Piekło pod Małogoszczem

Piekło pod Małogoszczem

Plan jaskini
Państwo	Polska
Województwo	świętokrzyskie
Położenie	Góry Świętokrzyskie Grząby Bolmińskie
Właściciel	Skarb Państwa (rezerwat przyrody)
Długość	17,5 m
Głębokość	1 m
Deniwelacja	5 m
Wysokość otworów	305 m n.p.m.
Wysokość otworów nad dnem doliny	80 m
Ekspozycja otworów	ku SE
Data odkrycia	znana od dawna
Ochrona i dostępność	niedostępna turystycznie
Kod	(nr inwentarzowy PIG) G-5.3
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego Piekło pod Małogoszczem
Położenie na mapie Polski Piekło pod Małogoszczem
50°50′13″N 20°18′35″E/50,836944 20,309722

Piekło pod Małogoszczem (Piekło, Piekło pod Małogoszczą, Piekło Bolmińskie, Piekiełko, Nowe Piekło) – jaskinia w Górach Świętokrzyskich. Wejście do niej znajduje się w Grząbach Bolmińskich, w wąwozie w północno-zachodniej części grzbietu Góry Bolmińskiej, na terenie gminy Chęciny, na wysokości 305 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 17,5 metrów, a jej deniwelacja 5 metrów^[1].

Jaskinia znajduje się na terenie Rezerwatu Przyrody Milechowy i jest nieudostępniona turystycznie^[2].

Opis jaskini

Jaskinię stanowi prosty, idący lekko w dół korytarz zaczynający się w dużym i okrągłym otworze wejściowym, a kończący szczeliną nie do przejścia. W pobliżu otworu odchodzą od niego trzy krótkie kominki, natomiast pod koniec poziomy korytarzyk i kilkumetrowy kominek^[1].

Przyroda

W jaskini występują polewy ze stwardniałego mleka wapiennego. Zimują w niej nietoperze. Ściany są suche, brak jest na nich roślinności^[1].

Historia odkryć

Jaskinia była znana od dawna. Pierwszą wzmiankę o niej opublikowali M. Hubicka i E. Massalski w 1928 roku. Jako pierwszy opis i plan jaskini sporządził Kazimierz Kowalski w 1952 roku^[1].

Przypisy