jeffrey – zwany „Jeff”; jeden z uczestników treningu na obozowego opiekuna, przeprowadzanego przez Paula Holt'a. Jest przyjacielem Teda, który jemu i jego dziewczynie Sandrze przedstawia perspektywę szybkiego zarobku podczas pracy nad Crystal Lake. Zostaje zamordowany podczas stosunku płciowego, odbywanego ze Sandrą.
• Vickie – jedna z trzynastu uczestników treningu przeprowadzanego nad Crystal Lake. Podobnie jak Terri i Scott, w akcji bierze udział drugi raz. Jej uwagę przykuwa Mark, z którym od początku zaczyna flirtować. Ginie z rąk Jasona Voorheesa, po makabrycznym odkryciu zwłok pary Sandry i Jeffa.
• Terri – uczestniczka treningu dla opiekunów, odbywającego się nad Crystal Lake, bierze w nim udział drugi rok z rzędu, podobnie jak jej koleżanka Vickie oraz jej uwodziciel Scott. Właścicielka pieska o imieniu Muffin. Jest najbardziej atrakcyjną dziewczyną wśród uczestniczek kursu. Po wyjeździe Paula, Ginny, Teda i grupki uczestników treningu, ginie jako druga z pozostałych w obozie.
• Scott – drugoplanowy bohater filmu, uczestnik treningu. Jest pewny siebie i za cel swoich adoracji obiera Terri, z którą drugi rok z rzędu bierze udział w nadjeziornym kursie. Zostaje zabity jako pierwszy z pozostałych wieczorem w obozie.
• Alice Hardy – bohaterka poprzedniego filmu z serii. Pewien czas po ujściu z życiem psychopatycznej Pameli Voorhees, ukazana zostaje jako przewrażliwiona psychicznie dziewczyna, którą dręczą nawracające się koszmary. Syn Pameli, Jason Voorhees, morduje ją, gdy tylko rodzice pozostawiają ją samą w domu.

• Szalony Ralph – bohater filmu, znany już z części pierwszej Piątku, trzynastego. Jest niezrównoważony psychicznie, lecz ostrzegając Sandrę i Jeffa przed „klątwą” ciążącą nad Crystal Lake, ma rację. Jason zabija go, gdy ten pojawia się nad Crystal Lake, by ostrzec pozostałych kursantów.

• Winslow – policjant, który najpierw nakrywa Sandrę i Jeffa na spacerowaniu po ogrodzonym terenie, a następnie pada jedną z ofiar Jasona Voorhees'a.
• Pamela Voorhees – schizofreniczna matka Jasona Voorhees'a, główna negatywna bohaterka pierwszej części Piątku, trzynastego; w tym filmie pojawia się jako element halucynacji Jasona, a jej nadgniła, zdekapitowana przez Alice głowa pokazana zostaje w leśnej szopie syna.

Nowelizacja

Scenariusz Rona Kurza zainspirował literata Simona Hawke’a, który w roku 1988 wydał własną nowelizację jego fabuły: Friday the 13th Part II: A Novel (ISBN 0-451-15337-5).

Obsada

Historia filmu

Preprodukcja

Niekwestionowany sukces, który osiągnął Piątek, trzynastego, sprawił, że wytwórnia Paramount Pictures postanowiła podążyć za ciosem – zadecydowano o realizacji sequela. Frank Mancuso Sr., właściciel praw do ogólnoświatowej dystrybucji, wyznał: Chcieliśmy, by premiera filmu była wydarzeniem, podczas którego nastolatkowie tłoczyliby się w kinach w piątkową noc, aby zobaczyć najnowszy epizod. Początkowe idee prowadziły twórców w zupełnie innych kierunku – chciano, by Friday the 13th był tytułem filmowej serii, lecz by każda z jej poszczególnych odsłon (wydawanych regularnie co roku) przedstawiała zupełnie inny film grozy, nie powiązany fabularnie z innymi segmentami. Phil Scuderi – jeden z trojga właścicieli Esquire Theaters, obok Steve’a Minasiana i Boba Barsamian'a, producenta Piątku, trzynastego – upierał się przy zupełnie innym scenariuszu, chciał bowiem, by w głównej negatywnej roli w filmie obsadzony został Jason Voorhees, w poprzedniku umieszczony jedynie jako element halucynacji głównej bohaterki. Steve Miner, członek ekipy produkcyjnej pierwszego filmu, wierzył w spektakularność tego pomysłu i wprowadził go w życie w dwóch realizowanych przez siebie filmach (omawianym oraz Piątku, trzynastego III). Miner został zaangażowany jako reżyser po tym, jak Sean S. Cunningham zrezygnował z dalszej pracy przy serii.

Plan zdjęciowy

Zdjęcia do filmu realizowano w okresie od 3 października do listopada 1980 roku. Za lokacje atelierowe twórcom ponownie posłużyły zaciszne, wiejskie tereny − tym razem umiejscowione w stanie Connecticut (gmina Kent oraz jednostka osadnicza typu CDP New Preston). Lwia część zdjęć powstała w obozie kempingowym KenWood Camp.

Wydanie filmu

Podobnie jak Piątek, trzynastego, sequel osiągnął wspaniały sukces komercyjny, lecz przez krytykę nie został przyjęty pozytywnie. Status kultu i klasyki horroru uzyskał dopiero na przestrzeni lat^[1].

Pomimo pojawiających się opinii dodatnich^[2], przeważały werdykty negatywne. Roger Ebert, publicysta dziennika Chicago Sun-Times, w swojej recenzji w skali od jednego do czterech przyznał filmowi niepochlebną ocenę 0,5, uzasadniając: Ten film jest skrzyżowaniem szalonego slasher'a i „horroru martwego nastolatka” (Dead Teenager genre jest określeniem swoistego podpodgatunku slasher'a, którego zadaniem jest epatowanie widza scenami zgonów młodzieżowych bohaterów – przyp.). W ciągu roku powstają blisko dwa tuziny filmów, w których niezrównoważony morderca wpada w szał, wszystkie są prawie tak złe, jak ten^[3]. Amerykański magazyn Fangoria, zajmujący się tematyką filmów grozy, uznał Piątek, trzynastego II za najgorszy horror 1981 roku.

Na ekranach kin Piątek, trzynastego II zadebiutował 30 kwietnia 1981 roku. Film okazał się przebojem amerykańskiego notowania box-office’u, 1 maja osiągając pozycję szczytową zestawienia. Jeszcze pierwszego weekendu zainkasował 6 429 784 USD; ostatecznie zarobił niemal dwadzieścia dwa miliony dolarów. Film znalazł się na trzydziestej piątej pozycji największych przebojów box-office’u wczesnego 1981 roku. Zajmuje również siódme miejsce wśród filmów z serii Piątek, trzynastego pod względem zarobkowym.

Zyski ogólnoświatowe z promocji filmu^[4]:

W późniejszych latach film był pozytywnie oceniany przez krytyków, zwłaszcza tych recenzujących kino grozy. Albert Nowicki (His Name Is Death) pisał: "Sztandarowy slasher. Filmowa final girl, studentka psychologii, jest bystra i obdarzona empatią, a Jasonowi bardziej współczuje niż się go boi. Z tego powodu, gdy staje z nim oko w oko, stać ją na więcej niż tylko okrzyk trwogi. Obok emocjonującej kulminacji filmu, asem w rękawie okazują się efekty gore."^[5]

Linki zewnętrzne

• Plakat filmu
• Piątek, trzynastego II w bazie IMDb (ang.)
• Piątek, trzynastego II w bazie Filmweb
• Oficjalna strona internetowa serii Piątek, trzynastego (ang.)

Przypisy