Piławki
| osada | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności | 20 |
| Strefa numeracyjna | 89 |
| Kod pocztowy | 14-140[1] |
| Tablice rejestracyjne | NOS |
| SIMC | 0482051 |
Położenie na mapie gminy Miłomłyn _location_map.png "Mapa lokalizacyjna gminy Miłomłyn") | |
Położenie na mapie Polski  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie powiatu ostródzkiego  | |
 53°44′29″N 19°53′52″E/53,741389 19,897778 | |
Piławki (niem. Pillauken[2]) – osada śródleśna w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ostródzkim, w gminie Miłomłyn przy drodze krajowej nr 7 nad jeziorem Drwęckim. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Osada śródleśna na północnym krańcu Jeziora Drwęckiego, dobrze rozwiniętą bazą noclegowa. Do wsi prowadzi turystyczny szlak pieszy z Ostródy[3]. W miejscowości istniały przystanki autobusowy i kolejowy (linia 257 Ostróda – Miłomłyn), ośrodek zdrowia, dom wycieczkowy Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego, kąpielisko nad jeziorem Drwęckim, informacja turystyczna, sezonowe kąpielisko, wypożyczalnia sprzętu wodnego, stanica wodna, kilka ośrodków wypoczynkowych i kemping. Obecnie działa pole namiotowe oraz zajazd i przystań żeglarska pod nazwą "Zajazd Przystanek Piławki".
Nazwa
W miejscu obecnych Piławek znajdował się prawdopodobnie staropruski gród, wskazuje na to nazwa osady (pilla - gród). Być może nazwa dotyczyła jedynie obronnego miejsca otoczonego lasem, bagnami i jeziorami, gdzie chroniły się rodziny, z których mężczyźni ruszali walczyć z wrogiem.
Historia
Wieś wzmiankowana w dokumentach pochodzących z roku 1335, 1341. W wieku XVI we wsi znajdowały się młyn i tartak. W 1599 roku po śmierci młynarza Marcina Pluskwy młyn odziedziczył młodszy syn Adam. Nowemu właścicielowi starosta przyznał prawo do ciecia drzewa. W tym samym 1599 roku istniał tu również tartak, przerabiający drewno z okolicznych lasów na maszty do statków. Szczególnie cenionym surowcem były pnie sosny taborskiej, z których budowano maszty statków[4]. Sosnę taborską, potaż i produkty leśne eksportowano do zachodniej Europy. W 1628 roku młyn został spalony w czasie działań wojennych. W XVII wieku we wsi funkcjonowały cztery piece smolarskie. Zapiski pochodzące z 1767 roku mówią o istnieniu terpentyniarni obsługiwanej przez czterech budników[5]. W 1776 roku w dwóch domach we wsi mieszkało 45 osób. Dwie rodziny trudniły się rybactwem. W 1782 roku leśniczy o nazwisku Danielewski wziął w dzierżawę tutejsza karczmę. W 1820 roku we wsi mieszkało 15 osób, w tym 9 osób z rodziny rybaka.
Bibliografia
- Tomasz Darmochwał, Marek Jacek Rumiński: Warmia Mazury, przewodnik. Białystok: Agencja TD, 1996. ISBN 83-902165-0-7 s. 44
- Ostróda. Z dziejów miasta i okolic. Pojezierze, Olsztyn, 1976, 448 str.
Przypisy
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 940 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. Nr 142, poz. 262)
- ↑ Szlak Szlak pieszy: Ostróda - Piławki - Moje Mazury, mojemazury.pl [dostęp 2017-11-26].
- ↑ "Sosna taborska, budulec szkutników", Pojezierze Iławskie
- ↑ Jan Bałdowski "Warmia i Mazury, mały przewodnik" Wydawnictwo Sport i Turystyka Warszawa 1977 s. 175
| Siedziba gminy | |
|---|---|
| Sołectwa | |
| Miejscowości niesołeckie |
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Warmian-Masurian Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 54.52 N
- S: 53.07 N
- W: 19.05 E
- E: 22.95 E
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Ostróda County with urbanized area highlighted. Geographic limits of the map:
- N: 54.10 N
- S: 53.35 N
- W: 19.50 E
- E: 22.30 E
