Piędź

Dawne jednostki miar związane z wymiarami dłoni
1: Ćwierć
2: Piędź
3: Dłoń

Piędź – dawna miara długości, określana jako odległość między końcami kciuka i palca środkowego (lub małego) rozwartej dłoni[1][2].

W dawnej Polsce jej wartość, zróżnicowana lokalnie, wynosiła w zależności od regionu:

1 piędź = 1/3 łokcia ≈ 19,8 cm lub
1 piędź = 3/4 stopy ≈ 22,3 cm[3]

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Encyklopedia PWN 1993 r. s. 637
  2. ↑ Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. IV, s. 179, Warszawa 1900–1927.
  3. ↑ piędź, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2018-03-11].

Media użyte na tej stronie

Mesures de la main artlibre jnl.png
Autor: JNL, Licencja: FAL
The measures of the hand.
  1. Palm (Please note that in English, a "Palm" is commonly used to represent four fingers held together, not apart as viewed in this image.)
  2. Span
  3. Hand